http://rasekhoon.net

از دیدگاه قرآن فایده ابتلای بشر به «نعمتها» و نقمتها» برای چیست؟
از دیدگاه قرآن نعمت و نقمت و رفاه و رنج دنیا هر دو آزمون الهی است؛ نه هر انسان مرفّهی مورد اکرام خداست و نه هر انسان مبتلایی مورد تحقیر او. قرآن کریم چنین می فرماید: انسان عادی می پندارد اگر ما او را از نعمت برخوردار کردیم وی را گرامی داشته و اگر در تنگی قرار دادیم به او توهین روا داشته ایم. هرگز این چنین نیست؛ نه رفاه نشانة کرامت شخص مرفّه است و نه رنج زمینه تحقیر انسان رنجور: (فأمّا الإنسان إذا ماابْتلیه ربّه فأکرمه ونعّمه فیقول ربّی أکرمَنِ * وأمّا إذا ماابْتلیه فقدر علیه رِزقه فیقول ربّی أهانَنِ کلاّ) فجر/1516؛ [اما انسان چون خداوند به کرم خود او را نعمتی برای آزمایش و امتحان بخشد در آن حال مغرور نعمت شود و گوید: خدا مرا عزیز و گرامی داشت و چون او را برای آزمودن تنگ روزی و فقیر کرد گوید: خدا مرا خوار گردانید. چنین نیست]، بلکه هر دو برای آزمون است، گرچه در دنیا اگر از حقّ و حقیقت روی بازگرداند و سرپیچی کند خداوند او را به زندگی تنگ و دشوار و در آخرت به کوری و کور باطنی مبتلا می کند: (ومن أعْرضَ عن ذکری فإنّ له معیشةً ضنکاً ونحشره یوم القیمة أعمی) طه/124؛ [همانا هر کس از یاد من اعراض کند زندگانیش تنگ شود و روز قیامت او را نابینا محشور کنیم.] (ضَنْک) همواره به معنای فقر و تهیدستی نیست، بلکه گاهی فشاری است که از ناحیة دنیا پر زرق و برق و از ناحیه سود و سرمایه کلان بر انسان وارد می گردد؛ بسان مرغی که در قفسی طلایی زندانی شده باشد. eporsesh.com
عنوان سوال:

از دیدگاه قرآن فایده ابتلای بشر به «نعمتها» و نقمتها» برای چیست؟


پاسخ:

از دیدگاه قرآن نعمت و نقمت و رفاه و رنج دنیا هر دو آزمون الهی است؛ نه هر انسان مرفّهی مورد اکرام خداست و نه هر انسان مبتلایی مورد تحقیر او. قرآن کریم چنین می فرماید: انسان عادی می پندارد اگر ما او را از نعمت برخوردار کردیم وی را گرامی داشته و اگر در تنگی قرار دادیم به او توهین روا داشته ایم. هرگز این چنین نیست؛ نه رفاه نشانة کرامت شخص مرفّه است و نه رنج زمینه تحقیر انسان رنجور: (فأمّا الإنسان إذا ماابْتلیه ربّه فأکرمه ونعّمه فیقول ربّی أکرمَنِ * وأمّا إذا ماابْتلیه فقدر علیه رِزقه فیقول ربّی أهانَنِ کلاّ) فجر/1516؛ [اما انسان چون خداوند به کرم خود او را نعمتی برای آزمایش و امتحان بخشد در آن حال مغرور نعمت شود و گوید: خدا مرا عزیز و گرامی داشت و چون او را برای آزمودن تنگ روزی و فقیر کرد گوید: خدا مرا خوار گردانید. چنین نیست]، بلکه هر دو برای آزمون است، گرچه در دنیا اگر از حقّ و حقیقت روی بازگرداند و سرپیچی کند خداوند او را به زندگی تنگ و دشوار و در آخرت به کوری و کور باطنی مبتلا می کند: (ومن أعْرضَ عن ذکری فإنّ له معیشةً ضنکاً ونحشره یوم القیمة أعمی) طه/124؛ [همانا هر کس از یاد من اعراض کند زندگانیش تنگ شود و روز قیامت او را نابینا محشور کنیم.] (ضَنْک) همواره به معنای فقر و تهیدستی نیست، بلکه گاهی فشاری است که از ناحیة دنیا پر زرق و برق و از ناحیه سود و سرمایه کلان بر انسان وارد می گردد؛ بسان مرغی که در قفسی طلایی زندانی شده باشد.
eporsesh.com





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین