تفاوت پیامبر با امام در چه مواردی است؟

(شأن نبی) آن است که راه را بر مردم آشکار کند؛ امّا امام، مردم را راهبری می کند و به پیمودن راه وا می دارد. براین اساس مقام امامت از نبوت بالاتر است و به همین دلیل، ابراهیم خلیل، مدت ها پس از آنکه به پیامبری رسید و پس از پیروزی در امتحان های متعدد، به مقام امامت نایل آمد.1
برتری مقام امامت از مقام نبوت، به معنای آن نیست که شخص (امام)، از شخص (نبی) برتر و بالاتر است؛ زیرا بسیاری از پیامبران از جمله پیامبر اسلام علاوه بر مقام (نبوت)، دارای مقام (امامت) نیز بوده اند.
(امام) کسی است که در عصر خود، در نقطه اوج و قله هرم هستی قرار دارد. به همین جهت باطن امام، همانند باطن پیامبر، با نور (ولایت حق) روشن بوده و با عالم حقایق و معانی غیبی ارتباط دارد. امام، همانند پیامبر، واسطه فیض میان خلق و حق تعالی، عامل ارتباط خلق با حق و حافظ حریم وحی و شریعت است. امّا پیامبر نیست؛ یعنی، مقام و شأن و مسئولیت نبوّت و رسالت را به او نداده اند. براساس روایات، امامان دست آموز (الهام غیبی)اند. آنان صدای غیب را می شنوند، اما فرشته را نمی بینند؛ برخلاف پیامبر که سخن فرشته را می شنود و گاه خود ملک را می بیند، نه اینکه تنها صدا را بشنود2.
پی نوشت:
1. نگا: بقره2، آیه 124.
2. نگا: اصول کافی، روایات شماره 705، 706، 435.
منبع: www.porseman.org