در پاسخ به این سؤال در ابتدا باید این نکته را مد نظر داشت که هدف مندی همیشه با نیاز تلازم ندارد، بلکه به هر میزان موجودی کامل تر و بی نیازتر باشد به رفع نیاز دیگران بیشتر اقدام می‌کند و این از ویژگی ها و نشانه‌های موجود کامل و مهربان است.
جهان هستی نیز با تمام نظم و زیبایی هایش نمادی از لطف، مهربانی، علم، قدرت، حکمت و... خداست به طوری که بدون آفرینش، صفات جمال و جلال خدا مخفی و پنهان می ماند و به عبارتی هر (بود)ی ، (نمود)ی دارد؛ نمی شود روغن باشد اما چربی نداشته باشد و رحمت باشد اما بخشش نداشته باشد! از این رو فلسفه آفرینش را برخی با لطافت به زبان آورده اند:
لب بوم آمدی قالیچه تکاندی
قالیچه گرد نداشت خود نمودی!
از این رو هستی بخشی جهان، با تمامی نظم و زیباییش و صورتگری انسان با تمامی استعداد و توامندیش، جلوه گر جلال و جمال خداست و شایسته است که ما باید سپاسگزار خدا و قدر شناس او باشیم.
گفتنی است سؤال از هدف آفرینش جهان و انسان برای بسیاری هنگامی پیش می آید - که از یک سو نظاره گر برخی کاستی ها و پلیدی ها می باشند - از سوی دیگر چه بسا شاهد زلزله ها و حوادث غیر مترقبه و شکنجه و کشتارها می باشند.
از سوی دیگر با مشکلات مختلف زندگی و غم و غصه ها درگیر شده اند و دست و پنجه نرم می کنند. در این هنگامه های پر فراز و نشیب، سیاهی و تاریکی جلو چشم آنان را می گیرد و هر آنچه از زیبایی های جهان و حکمت و عدالت خدا در نظر داشتند فرو می ریزد و این پرسش به طور پر رنگ در ذهن آنها نقش می بندد.
www.morsalat.com
