در رابطه با مساله فشار و عذاب قبر ابتدا باید مفهوم واقعی آن را شناخت و سپس فلسفه آن را کاوید. دقت در متون دینی به این نکته راهبر است که مقصود از فشار قبر این نیست که در این قبور خاکی محسوس - که جزئی از عالم ماده است - فشاری بر بدن مادی انسان ها وارد میشود. بلکه مقصود از قبر دربسیاری از روایات عالم برزخ است و مقصود از(فشار) عذاب خاصی است که انسان درآن عالم متناسب با کنش‌های خود می‌بیند.
بنابراین هم عذاب قبر و فشار آن و هم شادی‌ها و فراخی‌های آن، مرتبط با عالم برزخ بوده و با قالب بدن برزخی، صورت می‌گیرد و قبر خاکی در این موارد، خصوصیتی ندارد. ازاین‌رو اگر مرده‌ای را بسوزانند ، یا به دریا بیندازند و یا آن را مومیایی کرده و در محفظه‌های خاصی نگه دارند؛ باز هم مسائل شب اول قبر، فشار قبر، سؤال، مکافات و ... برای آنان خواهد بود و شب اول قبر آنها، همان شبی است که این بدن‌ها یا به دریا انداخته شد، یا طعمه حریق گشته و یا خوراک حیوانی قرار گرفته است. شب اول قبر شهیدانی که پس از مدت مدیدی، اجساد مقدس و مطهر آنان یافت میشود؛ همان شبی است که در بیابان‌ها مانده‌اند.
www.morsalat.com
