فشار قبر نوعی عذاب است. مؤمن ناب و محض عذاب قبر ندارد. اگر مؤمنی به بعضی از سیئات آلوده بود و مشکلی در کارهایش داشت، ممکن است در حال احتضار مختصری مشکل داشته باشد یا در قبر اندکی سختی ببیند تا پاک شود؛ ولی اگر مؤمنی ایمان ناب داشت، دلیلی ندارد در حال احتضار یا در قبر عذاب ببیند.<BR>بعضی امور دنیایی در حکم رنج است نه عذاب؛ مثل رنج پیری و بیماری. این‌ها لازمه عالَم طبیعت است. خوابیدن پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) در قبر فاطمه بنت اسد(علیها السلام) یا پوشاندن پیراهن خود بر وی، وسیله راحت‌تر بودن او در قبر است. او در باغی از باغ‌های بهشت آرمیده است، باغی که با آن حرکت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) شکوفاتر و آراسته‌تر گردید. <BR>البته احساس غربت و تنهایی و وحشت در آستانه رحلت از دنیا و ورود به عالم آخرت وجود دارد؛ ولی در روایات داریم که در حال احتضار مؤمن، ائمه(علیهم السلام) حضور پیدا می‌کنند و مؤمن با دیدن آنها چنان شادمان می‌شود که با آغوش باز از مرگ استقبال می‌کند. بنابراین، دو نکته است که باید به آن توجه داشت: <BR>1. خوف از عذاب قبر و احتضار مایه نجات انسان است.<BR>2. عذاب قبر و احتضار برای گروهی وجود دارد نه همه مؤمنان. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 63/500020)
