جهانی که در آن زندگی می کنیم در برابر جهان دیگر بسیار محدود و حقیر است و رستاخیز از نظر گستردگی و وسعت قابل مقایسه با محیط زندگی ما نیست، در حقیقت آنچه در روایات اسلامی راجع به مساکن اهل بهشت و وسعت آنها آمده است، گواه صدقی براین مدعا است، بدون شک آنهمه نعمت و مواهب عظیم و بی انتها در عالمی بس عظیم خواهد بود.
به قرآن باز می گردیم و توصیف این گستردگی را از زبان قرآن می شنویم:
1 (سابقُوا الی مَغْفرَة منْ رَبَّکُمْ وَجَنَّة عَرْضُها کَعَرْضِ السَّماء والْاَرض اُعدَّتْ للَّذینَ آمَنُوا بالله وَرُسُله) حدید/21
2 (وَسارعُوا الی مَغْفرَة منْ رَبَّکُمْ وَجَنَّه عَرْضُها السَّمواتُ وَالَأرْضُ اُعدَّتْ للْمُتَّقینَ) آل عمران/133
3 (وَ اذا رَأَیْتَ ثُمَّ رَأَیْتَ نَعیماً وَمُلْکَاً کَبیراً) دهر/20
ترجمه
1 [بر یکدیگر سبقت گیرید برای رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتی که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است و آماده شده برای کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آورده اند.]
2 [بر یکدیگر سبقت بجوئید برای رسیدن به آمرزش پروردگار خود و بهشتی که وسعت آن آسمان و زمین است و برای پرهیزکاران آماده شده است.]
3 و هنگامی که آنجا را ببینی نعمتها و ملک عظیمی را می بینی.
نخستین آیه وسعت بهشت را همانند وسعت آسمان و زمین شمرده، می فرماید [سبقت جوئید به سوی آمرزش پروردگارتان و بهشتی که پهنة آن همچون پهنه آسمان و زمین است، و آماده شده برای کسانی که ایمان به خدا و رسولانش داشته باشند]
(سابقُوا الی مَغْفرَه منْ رَبَّکُمْ وَ جَنَّة عّرْضُها کَعَرْض السَّماء وَالْاَرْض اُعدَّتْ للَّذینَ آمَنُوا بالله وَرُسُله) روشن است که منظور از (عرض) در اینجا عرض در مقابل طول نیست، بلکه منظور همان مفهوم لغوی یعنی وسعت و پهنه است و اینکه جمعی از مفسران در اینجا به خاطر پیداکردن طول بهشت به زحمت افتاده اند به خاطر اشتباهی است که در مفهوم (عرض) مرتکب شده اند.
در دومین آیه همین مسآله با تعبیرات دیگری دنبال شده است، در آنجا سخن از (سبقت جستن) بود، و در اینجا (سرعت گرفتن) در آنجا می فرمود وسعت بهشت مانند وسعت آسمان و زمین است و در اینجا واژه معادل (مانند) حذف شده و (آسمان) تبدیل به (آسمانها) گردیده است، در آنجا می فرماید [آماده برای کسانی است که ایمان به خدا و رسولانش آورده‌اند] و در اینجا می فرماید [آماده برای پرهیز کاران است] (وَسارعُوا الی مَغْفرَه منْ رَبَّکُمْ وَ جَنَّه عَرْضُها السَّماواتُ وَالارَضُ اُعدَّتْ للْمُتَّقینَ)
در سوّمین و آخرین آیه، تعبیر سربسته و پرمعنائی در مورد عظمت بهشت آمده است، روی سخن را به پیامبر (ص) کرده می فرماید (هنگامی که آنجا را می نگری نعمتها و ملک عظیمی را می نگری (وَاذا رَأَیْتَ ثُمَّ رَأَیْتَ نَعیماً وَمُلْکاً کَبیراً).
در تفسیر ملک کبیر، مطالب بسیاری گفته شده است، این تفسیرها عمدتاً در دو محور قرار گرفته جمعی (ملک کبیر) را اشاره به وسعت و عظمت بهشت و خانه ها و قصرها و باغهای بهشتیان می دانند، ازجمله اینکه در تفسیری آمده پائینترین افراد بهشتی قلمرو ملکش به اندازه ای است که وقتی نگاه میکند فاصله هزار سال راه را می بیند و در بعضی از روایات دو هزار سال آمده است!. و گروهی آن را اشاره به عظمت معنوی بهشت و مقامات عالی بهشتیان می‌دانند، از جمله اینکه فرشتگان بدون اجازه بر آنها وارد نمی‌شوند و همیشه به آنها سلام و تحیّت می‌گویند.
eporsesh.com
