بهشت را کاملا توصیف کنید و راههای ورود به آن را بنویسید؟

توصیف بهشت در برخی سوره ها مانند (واقعه و صافات) به طور مشروح بیان شده که به برخی از آن موارد و راه های وورد به بهشت اشاره می کنیم.
اولاً: معیار رستگاری در آخرت و رفتن به بهشت ایمان و اعمال انسان است. هر کس که عمل صالح داشته باشد ان شاء الله وارد بهشت می‌شود. ... ( الذین آمنوا و عملوا الصالحات).
ثانیا: شفاعت یامبر اکرم(ص) و امامان(ع) و اولیای الهی نیز شامل تعداد زیادی از مسلمانان و مؤمنان خواهد شد و آنان نیز وارد بهشت می‌شوند.
ثالثا: همه اهل ایمان حتی کسانیکه احیانا مشکل داشته باشند در نهایت وارد بهشت خواهند شد و اگر هم عذاب و سختی ببینند برای مدتی موقت است. اما بعد از مدتی آنها نیز به بهشت می‌روند.
رابعا: می‌دانید که بهشت هشت درب دارد و جهنم هفت و این نشانه آن است که راه های ورودی بهشت بیش از جهنم است. به طور مثال اگر حواس پنجگانه و شهوت و غضب انسان راه ورودی جهنم است این هفت در به اضافه عقل راه ورودی به بهشت می باشند.
خامسا: خداوند متعال که آفریدگار بندگان است آنها را هم دوست دارد لذا در نعمت‌های خود آنها را بهره‌مند می‌کند مگر کسانی که خیلی شقاوتمند و نا صالح ند. با توجه به اینمطالب و مطالب بسیاری دیگر که از قرآن و روایات استفاده می‌شود. هیچ دلیلی بر اینکه اهل جهنم بیشتر از اهل بهشت هستند نداریم. بله همه بهشتیان در یک مقام و مرتبه نیستند چنان که دوزخیان نیز همه در یک مرتبه از عذاب نیستند.
دوست گرامی! آنچه که در اینجا به اجمال می توان آورد این است:
1- آنچه از نظر فرآن کریم و روایات اسلامی مسلم است این که همانطوری که اهل جهنم به تناسب بدیهایشان سختی و عذابشان گوناگون است، اهل بهشت هم به فراخور اعمالشان دارای درجات و کمالات مختلف هستند. از این رو بهشت دارای مراتب و درجات متفاوت است: (فأولئک لهم الدرجات العلی) (اهل ایمان و عمل صالح دارای درجات عالی هستند)(طه (20)، آیه 75)؛ (والآخره اکبر درجات) (درجات آخرت و برتریهایش از این هم بیشتر است)(اسراء (17)، آیه 22)
2- با عنایت به مطلب نخست، در بهشت نعمتهای گوناگونی وجود دارد که اهل ایمان و عمل صالح از آن بهره مند می شوند. اما برترین و بهترین لذت ها محبت و خشنودی خداوند متعال می باشد، و به تعبیر دیگر هیچ لذتی در بهشت به درجه خشنودی و محبت الهی برای انسان بهشتی شادی بخش نیست و حتی لذتهای دیگر در پرتو این لذت ارزشمند می نماید. قرآن در آیات متعددی بدان اشاره می کند که در اینجا به ذکر یک آیه می پردازیم: (وعد الله المؤمنین و المؤمنات جنات تجری من تحتها الانهار خالدین فیها و مساکن طیبه و جنات عدن و رضوان من الله الکبر ذلک هو الفوز العظیم) (خداوند به مردان و زنان با ایمان، باغهائی از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است، جاودانه در آن خواهند ماند، و مسکن های پاکیزه ای در بهشت های جاویدان (نصیب آنها ساخته) و (خوشنودی) و رضای خدا (از همه اینها) برتر است، و پیروزی بزرگ همین است)(توبه (19)، آیه 72) البته این لذت و رضوان الهی از آن کسانی است که در دنیا همه اعمال خود را بر پایه رضای خداوند قرار داده باشند یعنی عباداتشان بر اصل حب و حمد الهی استوار شده است. چنان که در کلام نورانی امیر مؤمنان (علیه السلام) آمده است: (ان قوما عبدوا الله رغبه فتلک عباده التجار، و ان قوما عبدوا الله رهبه فتلک عباده العبید، و ان قوما عبدوا الله شکرا فتلک عباده الاحرار) (همانا گروهی خدا را به انگیزه بهشت می پرستند که این عبادت تاجران و سودگران است، و گروهی نیز خدا را به خاطر هراس و عذاب جهنم عبادت می کنند که این شیوه بردگان است، و نیز گروهی خدا را به خاطر شکر و سپاسش می پرستند که این شیوه عبادت آزادگان است.)(نهج البلاغه، حکمت 237؛ اصول کافی، ج2، ص68، ح5) امام علی عبادت خود را از نوع گروه سوم می داند و می فرماید: (الهی ما عبدتک خوفا من عقابک و لا طممعا فی ثوابک و لکن وجدتک اهلا للعباده فعبدتک) (معبودا! هیچگاه تو را به خاطر ترس از عذاب و یا طمع به پاداش نپرستیدم، بلکه چون تو را شایسته عبادت یافتم، بندگی می کنم)(بحار، ج41، ص14) در روایات امامان معصوم نیز محبت و خوشنودی خداوند به عنوان پاکترین و زیباترین لذت اهل بهشت خوانده شده است. امیر مؤمنان -علیه السلام- در بیان علت آن می فرماید: اهل بهشت هنگامی که با نعمت های گوناگون در بهشت روبرو می شوند دلهایشان چنان از وجد و سرور افروخته می گردد که زبان به سپاس و شکر الهی می گشایند و همه آن نعمتها را در برابر رضوان خداوند ناچیز می نگرند و هدف نهائی را در این می دانند که قرآن بازگو می فرماید: (و آخر دعویهم ان الحمد لله رب العالمین) (و آخرین سخنان اهل بهشت این است که حمد مخصوص پروردگار عالمیان است)(یونس (10) آیه 10) امام سجاد نیز با تکیه بر بیان قرآن می فرماید: خداوند به اهل بهشت در بهشت می فرماید: بهترین لذت برای شما، رضایت و محبت من است.(میزان الحکمه، ج1، ص433، باب 557، ح2613)
نکته پایانی آن که قرب الهی که موجب رضا و رضوان عظیم خداوند است در واقع بالاترین کمالی است که فطرت انسان در پی آن می رود. پس همان طوری که ارتباط با خدا در دنیا زندگی آدمی را در همه ابعادش آرامش بخش می کند در آخرت که سرای ابدی به شمار می آید برترین آرزوها همین رضایت الهی است که هر نعمت دیگری در پرتو آن لذت آفرین خواهد بود.
eporsesh.com