درست است که خداوند، عالم به کلیه اعمال و افعال بندگانش است و بندگان مؤمن و کافرش را هم به خوبی می شناسد ولی از آنجایی که کلیه کارهایی که از سوی پروردگار مدّبر صورت می گیرد از روی حکمت است بی شک سئوالات شب اول قبر هم بی دلیل نمی باشد.
آن چه که بنظر می رسد در واقع سئوال و جواب در آغاز کار، نعمت بزرگی برای مؤمن است و او از آن لذّت می برد آن هم موقعی که دو ملک با قیافه های زیبا مشاهده می کند و این پرسش و پاسخ برای میّت مؤمن بسیار لذّت بخش است.
درست مانند دانش آموز زرنگی که درسش را خوانده است وقتی از او سئوال می شود و به خوبی پاسخ می دهد لذّت عجیبی می برد چرا که کمال خود را نشان داده است. مؤمن هم تمایل دارد که از خدایش و رسولش و اعتقاداتش بپرسند و او با همان ایمان و اطمینانی که در دنیا داشت پاسخگو باشد. در تفسیر آیه ی شریفه ی (یُثَبتُ الّذینَ امنوا بالقول الثابت فی الحَیوة الدُّنیا و فی الاخرة) (1): خداوند سخن و قول مؤمنین را در حیات دنیا و آخرت ثابت می کند مرحوم علامه مجلسی از قول پیامبر اکرم (ص) نقل می کند که ایشان فرمودند: (فی القَبر اذا سُئل الموتی) وقتی که در قبر از او سئوال می شود با استواری سخن می گوید. (2)
این امر (سئوال و پرسش) به همان اندازه که برای مؤمن سرورآفرین است برای گنه کاران و کافران ترسناک و زجرآفرین است. (3)
پی نوشت:
1- ابراهیم 27.
2- بحارالانوار، ج 6- باب احوال البرزخ و القبر، ص 228.
3- معادآیة الله دستغیب، ص 24.
منبع: تصویر برزخ و برزخیان در قرآن کریم، فاطمه کریمی، انتشارات جامعه القرآن الکریم
