فلسفه و حکمت گریه کردن وعزاداری برای پیامبر(ص) و ائمه(ع) چیست؟
فلسفه گریه و انواع آن: گریه برای خدا و از ترس عقاب الهی و نیز گریه برای اولیای خدا در شمار برترین عبادت‌ها است به ویژه گریستن بر حضرت ابا عبدالله سالار شهیدان (ع)، چنین گریه‌ای فلسفه‌های سازنده و تربیتی چندی دارد از جمله: 1. پالایش و تزکیه روح، و احساس نزدیکی به خدا 2. پیوند عمیق عاطفی میان مردم و الگوهای راستین امت 3. اعلام وفاداری نسبت به رهبران و پیشوایان دینی و مکتب 4. الهام شدن روح انقلابی و ستم ستیزی به مردم 5. زنده نگاه داشتن یاد و خاطره وقایعی چون نهضت شکوهمند حسینی. اینکه اشک و گریه، خود به خود به وجود می‌آید، یا باید با تلقین و برانگیختن احساسات ایجاد شود، مقوله دیگری است. هر مسلمان پاک طینتی، با به یادآوردن مصائب ابا عبدالله (ع) و عظمتی که آن حضرت به وجود آورد، به راستی اشک سوز و گاه شوق می‌ریزد.(1) تأثیرات عزاداری در یک تقسیم بندی می‌توان تأثیرات عزاداری بر معصومین (ع) را در جهات ذیل نام برد: یک. جنبه عاطفی کسی که عزیزی را از دست می‌دهد، ناخودآگاه حزین و غمناک است و نمی‌تواند غمگین نباشد. بر پایی مراسم سوگواری، باعث خالی شدن این غم و غصهّ می‌شود. به علاوه، عزاداری برای بزرگان دین، محبت و رابطة عاطفی مردم با آنان را می‌افزاید. دو. جنبه سیاسی اگر این عزاداری‌ها نبود، قیام خونین و روشنگر سیدالشهدا (ع) به فراموشی سپرده می‌شد و چه بسا اصل قیام و شهادت او نیز تحریفیا حتی انکار می‌شد. در زمان صدر اسلام، شرایط اقتضا نکرد که شیعیان برای حضرت زهرا (س) عزاداری و نوحه‌خوانی کنند و همین باعث شد که برخی از تاریخ‌نویسان غرض‌ورز، اصل شهادت آن حضرت را انکار کنند حتی می‌گویند: (اگر محسن فاطمه شهید شده، پس قبرش کجا است؟) لابد اگر می‌توانستند، می‌گفتند: (اگر پیامبر دختری به نام فاطمه داشته و کشته شده، پس قبرش کجا است؟) سه. جنبه دینی با برپایی مراسم‌های عزاداری و سخنرانی در ماه محرم، مردم بیش از پیش با معارف الهی واخلاق اسلامی آشنا می‌شوند. عاشورا دین ما را حفظ کرده است. چهار. جنبه تربیتی کودکان و نوجوانان از برپایی این مراسم و یادآوری آن واقعة عظیم، دلیری و ایثار و فداکاری را فرا می‌گیرند. البته لقای الهی برای حضرت امام حسین (ع)، زیباترین و باشکوه‌ترین امور است ولی در هنگام مصیبت و حزن و اندوه امامان (ع) از واقعه جانگداز عاشورا، نمی‌توانیم شاد باشیم. قطعاً دشمنان ائمه (ع) در این روز مسرور بوده‌اند. به علاوه نقل حماسة عاشورا، روح ایثار و شجاعت و ایمان را در مسلمانان زنده می‌کند. در نتیجه آنان در مقابل مسائل جهان اسلام، بهتر حساسیت نشان خواهند داد. انقلاب ضدّطاغوتی و ضدّآمریکایی ایران، پیروزی حزب‌الله لبنان بر اسرائیل، مقاومت و دفاع هشت‌سالة ایران در مقابل تهاجم جهانی در قالب جنگ عراق و پیروزی‌های مکررّ لشکر اسلام بر کفر و الحاد جهانی و متأثر از مجالس عزای سیدالشهدا (ع) است. ضمن اینکه اگر آن واقعه به همان شکل نقل نگردد، اندک اندک به فراموشی سپرده خواهد شد و اسلام، پشتوانه‌ای تأثیرگذار با این اهمیت را از دست خواهد داد. البته باید در روضه‌خوانی‌ها از تحریف و عوض نمودن واقعیت خودداری کرد و در کنار نقل حادثه عاشورا، باید به مسائل جهان اسلام در عصر حاضر نیز اهمیت داد و وظیفه مسلمانان در این رابطه را گوشزد کرد. پی‌نوشت‌ (1) برای آگاهی بیشتر ر. ک: مرتضی مطهری، حماسه حسینی‌
عنوان سوال:

فلسفه و حکمت گریه کردن وعزاداری برای پیامبر(ص) و ائمه(ع) چیست؟


پاسخ:

فلسفه گریه و انواع آن:
گریه برای خدا و از ترس عقاب الهی و نیز گریه برای اولیای خدا در شمار برترین عبادت‌ها است به ویژه گریستن بر حضرت ابا عبدالله سالار شهیدان (ع)، چنین گریه‌ای فلسفه‌های سازنده و تربیتی چندی دارد از جمله:
1. پالایش و تزکیه روح، و احساس نزدیکی به خدا
2. پیوند عمیق عاطفی میان مردم و الگوهای راستین امت
3. اعلام وفاداری نسبت به رهبران و پیشوایان دینی و مکتب
4. الهام شدن روح انقلابی و ستم ستیزی به مردم
5. زنده نگاه داشتن یاد و خاطره وقایعی چون نهضت شکوهمند حسینی.
اینکه اشک و گریه، خود به خود به وجود می‌آید، یا باید با تلقین و برانگیختن احساسات ایجاد شود، مقوله دیگری است. هر مسلمان پاک طینتی، با به یادآوردن مصائب ابا عبدالله (ع) و عظمتی که آن حضرت به وجود آورد، به راستی اشک سوز و گاه شوق می‌ریزد.(1)
تأثیرات عزاداری
در یک تقسیم بندی می‌توان تأثیرات عزاداری بر معصومین (ع) را در جهات ذیل نام برد:
یک. جنبه عاطفی
کسی که عزیزی را از دست می‌دهد، ناخودآگاه حزین و غمناک است و نمی‌تواند غمگین نباشد. بر پایی مراسم سوگواری، باعث خالی شدن این غم و غصهّ می‌شود. به علاوه، عزاداری برای بزرگان دین، محبت و رابطة عاطفی مردم با آنان را می‌افزاید.
دو. جنبه سیاسی
اگر این عزاداری‌ها نبود، قیام خونین و روشنگر سیدالشهدا (ع) به فراموشی سپرده می‌شد و چه بسا اصل قیام و شهادت او نیز تحریفیا حتی انکار می‌شد. در زمان صدر اسلام، شرایط اقتضا نکرد که شیعیان برای حضرت زهرا (س) عزاداری و نوحه‌خوانی کنند و همین باعث شد که برخی از تاریخ‌نویسان غرض‌ورز، اصل شهادت آن حضرت را انکار کنند حتی می‌گویند: (اگر محسن فاطمه شهید شده، پس قبرش کجا است؟) لابد اگر می‌توانستند، می‌گفتند: (اگر پیامبر دختری به نام فاطمه داشته و کشته شده، پس قبرش کجا است؟)
سه. جنبه دینی
با برپایی مراسم‌های عزاداری و سخنرانی در ماه محرم، مردم بیش از پیش با معارف الهی واخلاق اسلامی آشنا می‌شوند. عاشورا دین ما را حفظ کرده است.
چهار. جنبه تربیتی
کودکان و نوجوانان از برپایی این مراسم و یادآوری آن واقعة عظیم، دلیری و ایثار و فداکاری را فرا می‌گیرند. البته لقای الهی برای حضرت امام حسین (ع)، زیباترین و باشکوه‌ترین امور است ولی در هنگام مصیبت و حزن و اندوه امامان (ع) از واقعه جانگداز عاشورا، نمی‌توانیم شاد باشیم. قطعاً دشمنان ائمه (ع) در این روز مسرور بوده‌اند.
به علاوه نقل حماسة عاشورا، روح ایثار و شجاعت و ایمان را در مسلمانان زنده می‌کند. در نتیجه آنان در مقابل مسائل جهان اسلام، بهتر حساسیت نشان خواهند داد. انقلاب ضدّطاغوتی و ضدّآمریکایی ایران، پیروزی حزب‌الله لبنان بر اسرائیل، مقاومت و دفاع هشت‌سالة ایران در مقابل تهاجم جهانی در قالب جنگ عراق و پیروزی‌های مکررّ لشکر اسلام بر کفر و الحاد جهانی و متأثر از مجالس عزای سیدالشهدا (ع) است. ضمن اینکه اگر آن واقعه به همان شکل نقل نگردد، اندک اندک به فراموشی سپرده خواهد شد و اسلام، پشتوانه‌ای تأثیرگذار با این اهمیت را از دست خواهد داد. البته باید در روضه‌خوانی‌ها از تحریف و عوض نمودن واقعیت خودداری کرد و در کنار نقل حادثه عاشورا، باید به مسائل جهان اسلام در عصر حاضر نیز اهمیت داد و وظیفه مسلمانان در این رابطه را گوشزد کرد.
پی‌نوشت‌
(1) برای آگاهی بیشتر ر. ک: مرتضی مطهری، حماسه حسینی‌





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین