لطفا نمونه های مستند از پیشگوییهای ائمه(ع) و حضرت رسول(ص)را ذکر فرمایید:
به طور نمونه به چند روایت اشاره می شود:
خوارزمی از علمای اهل سنت در مقتل الحسین از سلمان المحمدی نقل می کند که: به حضور پیامبر (ص) شرفیاب شدیم که حسین (ع) در آغوش او بود، چشمان او را بوسید و فرمود: (انک سید ابو سادة، انک امام ابن ائمه، انک حجة ابن حجة ابو حجج تسعه من صلبک، تا سعهم قائمهم (خوارزمی، مقتل الحسین، مکتبة المفید، قم، ج 1، ص 146.))؛ تو سید و آقا و سرور بزرگواران هستی، تو خود امام و فرزند ائمه هستی، تو خود حجت و فرزند حجت خدایی و پدر 9 امام بعد از خود هستی که آخرین آنها قائم آل محمد (عج) است.
رسول خدا(ص) فرمود: (وصی و خلیفه بعد از من علی بن ابی طالب، بعد از او دو نواده ام حسن و حسین است. که بعد از حسین نُه نفر از صلب حسین، امام هستند که نام آنان عبارتند از: علی، بعد از فرزندش محمد، بعد از او فرزندش جعفر، بعد از او فرزندش موسی، بعد از او فرزندش علی، بعد از فرزندش محمد، بعد از فرزندش علی، بعد از او فرزندش حسن، بعد از او فرزندش حجت بن الحسن، این دوازده نفر امامان بعد از من هستند).( بحار الانوار، ج 36، ص 282، ح 106؛فرائد السمطین ، ابراهیم بن محمد جوینی خراسانی (730 هجری) ، جلد 2 ، ص 234 ، حدیث 553 و 554 و ص 100 ، حدیث 425 ، چاپ دارالجوادین للطباعة و النشر السوریه ، 2006 میلادی؛ شواهد التنزیل ، عبید الله بن عبدالله بن احمد (حاکم حسکانی حنفی) ، جلد 1 ، ص 457 ، حدیث 626 ، چاپ مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه ، 1427 هجری؛ ینابیع المودة ،سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی ، ج 3 ، ص 281 ، چاپ دارالأسوة ، 1422 هجری؛ تذکرة الخواص ، سبط بن جوزی ، ج 2 ، ص 517 ، چاپ مرکز نشر مجمع جهانی اهل بیت(ع) ، 1426 هجری)
پیامبر اکرم (ص) به عباس عموی خود فرمودند:
(یا عباس! وای بر فرزندان من از دست فرزندان تو و وای بر فرزندان تو از فرزندان من)
عباس گفت: (یا رسول الله! آیا دستور می دهید از زنان کناره گیری کنم [ تا فرزندی نداشته باشم]؟)
حضرت فرمودند:
( علم خداوند انجام گرفته است و قابل تغییر نیست، و انجام و تحقق امور به دست اوست و فرزندانم به این امر مبتلا خواهند بود.) (بشاره الاسلام، ص 11، به نقل از شش ماه پایانی، ص 38)
همچنین امام باقر ( علیه السلام) ضمن پیش بینی تاریخ، می فرمایند:
( …سپس بنی عباس به سلطنت می رسند و همواره در عیش و نشاط حکومت، و وفور خوشی ها خواهند بود، تا این که در میان آنها اختلاف می افتد و پس از آن دچار اختلاف شده حکومت را از کف می دهند.)( الغیبه نعمانی، ص 175، به نقل از شش ماه پایانی، ص 39)
امام باقر ( علیه السلام) می فرمایند:
(… وقتی بنی امیه دچار اختلاف شوند و حکومتشان از دست برود سپس بنی عباس به سلطنت برسند، بهار حکومت و وفور عیش آنها دایمی نخواهد ماند و در بین آنها اختلاف می افتد، و پس ازاین تفرقه، حکومتشان بر باد می رود، و اهل مشرق و مغرب با هم دچار اختلاف می شوند … آری حتی اهل قبله هم [ چنین خواهد شد] همواره مردم در سختی شدیدی به خاطر ترسی که بر آنها می گذرد، می مانند تا این که منادی از آسمان ندا دهد، پس وقتی ندا داد، ( النفیر! النفیر!) ( کوچ کنید، کوچ کنید) . به خدا قسم گویی که به او می نگرم که در میان رکن و مقام با مردم بیعت می کند…) (همان)
از امام صادق ( علیه السلام) روایت شده که فرمود:
(کوفه از حضور مومنین خالی خواهد شد و علم از آن رخت برخواهد بست، همانند ماری که به لانه ی خویش خزیده باشد، سپس در شهری که به آن قم می گویند، نمایان می شود، و آنجا معدن علم و فضل می گردد. به طوری که هیچ مستضعفی از لحاظ دینی روی زمین باقی نمی ماند. حتی عروسان حجله نشین.) (7)
اهمیت این پیش بینی زمانی روشن می گردد که بدانیم در زمانی که امام صادق ( علیه السلام) این حدیث را فرمودند، قم به صورتی که امروز هست نبود، بلکه هنوز ساکنان آن بت پرست و آتش پرست بودند و بعد از گذشت هزار و دویست سال این شهر مرکز مطالعه و علم شیعه گشت.( منتخب الاثر، ص 443؛ امینی، ابراهیم، حوارات حول المنقذ ( دادگستر جهان)، ص 296؛ به نقل از شش ماه پایانی، صص 44 و 45)
