حضرت مهدی (عج) برآورده شدن حاجات چه کسی را تضمین نموده‌اند؟

شرح پرسش:
لطفا این حدیث را شرح دهید. امام زمان(علیه السلام) می‌فرمایند: (مَنْ کانَ فی حاجَةِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ کانَ اللّهُ فی حاجَتِهِ؛ هر کسی که به دنبال حاجت خداوند عزّوجلّ باشد، خداوند نیز دنبال کننده و برآورنده‌ی حاجت او خواهد بود.)[1]

شرح حدیث:
این حدیث را شیخ صدوق(رحمت الله علیه) از پدرش، از سعد بن عبدالله، از ابی القاسم بن ابی حلیس (حابس)، از امام زمان(علیه السلام) نقل می‌کند. حضرت در پیامی به حلیسی به خلوص او، و به صورت کلّی، به این نکته‌ی اخلاقی اشاره می‌فرماید که: هر کس درصدد برآوردن حاجت خداوند باشد، خداوند نیز دنبال کننده‌ی حاجات او خواهد بوده و خواسته‌هایش را برآورده خواهد ساخت.
هر چند مراد از حاجت خداوند در بخشی دیگر از این روایت، زیارت امام حسین(علیه السلام) با نیت خالص، مشخص شده است؛ ولی حضرت، یک اصل کلّی را بیان کرده و زیارت امام حسین(علیه السلام)را مصداقی از آن قرار داده‌اند؛ یعنی اگر انسان کاری را انجام دهد که اجرایش مطلوب و خواسته‌ی خداوند باشد، و از این رو بتوان آن را (حاجت و خواسته‌ی خداوند) خواند، خداوند نیز کارهای او را اصلاح می‌کند.
شایسته‌ی یادآوری است که خداوند، محتاج به هیچ کس نیست، بلکه این مردم هستند که سر تا پا محتاج به قاضی الحاجات می‌باشند. خداوند متعال می‌فرماید:
(یا أَیُّهَا النّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللّهِ وَاللّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ[2]؛ ای مردم! شما محتاجان به سوی خداوندید و خداوند، همان غنّی ستایش شده است.)
تعبیر حاجت خداوند در این حدیث به این جهت است که حاجت خداوند در حاجت خلق است؛ و به تعبیر دیگر، کسی که حاجات مردم را برآورد، گویا حاجت خداوند را برآورده است.
احتمال دیگر در مورد این حدیث این است که مقصود از (حاجت خدا)، دستورهای خداوند، اعمّ از اوامر و نواهی باشد که خواست خداوند است، و اگر کسی در برابر آن مطیع باشد، خداوند نیز حاجت او را برمی‌آورد.

پی نوشتها:
[1]. کمال الدین، ج 2، ص 493، ح 18 ؛ الخرائج و الجرائح، ج 1، ص 443، ح 24 ؛ بحارالأنوار، ج 51، ص 331، ح56.
[2]. سوره‌ی فاطر، آیه‌ی 15.

منبع: شرح چهل حدیث از حضرت مهدی علیه السلام، علی اصغر رضوانی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1382).