آیا شخصی که گناه کرده ، می تواند با امام زمان ( عج ) ارتباط داشته باشد؟
الف ) ماپرسش را در قالب کلی تر بیان کرده و بدان پاسخ می دهیم تا در ضمن آن شبهه حضرتعالی برطرف گردد.در زمانی که حضرت صاحب (عج ) در پرده غیبت کبری به سر می برد این پرسشها مطرح می شود آیا ارتباط با آن حضرت امکان دارد یا خیر؟ آیا شیعیان و پیروان حضرت می توانند از محضر آن بزرگواربهره مند گردند یا نه ؟ بر اساس روایاتی که در این زمینه وجود دارد دودیدگاه مطرح شده است : الف ) دیدگاهی که امکان ارتباط را تایید نمی کند ولزومی برای آن نمی بیند عالمانی چون شیخ مفید، فیض کاشانی ، شیخ جعفرکاشف الغطا و نعمانی ارتباط با امام زمان ( عج ) و دیدن ایشان را برای شیعیان حال چه عابد چه متقی و چه فرد متوسط در غیبت کبری ممکن نمی دانند .ب ) دیدگاهی که بر امکان ارتباط و وقوع آن اصرار می ورزد عالمانی چون سید مرتضی ، محدث نوری ، کراجکی و شیخ طوسی بر این عقیده اند البته این امکان را تنها برای اولیای الهی و افراد ویژه می دانند غیر از آنها یعنی حتی کسی که چندان گناه نداشته ولی بدلایلی در زمره اولیا الهی قرارنمی گیرد از این دیدار محروم است. ما در اینجا نمی توانیم به تحلیل ادله یکی از دو گروه پردازیم با توجه به دلایل مستقل می توان نکات ذیل را در این باب شمارش کرد : 1- مقصود از دیدن آن حضرت چند معنا و مرتبه است : 1-1-در هنگام مشاهده حضرت متوجه نباشند ولی بعد متوجه و یا معتقد گردندشخصی را که دیده اند حضرت حجت بوده است . 1-2- دیدن با شناخت یعنی کسی حضرت را ببیند و معتقد شود شخصی را که دیده امام عصر است وبه این امر اطمینان داشته باشد . 1-3- فیض حضور یعنی دیدن حضرت و شناخت ایشان همراه با سوال و جواب یعنی افزون بر اینکه حضرت را دیده و شناخته واز ایشان سوال کرده و با وی به گفت و گو بپردازد .بنابراین رویت درخواب یا دیدن بدون شناخت و شهود بر اساس سیر و سلوک مقصود نظر ما وهمچنین شما نیست . 2- از مجموع روایات متقن استفاده می شود که امکان ارتباطات به معانی که در شماره قبل مطرح شد در غیبت کبری وجودندارد دربرخی روایات تصریح شده که حضرت مثلا در مراسم حج شرکت می کند مردم رامی بیند ولی مردم حضرت را نمی بینند و نمی شناسند گاهی در جمع مردم حضورمی یابد و به آنان سلام می کند اما مردم نه ان هنگام و نه پس از آن او را نمی شناسند . 3- بزرگانی که مساله امکان ارتباط و مشاهده را مطرح کرده اند آن را به صورت احتمال بیان فرموده اند نه قطع و یقین . 4- تنها یک دسته ازروایات امکان دیدار با حضرت را برای خادمان ایشان (موالی خاصه ) اثبات می کند و دلیلی بر امکان ملاقات و ارتباط دیگران وجود ندارد . 5- بزرگانی که از آنان حکایت دیدار با حضرت حجت نقل شده خود در این باره ادعایی نکرده اند . 6- اگر فرض بر امکان مشاهده و ارتباط با حضرت باشد برابر توقیع شریفی که شش روز پیش از مرگ سمری آخرین نایب خاص ایشان در غیبت صغری از طرف امام عصر (عج ) صادر شده و از جهت سند و دلالت هیچ اشکالی در این باره منابع زیادی در دست داریم بخشی از آنها عربی است وبخشی فارسی . ما به نمونه هایی از آنها اشاره می کنیم : 1- حجتی ، محمدباقر،اسباب نزول . 2- واحدی ، ابوالحسن علی بن احمد نیشابوری ، اسباب النزول ،طبع دار الکتب العلمیه ، بیروت ، 1402 ه.ق 3- نسفی ، حافظ الدین عبدالله بن احمد، مدارک التنزیل و حقایق التاویل ، طبع افست دارالمعرفه ، بیروت. 4- زمخشری ، جار الله محمود بن عمر، الکشاف عن حقایق غوامض التنزیل ، طبع افست ، نشر ادب الحوزه. منبع: موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر علیه السلام
عنوان سوال:

آیا شخصی که گناه کرده ، می تواند با امام زمان ( عج ) ارتباط داشته باشد؟


پاسخ:

الف ) ماپرسش را در قالب کلی تر بیان کرده و بدان پاسخ می دهیم تا در ضمن آن شبهه حضرتعالی برطرف گردد.در زمانی که حضرت صاحب (عج ) در پرده غیبت کبری به سر می برد این پرسشها مطرح می شود آیا ارتباط با آن حضرت امکان دارد یا خیر؟ آیا شیعیان و پیروان حضرت می توانند از محضر آن بزرگواربهره مند گردند یا نه ؟ بر اساس روایاتی که در این زمینه وجود دارد دودیدگاه مطرح شده است : الف ) دیدگاهی که امکان ارتباط را تایید نمی کند ولزومی برای آن نمی بیند عالمانی چون شیخ مفید، فیض کاشانی ، شیخ جعفرکاشف الغطا و نعمانی ارتباط با امام زمان ( عج ) و دیدن ایشان را برای شیعیان حال چه عابد چه متقی و چه فرد متوسط در غیبت کبری ممکن نمی دانند .ب ) دیدگاهی که بر امکان ارتباط و وقوع آن اصرار می ورزد عالمانی چون سید مرتضی ، محدث نوری ، کراجکی و شیخ طوسی بر این عقیده اند البته این امکان را تنها برای اولیای الهی و افراد ویژه می دانند غیر از آنها یعنی حتی کسی که چندان گناه نداشته ولی بدلایلی در زمره اولیا الهی قرارنمی گیرد از این دیدار محروم است. ما در اینجا نمی توانیم به تحلیل ادله یکی از دو گروه پردازیم با توجه به دلایل مستقل می توان نکات ذیل را در این باب شمارش کرد :
1- مقصود از دیدن آن حضرت چند معنا و مرتبه است :
1-1-در هنگام مشاهده حضرت متوجه نباشند ولی بعد متوجه و یا معتقد گردندشخصی را که دیده اند حضرت حجت بوده است .
1-2- دیدن با شناخت یعنی کسی حضرت را ببیند و معتقد شود شخصی را که دیده امام عصر است وبه این امر اطمینان داشته باشد .
1-3- فیض حضور یعنی دیدن حضرت و شناخت ایشان همراه با سوال و جواب یعنی افزون بر اینکه حضرت را دیده و شناخته واز ایشان سوال کرده و با وی به گفت و گو بپردازد .بنابراین رویت درخواب یا دیدن بدون شناخت و شهود بر اساس سیر و سلوک مقصود نظر ما وهمچنین شما نیست .
2- از مجموع روایات متقن استفاده می شود که امکان ارتباطات به معانی که در شماره قبل مطرح شد در غیبت کبری وجودندارد دربرخی روایات تصریح شده که حضرت مثلا در مراسم حج شرکت می کند مردم رامی بیند ولی مردم حضرت را نمی بینند و نمی شناسند گاهی در جمع مردم حضورمی یابد و به آنان سلام می کند اما مردم نه ان هنگام و نه پس از آن او را
نمی شناسند .
3- بزرگانی که مساله امکان ارتباط و مشاهده را مطرح کرده اند آن را به صورت احتمال بیان فرموده اند نه قطع و یقین .
4- تنها یک دسته ازروایات امکان دیدار با حضرت را برای خادمان ایشان (موالی خاصه ) اثبات می کند و دلیلی بر امکان ملاقات و ارتباط دیگران وجود ندارد .
5- بزرگانی که از آنان حکایت دیدار با حضرت حجت نقل شده خود در این باره ادعایی نکرده اند .
6- اگر فرض بر امکان مشاهده و ارتباط با حضرت باشد برابر توقیع شریفی که شش روز پیش از مرگ سمری آخرین نایب خاص ایشان در غیبت صغری از طرف امام عصر (عج ) صادر شده و از جهت سند و دلالت هیچ اشکالی در این باره منابع زیادی در دست داریم بخشی از آنها عربی است وبخشی فارسی . ما به نمونه هایی از آنها اشاره می کنیم :
1- حجتی ، محمدباقر،اسباب نزول . 2- واحدی ، ابوالحسن علی بن احمد نیشابوری ، اسباب النزول ،طبع دار الکتب العلمیه ، بیروت ، 1402 ه.ق 3- نسفی ، حافظ الدین عبدالله بن احمد، مدارک التنزیل و حقایق التاویل ، طبع افست دارالمعرفه ، بیروت. 4- زمخشری ، جار الله محمود بن عمر، الکشاف عن حقایق غوامض التنزیل ، طبع افست ، نشر ادب الحوزه.
منبع: موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر علیه السلام





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین