ادلّه وجود آن حضرت و امامت ایشان در چند دلیل خلاصه شده است:
1 خبر شخص امام حسن عسکری (علیه السلام) و خواص آن حضرت، و اعلامیه‌های ایشان به بعضی از نقاط شیعه نشین مثل قم.
2 تشرّف صدها نفر به زیارت حضرت مهدی (علیه السلام) در عصر پدر بزرگوارش و عصر غیبت صغری و عصر غیبت کبری(عصر حاضر).
3 صدور معجزات و کرامات بسیار از آن حضرت در اثر توسّلات، یا ضمن تشرّف افراد و به گونه‌های دیگر.
4 اخبار متواتر و بشارت‌های حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) و ائمّه (علیهم السلام) در ضمن صدها حدیث معتبر که در کتاب‌هایی که قبل از ولادت آن حضرت و قبل از غیبت صغری تألیف شده، ضبط و روایت شده است.
5 و بالأخره نقل تواریخ معتمد و کتاب‌های انساب، تا آنجا که بعضی از علمای عامه، تشرّف به زیارت آن حضرت را ادعا کرده و در اظهار اشتیاق به سعادت دیدار و ظهور آن رهبر عدالت گستر، اشعار سروده و بعضی از خلفای بنی عباس چون الناصرالدین الله، که از دانشمندان این سلسله و اهل حدیث و روایت بوده است، چنان در ایمان به آن حضرت محکم بوده است که (سرداب غیبت) به امر او تعمیر شد و کتیبه در سرداب که از آثار عتیقه و نفسیه بوده و هم اکنون نیز باقی و منصوب است، شاهد این عقیده او است.
منبع: موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر علیه السلام
