در سه آیه، به خلقت حوّا اشاره شده است: 1. آیه ی 1 سوره ی نساء؛ 2. آیه ی 189 سوره ی اعراف؛ 3. آیه ی 6 سوره ی زمر. در این سه آیه می فرماید (خلق منها زوجها)؛ یعنی همسر حضرت آدم(علیه السلام) را از او خلق کردیم.
بعضی از مفسران چنین استفاده کرده اند که، حوا از همان جنس آفریده شده که حضرت آدم(علیه السلام) آفریده شده است.[1]
حضرت امام باقر(علیه السلام) فرمود: (ان الله تعالی خلق حواء من فضل الطینة التی خلق منها آدم)؛[2] خداوند متعال حوّا را از بقیه ی خاکی که آدم را آفرید، خلق کرد.)
این مطلب که (ابلیس نمی توانست در حضرت آدم(علیه السلام) نفوذ کند؛ لذا ابتدا حوا را فریب داد و حوّا آدم را تحریک کرد) چنان که در تاریخ همیشه این چنین ثبت شده است که شیطان زن را فریب می دهد و زن مرد را وسوسه می کند از طریق مسیحیّت وارد تاریخ آدم و حوّا شده است؛ ولی قرآن برخلاف این نظریّه می فرماید: (ما به آدم گفتیم: تو و همسرت ساکن بهشت شوید و به آن درخت نزدیک نشوید. شیطان آن دو را وسوسه کرد.)[3]
پس این طور نیست که شیطان همیشه اول زن را وسوسه کند و زن مرد را فریب دهد. شاهد این مطلب این است که در قرآن عنایت دارد و در کنار مردان قدسی، از قدسیان بزرگ زن یاد می کند که در مواردی بر مردان برتری داشتند؛ مانند ماجرای حضرت مریم که با ملائکه در ارتباط بود.[4]
پی نوشتها:
[1]. مجمع البیان، ج3، ص5 و ج4، ص782؛ تفسیر نمونه، ج3، ص245.
[2]. بحارالانوار، ج11، ص99.
[3]. اعراف، 19 22.
[4]. ر.ک: مجموعه آثار شهید مطهری، ج17، ص402.
منبع: سرگذشت ها و عبرت ها در آیینه ی وحی، سید مرتضی قافله باشی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1383).
