چرا عزداری امام حسین در میان ایرانیان بیشتر وبا شکوهتر از عربهاست که هم زبان معصومین اند؟
دینی که پیامبر ما حضرت محمد(ص) ارائه نمود مخصوص یک قوم و قبیله یا یک ملت خاص نیست، بلکه صراط مستقیمی است که جهانیان را به سمت رستگاری هدایت می‌کند و فرزندان رسول خدا و امامان ما شیعیان هم کسانی بودند که پرچم هدایت یک امت جهانی را عهده‌دار بودند. بنابراین احساسی که یک عرب نسبت به پیامبر و اهل بیت او ممکن است داشته باشد، با احساس یک غیر عرب بسیار مشابه است، پس در این زمینه گرایش به نژاد و این‌که فکر کنیم اعراب به خاطر نژادشان باید نسبت به اهل بیت حساس‌تر باشند، چندان درست نیست. یکی از علل آن‌که می‌بینیم عزاداری کشورهای عربی برای اهل بیت و خصوصاً امام حسین(ع) کمتر نمود دارد، بی‌توجهی دولت‌های عربی است نسبت به آئین تشیع و نقشی که زنده نگه داشتن یاد اهل بیت پیامبر در تزکیة جامعه می‌تواند داشته باشد؛ آنها به خاطر گرایش به غرب ماهیت اصلی اسلامی خود را از دست داده‌اند و در میان کشورها، دولت ایران تنها دولت شیعی است که به شکل کاملی نسبت به عزاداری حسینی و آرمانهای اهل بیت اهتمام می‌ورزد. مثلاً کشور عراق که زمانی پایگاه تشیع به حساب می‌آمد، بعد از روی کار آمدن صدام حسین ماهیت خود را از دست داد و حکومت بعث در شهری مذهبی مثل کربلا مدارس علمیه را از علماء و طلاب خالی نمود، در حالی که قبل از آن هزاران روحانی داشت و با این وجود همچنان مردم در ابراز ارادت نسبت به خاندان پیامبر کوشا هستند. در کشور عربستان سعودی هم حکومت وهابی آنجا اجازة ساختن و زیاد شدن مساجد شیعیان را نمی‌دهد و لذا شیعیان اماکنی را با عنوان ملک شخصی می‌سازند و در آن به اقامة عزا می‌پردازند، ولی در این بین کشورهای امیرنشین، بحرین هم وجود دارد که 80% مردم آن شیعه دوازده امامی هستند و حکومت آنجا روز تاسوعا و عاشورا راتعطیل رسمی اعلام می‌کند. در کشورهای همسایة ایران اهل سنت در اکثریت هستند و شیعیان جمع کوچکی را تشکیل می‌دهند و این امر هم مانع ظهور و بروز آنان می‌گردد. کشور کویت تنها 40% شیعه دارد ولی یکصد حسینیه در آن ساخته شده است و بیشتر مجالس عزایی که در آنجا برقرار می‌شود، توسط کسانی است که تبعة کویت و عرب‌زبان هستند، در کشور عمان هم که دو میلیون جمعیت دارد، تنها یکصد هزار شیعه وجود دارد و با این وجود، در شهر تجاری مطرح 6 مسجد و 10 حسینیه وجود دارد در (مسقط) 3 مسجد و 3 حسینیه در شهر (لواء) 3 مسجد و 3 حسینیه و در شهر (برکه) 3 مسجد و 1 حسینیه و 4 حسینیه و 3 مسجد در شهر (مصفه) و 4 مسجد و 5 حسینیه در (خابوره) و 2 حسینیه و 2 مسجد در (صحم) وجود دارد علاوه بر این نمونه‌های دیگری را نه تنها در کشورهای عربی بلکه در اقصا نقاط جهان می‌توان یافت که شیعه در بدترین شرایط و به بهترین شکل به حراست از حریم اهل بیت پیامبر می‌پردازد.[1] معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1. عاشورا در سرزمینهای، عبدالکریم بی آزار شیرازی. 2. عزاداری سنتی شیعیان، سید حسین معتمدی. -------------------------------------------------------------------------------- [1] معتمدی، سید حسین، عزاداری سنتی شیعیان، اول، تابستان 79، ج2، ص821 تا انتهای کتاب.
عنوان سوال:

چرا عزداری امام حسین در میان ایرانیان بیشتر وبا شکوهتر از عربهاست که هم زبان معصومین اند؟


پاسخ:

دینی که پیامبر ما حضرت محمد(ص) ارائه نمود مخصوص یک قوم و قبیله یا یک ملت خاص نیست، بلکه صراط مستقیمی است که جهانیان را به سمت رستگاری هدایت می‌کند و فرزندان رسول خدا و امامان ما شیعیان هم کسانی بودند که پرچم هدایت یک امت جهانی را عهده‌دار بودند.
بنابراین احساسی که یک عرب نسبت به پیامبر و اهل بیت او ممکن است داشته باشد، با احساس یک غیر عرب بسیار مشابه است، پس در این زمینه گرایش به نژاد و این‌که فکر کنیم اعراب به خاطر نژادشان باید نسبت به اهل بیت حساس‌تر باشند، چندان درست نیست. یکی از علل آن‌که می‌بینیم عزاداری کشورهای عربی برای اهل بیت و خصوصاً امام حسین(ع) کمتر نمود دارد، بی‌توجهی دولت‌های عربی است نسبت به آئین تشیع و نقشی که زنده نگه داشتن یاد اهل بیت پیامبر در تزکیة جامعه می‌تواند داشته باشد؛ آنها به خاطر گرایش به غرب ماهیت اصلی اسلامی خود را از دست داده‌اند و در میان کشورها، دولت ایران تنها دولت شیعی است که به شکل کاملی نسبت به عزاداری حسینی و آرمانهای اهل بیت اهتمام می‌ورزد. مثلاً کشور عراق که زمانی پایگاه تشیع به حساب می‌آمد، بعد از روی کار آمدن صدام حسین ماهیت خود را از دست داد و حکومت بعث در شهری مذهبی مثل کربلا مدارس علمیه را از علماء و طلاب خالی نمود، در حالی که قبل از آن هزاران روحانی داشت و با این وجود همچنان مردم در ابراز ارادت نسبت به خاندان پیامبر کوشا هستند.
در کشور عربستان سعودی هم حکومت وهابی آنجا اجازة ساختن و زیاد شدن مساجد شیعیان را نمی‌دهد و لذا شیعیان اماکنی را با عنوان ملک شخصی می‌سازند و در آن به اقامة عزا می‌پردازند، ولی در این بین کشورهای امیرنشین، بحرین هم وجود دارد که 80% مردم آن شیعه دوازده امامی هستند و حکومت آنجا روز تاسوعا و عاشورا راتعطیل رسمی اعلام می‌کند.
در کشورهای همسایة ایران اهل سنت در اکثریت هستند و شیعیان جمع کوچکی را تشکیل می‌دهند و این امر هم مانع ظهور و بروز آنان می‌گردد. کشور کویت تنها 40% شیعه دارد ولی یکصد حسینیه در آن ساخته شده است و بیشتر مجالس عزایی که در آنجا برقرار می‌شود، توسط کسانی است که تبعة کویت و عرب‌زبان هستند، در کشور عمان هم که دو میلیون جمعیت دارد، تنها یکصد هزار شیعه وجود دارد و با این وجود، در شهر تجاری مطرح 6 مسجد و 10 حسینیه وجود دارد در (مسقط) 3 مسجد و 3 حسینیه در شهر (لواء) 3 مسجد و 3 حسینیه و در شهر (برکه) 3 مسجد و 1 حسینیه و 4 حسینیه و 3 مسجد در شهر (مصفه) و 4 مسجد و 5 حسینیه در (خابوره) و 2 حسینیه و 2 مسجد در (صحم) وجود دارد علاوه بر این نمونه‌های دیگری را نه تنها در کشورهای عربی بلکه در اقصا نقاط جهان می‌توان یافت که شیعه در بدترین شرایط و به بهترین شکل به حراست از حریم اهل بیت پیامبر می‌پردازد.[1]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. عاشورا در سرزمینهای، عبدالکریم بی آزار شیرازی.
2. عزاداری سنتی شیعیان، سید حسین معتمدی.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] معتمدی، سید حسین، عزاداری سنتی شیعیان، اول، تابستان 79، ج2، ص821 تا انتهای کتاب.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین