منظور از غسل تعمید چیست و کیفیّت آن چگونه است؟

غسل تعمید یکی از آداب مذهب مسیحیان است و مدّعی هستند که پیش از مسیح نیز وجود داشته است و این عمل درباره هرکس انجام گیرد سبب پاکی از گناه وقف نفس در راه خدمت و طاعت خدا می باشد. با این همه، مؤلّف کتاب (قاموس مقدّس) می گوید: (حضرت مسیح را کسی تعمید نداده است!)(1)
درباره نحوه تعمید در میان مسیحیان اختلاف است; برخی می گویند که باید بدن شخص را در آب فرو برد، برخی دیگر اضافه می کنند باید سه مرتبه بدنش در آب فرو رود و گروهی می گویند: غسل تعمید مربوط به بزرگهاست که می توانند پیش کشیش اعتراف به گناه کنند; از این نظر، اطفال از این کار معاف می باشند; و بعضی تمعید اطفال را واجب می دانند و می گویند که تنها پاشیدن آب کافی خواهد بود، زیرا این کار (پاشیدن آب به روی بچّه) فقط اشاره به غسل یافتن با روح القدس است و مقداری آب به نام پدر و پسر و روح القدس کفایت خواهد نمود.
بنابر این غسل تعمید درباره کسانی که سابقه مسیحیّت دارند و رسماً مسیحی هستند سبب پاکی از گناه است، درباره کودکان و مسیحیانی که در کودکی تعمید نیافته اند و یا کسانی که به تازگی در این آیین وارد می شوند نشانه ورود به آیین مسیح و پذیرش این کیش خواهد بود.
طرز غسل تعمید
در کلیساهای امروز غسل تعمید درباره همه یکنواخت انجام می گیرد و ترتیب آن به قرار زیر است:
کشیش ظرفی بزرگ را پر از آب نموده و گاهی مقداری روغن (بلسان) و (نمک) در آن می ریزد، سپس شخصی را که می خواهند تعمید دهند، در حضور جمعی با جمله های زیر خطاب می کند: (بدان که مسیحیّت عبارت از این است که معتقد باشید که خدا از سه اصل ازلی پدر و پسر و روح القدس مرکّب است; پس عیسی خدا و پسر خداست و در رحم مادرش مریم به صورت بشر درآمده; او از جوهر پدرش خداست و از جوهر مادش انسان است و او به دار آویخته شد و بعد از سه روز زنده شد و (چهل روز در میان مردم بود) و به آسمان رفت و در جانب راست پدر نشست و همان خدای مقتول در روز رستاخیز گواهی خواهد داد که تو ایمان آوردی!)
در این لحظه طرف باید بگوید بلی و کشیش بلافاصله از آن آب برداشته و بر شخص تعمید یافته می ریزد و با صدای بلند می گوید من تو را تعمید می دهم به نام پدر و پسر و روح القدس و سپس با دستمال صورت او را پاک می کند و در این لحظه گناه او بخشیده شده و یا بطور رسمی مسیحی می شود!)
تعمید کودک در روز هشتم صورت می گیرد و پدر و مادر، کودک خود را به کلیسا می آورند، کشیش کودک را با سخنان فوق مخاطب ساخته و پدر و مادر به جای کودک می گویند بلی.(2)
اگر هر فرد بی تعصّب، تشریفات غسل تعمید را مورد بررسی قرار دهد، می بیند که مملوّ از یک سلسله خرافات است که به قسمتی از آن اشاره می شود:
اوّلا: گناه یک نوع انحراف روحی و اخلاقی است و هرگز بدون شستشوی روح و توبه حقیقی و تربیت اخلاقی و بازگشت واقعی به سوی خدا آثار آن از بین نمی رود و با پاشیدن آب آمیخته به روغن بلسان و نمک، دل و جان کسی شسته نمی شود و اگر توبه حقیقی و ندامت واقعی از گناه برای یک فرد حاصل شده است به هیچ وجه احتیاجی به این تشریفات خرافی نیست.
آیین اسلام، ندامت و پشیمانی شخص را در تمام لحظات، نشانه پاکی از گناه دانسته و هرگز لازم نمی داند که شخص گناهکار پرده اسرار خود را در برابر مخلوقی بدرد و وساطت بشری گناهکار (کشیش) سبب آمرزش معاصی او گردد.
ثانیاً: اعتقاد به خدایان سه گانه - آن هم با این صراحت - شرک آشکار و زننده ای است که نه تنها وسیله پاکی نخواهد بود; بلکه انسان را از حقیقت توحید کاملا دور و بیگانه می سازد و اگر اساس مذهبی از روز نخست بر چنین موهوماتی استوار گردد، بطور مسلّم وسیله نجات و تربیت نخواهد بود، بلکه مایه گمراهی و بدبختی خواهد بود و راستی حیرت انگیز است که آنها با این صراحت چنین سخنان کفرآمیزی را مایه پاکی از گناه می دانند!
ولی با این بررسی، واقع بینی آیین مقدّس اسلام برای ما روشن می شود. ایمان آوردن یک فرد به دین اسلام در گرو هیچ یک از این تشریفات نیست; هر فردی در هر نقطه و مکانی، در هر لحظه و زمانی که به یگانگی خدا و رسالت پیامبر اسلام مؤمن گردد، او یک مسلمان واقعی خواهد بود و از نظر حقوق اسلامی با سایر مسلمانان مساوی و برابر شمرده می شود; دیگر لازم نیست در حضور شخص و محضر جمعی به تلقینات شخصی گوش دهد و نسنجیده سخنان نادرست او را تصدیق کند.
پی نوشتها:
1. قاموس مقدّس، ص 257، مادّه تعمید، تألیف مستر هاکس آمریکایی.
2. انیس الاعلام، ص 303.
منبع:www. quran.ac.ir