قدر دانی تشویق و توبیخ چه جایگاهی در اسلام دارد؟

می ‌دانیم سنگین‌ ترین وظیفة مدیریت بر دوش انبیاء و پیامبران الهی بوده، و نیز می‌ دانیم بارزترین صفت آنها (بشارت) و (انذار) است؛ چنانکه در قرآن دربارة پیامبر اسلام می گوید
(یا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذیراً وَ داعِیاً إِلَی اللهِ بِاِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنیراً) احزاب/45 و 46
در قرآن متجاوز از120 مرتبه مشتقات (انذار) و متجاوز از40 بار مشتقات (بشارت) به کار رفته است. قسمت مهمی از آیات قرآن توصیف نعمتهای معنوی و مادی بهشت است که تشویقی برای حرکت به سوی نیکیها و پاکیهاست. و در بخش عظیمی از آیات، از مجازاتهای روحانی و جسمانی دوزخیان سخن می ‌گوید که یک عامل بازدارنده است.
علی(ع) دربارة کارمندان عالی‌ رتبة دولت ضمن تعالیم خود به مالک اشتر، فرموده است
(وَ اصِلْ فی حُسْنِ الثَّنَاءِ عَلَیْهِمْ وَ تَعْدِیدِ مَا أَبْلَی ذَوُوا الْبَلاَءِ مِنْهُم؛ فَاِنَّ کَثْرَهَ الْذِّکْرِ لِحُسْنِ أَفعَالِهِمْ تَهُزُّ الشُّجَاعَ، وَ تُحَرِّضُ النَّاکِلَ، إِنْ شَاءَ اللهُ) (نهج البلاغه، نامه 53)
[و پی در پی آنها را تشویق کن! و کارهای مهمی که انجام داده ‌اند بر‌شمار! زیرا یادآوری کارهای نیک آنها، شجاعانشان را به حرکت بیشتر، وادار می ‌کند؛ و آنها که در کار، کندی می‌ ورزند به خواست خدا به جنبش و حرکت وا می‌دارد!]
منبع:سایت انوار طاها