محبت
عشق و محبت، گاهی صادق و حقیقی است و گاهی کاذب و بیمعنا. یکی از معیارهای اخلاقی حیاتبخش مکتب اسلام «عشق و محبت» است.
تا چه سنی باید به فرزندان، بیشتر محبت کنیم؟
محبت به فرزند، به سن خاصی اختصاص ندارد و تا پایان عمر بدان نیاز دارد؛ اما محبت ویژه و کامل در یک سال اول زندگی او بسیار مهم است. یک سال اول زندگی کودک، دوران دلبستگی (پیوندهای محکم عاطفی با افراد مهم زندگی) است و اگر محبت همراه با احساس امنیت برایش پدید آید، در آینده‌ی او تأثیر مثبت خواهد داشت. بالا رفتن توان اجتماعی، شادی، و مقاومت در حل مسأله به ویژه در دوران پیش دبستانی، برخی از این آثار است. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: احبوا الصبیان و ارحموهم. (1) کودکان را دوست بدارید و به آنان مهربانی کنید. برخی والدین از بوسیدن فرزندان خود (به ویژه فرزندان بزرگ‌تر) ابا دارند؛ در حالی که اولیای الاهی چنین می‌کرده ‌اند. روزی رسول گرامی صلی الله علیه و آله یکی از فرزندانش را روی زانو نشانده، او را می‌ بوسید. مردی از اشراف جاهلیت به حضرت عرض کرد: من 10 پسر دارم و تاکنون هیچ یک را نبوسیده ‌ام. حضرت چهره ‌اش برافروخته شد و فرمود: من لا یرحم لا یرحم. (2) کسی که مهربانی نکند، بدو مهربانی نخواهد شد. باز از همان حضرت است که امر فرمود فرزندان خود را فراوان ببوسید؛ چرا که در برابر هر بوسه، درجه‌ ای در بهشت خواهید داشت: اکثروا من قبلة اولادکم فان لکم بکل قبلة درجة فی الجنة.(3) پی نوشتها: (1)کلینی، فروع کافی، ج 6، ص 49. (2)شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 380. (3)علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 43، ص 282. منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام) منبع:سایت انوار طاها
محبت به فرزند، به سن خاصی اختصاص ندارد و تا پایان عمر بدان نیاز دارد؛ اما محبت ویژه و کامل در یک سال اول زندگی او بسیار مهم است. یک سال اول زندگی کودک، دوران دلبستگی (پیوندهای محکم عاطفی با افراد مهم زندگی) است و اگر محبت همراه با احساس امنیت برایش پدید آید، در آینده‌ی او تأثیر مثبت خواهد داشت. بالا رفتن توان اجتماعی، شادی، و مقاومت در حل مسأله به ویژه در دوران پیش دبستانی، برخی از این آثار است. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: احبوا الصبیان و ارحموهم. (1) کودکان را دوست بدارید و به آنان مهربانی کنید. برخی والدین از بوسیدن فرزندان خود (به ویژه فرزندان بزرگ‌تر) ابا دارند؛ در حالی که اولیای الاهی چنین می‌کرده ‌اند. روزی رسول گرامی صلی الله علیه و آله یکی از فرزندانش را روی زانو نشانده، او را می‌ بوسید. مردی از اشراف جاهلیت به حضرت عرض کرد: من 10 پسر دارم و تاکنون هیچ یک را نبوسیده ‌ام. حضرت چهره ‌اش برافروخته شد و فرمود: من لا یرحم لا یرحم. (2) کسی که مهربانی نکند، بدو مهربانی نخواهد شد. باز از همان حضرت است که امر فرمود فرزندان خود را فراوان ببوسید؛ چرا که در برابر هر بوسه، درجه‌ ای در بهشت خواهید داشت: اکثروا من قبلة اولادکم فان لکم بکل قبلة درجة فی الجنة.(3) پی نوشتها: (1)کلینی، فروع کافی، ج 6، ص 49. (2)شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 380. (3)علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 43، ص 282. منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام) منبع:سایت انوار طاها
پاسخ:
محبت به فرزند، به سن خاصی اختصاص ندارد و تا پایان عمر بدان نیاز دارد؛ اما محبت ویژه و کامل در یک سال اول زندگی او بسیار مهم است. یک سال اول زندگی کودک، دوران دلبستگی (پیوندهای محکم عاطفی با افراد مهم زندگی) است و اگر محبت همراه با احساس امنیت برایش پدید آید، در آینده‌ی او تأثیر مثبت خواهد داشت. بالا رفتن توان اجتماعی، شادی، و مقاومت در حل مسأله به ویژه در دوران پیش دبستانی، برخی از این آثار است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
احبوا الصبیان و ارحموهم. (1)
کودکان را دوست بدارید و به آنان مهربانی کنید.
برخی والدین از بوسیدن فرزندان خود (به ویژه فرزندان بزرگ‌تر) ابا دارند؛ در حالی که اولیای الاهی چنین می‌کرده اند. روزی رسول گرامی صلی الله علیه و آله یکی از فرزندانش را روی زانو نشانده، او را می بوسید. مردی از اشراف جاهلیت به حضرت عرض کرد: من 10 پسر دارم و تاکنون هیچ یک را نبوسیده ام. حضرت چهره اش برافروخته شد و فرمود:
من لا یرحم لا یرحم. (2)
کسی که مهربانی نکند، بدو مهربانی نخواهد شد. باز از همان حضرت است که امر فرمود فرزندان خود را فراوان ببوسید؛ چرا که در برابر هر بوسه، درجه ای در بهشت خواهید داشت:
اکثروا من قبلة اولادکم فان لکم بکل قبلة درجة فی الجنة.(3)
پی نوشتها:
(1)کلینی، فروع کافی، ج 6، ص 49.
(2)شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 380.
(3)علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 43، ص 282.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
منبع:سایت انوار طاها
- [سایر] تا چه سنی باید به فرزندان محبت کنیم؟
- [سایر] تا چه سنی باید به فرزندان، بیشتر محبت کنیم؟
- [سایر] فرزندان ما تا چه سنی باید قدرت دفع را پیدا کنند و از چه سنی به بعد نگران کننده است؟
- [سایر] فرزندان از چه سنی باید جدا از پدر و مادر خواباند و در چه سنی در اطاق دیگر بخوابند؟
- [سایر] 1. آیا یک زن سنی می تواند با یک مرد شیعه ازدواج کند؟ 2. اگر یک زن سنی با یک مرد شیعه ازدواج نماید آیا مهم است که در کدام مسجد پیمان ازدواج را اجرا نمایند؟ 3. اگر یک زن سنی با یک شیعه ازدواج نماید، فرزندان آنها کدام طرفی باید باشند؟ شیعه یا سنی؟ و شما کدام راه را انتخاب می کنید؟
- [سایر] اهل تسنن می‌گویند اهل بیت سنی هستند؟
- [سایر] آیا دادن پول توجیبی به فرزندان لازم است؟ اگر پاسخ مثبت است، از چه سنی و چه مقدار؟
- [سایر] خواستم بدانم که: چه فرقی و چه شباهتهایی بین سنی ناصبی و سنی وهابی و سنی سلفی وجود دارد؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] کدام یک از موارد زیر صحیح است؟ الف) شهادت اهل سنّت علیه اهل تشیّع در دعاوی مالی یا کیفری (چنان چه خواهان سنّی مذهب، و خوانده شیعه باشد). ب) شهادت اهل سنّت علیه اهل سنّت در دعاوی مالی یا کیفری (چنانچه خواهان و خوانده هر دو سنی باشند.) ج) شهادت اهل سنّت در دعاوی مالی یا کیفری (چنانچه خواهان و خوانده هر دو شیعه باشند; لیکن شهودشان سنّی باشد.) د) شهادت اهل سنّت به نفع اهل تشیّع (چنانچه خواهان شیعه، و خوانده سنّی مذهب باشد.) ه) شهادت اهل کتاب له یا علیه مسلمانان.
- [سایر] از نظر اهل تسنّن مقام خلفاءبالاتر است یا ائمه اربعه اهل سنت؟
- [آیت الله سیستانی] از نظر اهل سنّت، زن از همه تَرَکه شوهر اعمّ از منقول و غیرمنقول مانند زمین و غیره، ارث میبرد. حال آنکه از نظر مذهب امامیه، زن از اصل زمین یا قیمت آن ارث نمیبرد و تنها از قیمت بنا و درختان ارث میبرد، نه اصل آنها. بنابراین اگر مذهب اهل سنّت بر شیعه نافذ باشد به گونهای که زن سنّی مذهب از زمین و اصل بنا و درختان ارث ببرد، در صورتی که دیگر ورثه امامی مذهب باشند، زن امامی مذهب نیز میتواند میراثی را که از زمین و اصل بنا و درختان به او میرسد، بگیرد که سایر ورثه اهل سنت باشند.
- [آیت الله اردبیلی] پیروی از امر پدر و مادر در غیر از انجام کارهای حرام و ترک کارهای واجب عینی(1) بنابر احتیاط لازم است و مخالفت آنان اگر موجب آزار و بیاحترامی به آنان شود، حرام است و فرزندان در هر سنی که باشند، باید به پدر و مادر خود احترام بگذارند.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] چنانچه یکی از اولاد از نظر سنّی بزرگ‌تر و دیگری از جهت بلوغ بزرگ‌تر باشد قضاء نماز بر اولّی واجب است.
- [آیت الله سیستانی] نظر اهل سنّت آن است که مازاد سهمالارث میراث بر آن، به عَصَبه میت مانند برادر او داده می‌شود. لکن نظر مذهب امامیه خلاف آن است، مثلاً اگر مردی بمیرد و تنها دختری و برادری داشته باشد، از نظر امامیه باید نیمی از ارث را به دختر به عنوان سهمالارث و نیم دیگر را به عنوان ردّ به او بپردازند و به برادر میت سهمی تعلّق نمیگیرد. لکن نظر اهل سنّت آن است که در این فرض نیمی از ارث میت به برادر پرداخت می‌شود، چون که از عصبه میت به شمار میرود. حال اگر مذهب اهل سنّت بر وارث امامی مذهب نافذ باشد و مازاد سهمالارث به او پرداخت نشود، عصبه میت اگر امامی مذهب باشند، میتوانند از باب قاعده مقاصّه نوعی، مازاد سهمالارث وارثِ سنّی مذهب را بگیرند.
- [آیت الله خوئی] هرگاه چیزی که پیدا کرده نشانهای دارد که به واسط آن میتواند صاحبش را پیدا کند، اگرچه بداند صاحب آن سنی یا کافری است که اموالش محترم است، در صورتی که قیمت آن چیز به یک درهم برسد باید از روزی که آن را پیدا کرده تا یک سال در محل اجتماع مردم اعلان کند.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] هرگاه چیزی که پیدا کرده؛ نشانه ای دارد که به واسطه آن می تواند صاحبش را پیدا کند؛ اگرچه بداند صاحب آن سنی یا کافری است که اموالش محترم است؛ در صورتی که قیمت آن چیز به مقدار یک درهم برسد؛ باید از روزی که آن را پیدا کرده تا یک سال در محل اجتماع مردم اعلان کند.
- [آیت الله شبیری زنجانی] مستحبّ است در شوهر دادن دختری که بالغه است (یعنی مکلّف شده) و به سنی رسیده که حیض دیدن وی متعارف است، عجله کنند، از حضرت صادق علیه‌السلام روایت شده که یکی از سعادتهای مرد آن است که دخترش در خانه او حیض نبیند.
- [آیت الله سیستانی] از نظر اهل سنّت جمع میان عمه و برادرزادهاش یا خاله و خواهرزادهاش جایز نیست، بدین معنا که اگر هر دو را همزمان عقد کنند، هر دو عقد باطل است، و در صورتی که عقد یکی پس از دیگری باشد، عقد دومی باطل است. لکن از نظر فقه امامیه، عقد عمه پس از برادرزادهاش و خاله پس از خواهرزادهاش مطلقاً جایز است. همچنین عقد برادرزاده پس از عقد عمه و عقد خواهرزاده پس از عقد خاله، مشروط بر آنکه پیش از عقد عمه و خاله رضایت داده باشند و یا بعد از عقد رضایت بدهند جایز است. بنابراین اگر پیرو اهل سنّت، در نکاح میان عمه و برادرزادهاش و یا میان خاله و خواهرزادهاش جمع کند، پس اگر عقد آنها متقارن باشد چون به مذهب آنها عقد هر دو باطل است، برای پیرو مذهب امامیه جایز است بر هر یک از آنها و در صورت رضایت عمه یا خاله بر هر دو عقد کند. و اگر عقد مرد سنّی متقارن نباشد، عقد زن دوّم در فرض مذکور به مذهب آنها باطل است و مرد شیعی میتواند با او ازدواج کند. این حکم در مورد هر یک از آن دو زن در صورتی که امامی باشند، نیز جاری است.
- [آیت الله سیستانی] بر طبق مذهب امامیه، زن مطلقه یائسه و صغیره اگر چه با آنها نزدیکی شده باشد عدّه ندارند. لیکن بر طبق مذاهب اهلسنّت با اختلافی که در شروط عدّه برای صغیره دارند عدّه بر آنان واجب است. حال اگر شوهر از اهلسنّت باشد، و زن یائسه یا صغیرهاش را با اعتقاد به لزوم عدّه برای صغیره طلاق دهد، ملزم به رعایت قواعد مذهب خود مانند فساد عقد خواهر مطلقه، و نکاح زنانی که جمع آنها با زن در دوران عدّه حرام است، می‌شود، بنابراین مرد شیعی میتواند با خواهر این مطلقه ازدواج کند هرچند آن مرد سنی با او عقد بسته باشد. و احتیاط واجب برای مرد شیعی نیز آن است که با این زن مطلقه پیش از تمام شدن عدهاش ازدواج نکند، و آن زن نیز اگر شیعه باشد و یا شیعه بشود تا پایان عدّه، ازدواج نکند. همچنین احوط آن است که در ایام عدّه از شوهر نفقه نگیرد، گر چه طبق مذهب شوهر واجبالنفقه او باشد، مگر آنکه از باب اجرای قاعده مقاصّه نوعی در صورت بودن شرایط آن، بتوان نفقه گرفت.
- [آیت الله سیستانی] ابوحنیفه و شافعی برای مغبون قائل به خیار غبن نیستند، حال آنکه در مذهب ما این خیار ثابت است، و ظاهراً بحث ثبوت یا عدم ثبوت این خیار شامل موردی که بنای شخص مغبون بر بیتوجّهی به قیمت و خرید و فروش کالا به هر قیمتی باشد، نمیشود، در این فرض ظاهراً خیار غبن ثابت نیست. همچنین شامل جایی که بنای طرفین معامله نقلوانتقال طبق قیمت بازار است نه بیشتر و شخص مغبون بر ادّعای غابن مبنی بر بالا نبودن قیمت اعتماد کرده، نمیشود؛ زیرا ظاهراً از نظر همگان در اینجا خیار ثابت است، از جهت فریب دادن بایع. همچنین این خیار شامل جایی که بنا به شرط ارتکازی در عرف خاص، جز حقّ فسخ، حقّ دیگری مانند حقّ مطالبه مابهالتفاوت وجود دارد، نمیشود. در هر حال، هر جا که از نظر مذهب امامیه خیار غبن ثابت باشد و مذهب اهل سنّت، آن را منکر باشد، برای شخص امامی مذهب از باب مقاصّه نوعی جایز است که پیرو اهل سنّت را به نبود خیار غبن ملزم کند. این در جایی است که مذهب اهل سنّت بر همگان، از جمله شخص امامی مذهب نافذ و جاری باشد.