متون روایی گاهی اوقات نسبت به آرزوهای بلند نگاه خوبی ندارند .لطفاً مرز آن را مشخص کنید .

آرزوهای بلند چیزی که است پیامبر اکرم (ص) نسبت به آن ابراز نگرانی کرده اند . اما آن آرزوها ، آرزوهایی هستند که ما یک اشاره ی کوچک وگذرا به آن کردیم . عبارتی که در سوره ی بقره آیه ی 200 گفته شده این است که ربنا آتنا فی الدنیا .پس یک دسته از مردم می گویند که خدایا به ما در دنیا عطا کن . یک دسته ی دیگر می گویند که ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخرة حسنه چه فرقی بین این دو نگاه است ؟ یکی از آنها همه ی برنامه ریزی و همه ی نگاه آن اختصاص به هفتاد یا هشتاد سال دارد . خیلی حریص است و اگر کره ی زمین را هم به او بدهند سیر نمی شود . اما نهایت آرزوی او برای زمانی است که در این دنیا زندگی می کند. آن فردی که برای صد وبیست میلیون سال حاجت دارد ، این هفتاد سال هم در درون آن صد و بیست میلیون سال است . یعنی نهایت خواست این فرد لقاء الله است . پس آرزوی انسان زمانی بالاترین است که آرزوی لقاء باشد .انسانی بلند قد ترین است که به غیر خدا راضی نشود . و نهایت آرزوی او جز خدا چیزی نباشد . این آرزو مقدس است . اما آرزویی که بگویم این وسیله و آن وسیله را داشته باشم ، کارخانه ی خود را وسعت بدهم بزرگتر کنم یا در کشورهای دیگر کارخانه تأسیس کنم و ... همه ی این آرزوها بد نیستند . اما اینکه انسان برای ربنا آتنا فی الدنیا برنامه ریزی شده باشد اشتباه است . حتی در این حالت فرد نمی گوید ربنا آتنا فی الدنیا حسنه . یعنی قرآن مشخص می کند که آن کسی که آخرت خواه است ، دنیا خواهی او هم خوب است . چون دنیا خواهی او در مجموعه و کانال آخرت خواهی است . یعنی اگر فرد همسر خوب می خواهد نه برای اینکه خیلی لذت ببرد بلکه برای اینکه می خواهد بندگی کند و با همسر خوب است که کانال های بندگی برای او باز می شود . اگر مسکن خوب می خواهد برای این است که آرامش می خواهد تا بتواند به آرزوهای اصلی برسد .