پاسخ این پرسش به طور اختصار این است که شادی و غم و رفاه و عذاب انسان دائرمدار سعادت و شقاوت اوست . انسان های مادی که تنها به سعادت دنیایی خودمی اندیشند هر چیزی را که سبب این سعادت شود یعنی سبب لذت دنیایی شود , نیکوشمرده و هر چیزی را که سبب رنج دنیایی شود , بد می دانند . اما از نظر قرآن کریم , انسان موجودی است که دارای دو بعد است یعنی روح و جسم. و آن چه اصالت دارد و سعادت واقعی انسان است آن است که برای روح او که باقی است و فنا ناپذیرسعادت باشد , گرچه برای جسم و دنیای او زیان بار و رنج آور باشد . البته کارهایی که هم سعادت آخرت و هم دنیای انسان در آن است نیز مورد تاییداند . اماهر چیزی که صرفا به سود دنیا و لذت جسمانی باشد و برای آخرت و روح انسان زیان آور , از دید قرآن مذموم به حساب می آید . از این رو در مورد ثروت و فرزند نیزباید گفت که اگر موچب سعادت آخرت و روح انسان شوند گرچه لذت دنیائی نیزداشته باسند ممدوح هستند و در غیر اینصورت مذموم می باشند.
منبع: تفسیر المیزان ج 3 ص 10، طباطبائی - سید محمد حسین
