فرزندانی که پدر و مادر آنها رعایت ادب و تربیت را نکرده اند چگونه کمبود خود را جبران کنند؟
هر چند پدر و مادر قبل از ازدواج و تولد فرزند نسبت به تربیت جسمی ومعنوی فرزند مسؤولیت دارند ولی این بدان معنا نیست که دیگر فرزند قابل تربیت نیست و نمی تواند کمبودها را جبران کنند. همین که چنین احساسی به آنان دست داد و فهمیدند که واقعاً کمبود دارند اولین گام برای رشد و تعالی و کمال است و باید خداوند سبحان را بر این درک فهم شاکر و سپاسگزار بود. مصیبت آنجاست که کسی دچار کمبود باشد ولی درک نکند، مریض باشد ولی احساس نکند و خود را سالم بداند در چنین وضعیتی امکان بهبودی فراهم نیست چون اولین قدم برای سلامتی این است که بداند چه چیزهایی موجب حفظ سلامتی و چه چیزهایی باعث مرض می شود. گام بعدی این است که با اراده ای مصمم و قوی تصمیم بگیرد، برای حفظ سلامتی و جلوگیری از مرض تلاش کند و بر سلامتی خویش مراقبت نماید. و اگردر مسیر حرکت از روی خطای خود یا دیگران (پدر و مادر) دچار ضرر و زیان شده است درصدد جبران آن برآید و بداند و بفهمد که جبران امکان دارد. نه تنها کسی که بر اثر غفلت والدین دچار مشکل شده، بلکه کسی که خودش خطا و گناه کرده باشد نیز می تواند توبه کند و گذشته گناه آلودش را جبران کند. بنابراین سستی و کوتاهی پدر و مادر در تربیت فرزند اگر چه جرم و خطاست ولی نباید سبب کاهلی و تنبلی و تن دادن به خطا و گناه بشود و گناه را به گردن والدین بیندازد بلکه می تواند از همانجا که این مطلب را درک کرد واقعاً تصمیم بگیرد گذشته اش را جبران کند و از خدا نیز توفیق بطلبد و اگر چنین کند قطعاً موفق خواهد بود چنانچه در تاریخ موارد فراوانی وجود دارد. دوست عزیز، پس با همت و اراده‌ای پولادین و با نیرو و انرژی متراکم جوانی که در درونت نهفته است می توان کوتاهی‌های احتمالی والدین را جبران کنی. اگر بخواهی می توانی چون جوان هستی و در جوانی راحت تر می توانی در خودت تحول ایجاد کنی. پس بکوش و از خداوند بزرگ نیز یاری بطلب و مطمئن باش موفق می شوی. پس پیوسته و همیشه به مدد و یاری حق بکوش. www.eporsesh.com
عنوان سوال:

فرزندانی که پدر و مادر آنها رعایت ادب و تربیت را نکرده اند چگونه کمبود خود را جبران کنند؟


پاسخ:

هر چند پدر و مادر قبل از ازدواج و تولد فرزند نسبت به تربیت جسمی ومعنوی فرزند مسؤولیت دارند ولی این بدان معنا نیست که دیگر فرزند قابل تربیت نیست و نمی تواند کمبودها را جبران کنند. همین که چنین احساسی به آنان دست داد و فهمیدند که واقعاً کمبود دارند اولین گام برای رشد و تعالی و کمال است و باید خداوند سبحان را بر این درک فهم شاکر و سپاسگزار بود. مصیبت آنجاست که کسی دچار کمبود باشد ولی درک نکند، مریض باشد ولی احساس نکند و خود را سالم بداند در چنین وضعیتی امکان بهبودی فراهم نیست چون اولین قدم برای سلامتی این است که بداند چه چیزهایی موجب حفظ سلامتی و چه چیزهایی باعث مرض می شود.
گام بعدی این است که با اراده ای مصمم و قوی تصمیم بگیرد، برای حفظ سلامتی و جلوگیری از مرض تلاش کند و بر سلامتی خویش مراقبت نماید. و اگردر مسیر حرکت از روی خطای خود یا دیگران (پدر و مادر) دچار ضرر و زیان شده است درصدد جبران آن برآید و بداند و بفهمد که جبران امکان دارد. نه تنها کسی که بر اثر غفلت والدین دچار مشکل شده، بلکه کسی که خودش خطا و گناه کرده باشد نیز می تواند توبه کند و گذشته گناه آلودش را جبران کند. بنابراین سستی و کوتاهی پدر و مادر در تربیت فرزند اگر چه جرم و خطاست ولی نباید سبب کاهلی و تنبلی و تن دادن به خطا و گناه بشود و گناه را به گردن والدین بیندازد بلکه می تواند از همانجا که این مطلب را درک کرد واقعاً تصمیم بگیرد گذشته اش را جبران کند و از خدا نیز توفیق بطلبد و اگر چنین کند قطعاً موفق خواهد بود چنانچه در تاریخ موارد فراوانی وجود دارد.
دوست عزیز، پس با همت و اراده‌ای پولادین و با نیرو و انرژی متراکم جوانی که در درونت نهفته است می توان کوتاهی‌های احتمالی والدین را جبران کنی. اگر بخواهی می توانی چون جوان هستی و در جوانی راحت تر می توانی در خودت تحول ایجاد کنی. پس بکوش و از خداوند بزرگ نیز یاری بطلب و مطمئن باش موفق می شوی.
پس پیوسته و همیشه به مدد و یاری حق بکوش.
www.eporsesh.com





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین