چرا کودکان به اموال دیگران دست‌درازی می‌کنند؟

متأسفانه برخی از والدین، هنگام مواجهه با این مسأله (دست درازی کودک به اموال دیگران) بی‌درنگ بر او بر حسب دزد می‌زنند و او را به شدت توبیخ می‌کنند.
پیش از ذکر علل این رفتار، لازم است تأکید کنم که تا اطمینان نیافته‌اید شی‌ء گم شده را فرزندتان برداشته است، عکس‌العمل نشان ندهید. در موارد بسیاری پس از توبیخ کودک، شی‌ء گم شده پیدا شده است.
1. جلب توجه: کودک سه ماه است به مدرسه رفته؛ ولی توجهی از سوی اولیای مدرسه به او نشده است. وسیله‌ای از دوستش را بر می‌دارد و بعد خود را به دفتر مدرسه معرفی می‌کند تا توبیخ شود و مورد توجه قرار گیرد.
به اولیای خانه و مدرسه توصیه می‌کنم به کودکان توجه کنند تا نیاز فطری آنان به جلب توجه کمتر شود و مجبور نشوند از راه‌های ناپسند، خود را نشان دهند.
2. انتقام‌جویی: مهین و شهین دو خواهرند. مهین که بزرگ‌تر است، شهین را کتک زده. شهین چون توان مقابله به مثل را ندارد، ساعت مهین را بر می‌دارد و بعد به پدر اطلاع می‌دهد که مهین ساعتش را گم کرده است تا توبیخ شود و بدین شکل از او انتقام بگیرد و پس از انتقام‌جویی، ساعت را به جای اولش باز می‌گرداند.
در مواجهه با این پدیده باید به کودک درس انصاف داد؛ یعنی که نمی‌تواند برای انتقام‌جویی، از شیوه‌های غیر انسانی استفاده کند.
3. پیشی گرفتن از رقیب: حمید و سعید، دو رقیب درسی هستند. زنگ املا است. معلم املا را آغاز می‌کند. حمید خودکار سعید را بر می‌دارد تا چند لحظه عقب بماند و آرامش خود را از دست بدهد و نمره‌اش از حمید کمتر شود.
طبیعی است که پس از رسیدن به مقصود، خودکار سعید را به جای اولش بر می‌گرداند.
در مواجهه با این رفتار، باید به حمید آموخت که با دوست و رقیب خود باید رقابت مثبت داشته باشد؛ و گرنه رشد او و نمره‌ی بهترش، ارزشی نخواهد داشت.
4. همرنگی با دیگران: پدر برای فرزند خود، جامدادی گران قیمت و منحصر به فردی می‌خرد. کودک به مدرسه می‌رود و همسالان به جهت جذابیت آن، دور و برش را می‌گیرند و به وی اظهار علاقه می‌کنند؛ اما پس از چند روز، چون تافته‌ی جدا بافته‌ای است، ترکش می‌کنند. دانش‌آموز احساس می‌کند با دیگران همرنگ نیست؛ بدین جهت، جامدادی متعارف یکی از همسالان را بر می‌دارد تا با دیگران همرنگ شود و همسالان، به او نیز توجه کنند.
به والدین عزیز توصیه می‌شود در خرید وسایل مورد نیاز کودک، عرف همسالان او را در نظر بگیرند و پا را فراتر نگذارند.
5. انحصار طلبی: کودک، هر چه می‌خواهد، بدون استثنا برایش تهیه می‌کنند. این برخورد، افزون بر این که مانع چشیدن طعم تلخ ناکامی می‌شود که گاهی لازم است، (1)روحیه‌ی انحصار طلبی را در او ایجاد می‌کند و گمان می‌کند هر چه در عالم وجود دارد، از آن او است و وسایل دیگران را بدون اجازه‌ی آنان بر می‌دارد.
6. تحمیل سلیقه‌ی بزرگ‌ترها: در خرید وسایل مورد نیاز کودک، سلیقه‌ی خود را تحمیل نکنید که در این صورت، چون آن وسیله را دوست ندارد، سراغ وسیله‌ی دوستش می‌رود.
پی نوشت:
(1) فرزند شما، همیشه در خانه و تحت حمایت شما نیست و وارد اجتماعی می‌شود که ناکامی در آن فراوان است و اگر گاهی طعم تلخ ناکامی را نچشیده باشد، توان تحمل ناکامی‌های اجتماعی را نخواهد داشت.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)