برخورد
برخورد و ملاقات جسمی با جسمی دیگر را تماس گویند و از آن در بابهای طهارت، نکاح، طلاق و ظهار سخن گفته شده است.
پسر 8 ساله‌ای دارم که پرخاشگر است. علت این رفتار او چیست و چگونه باید با او برخورد کرد؟
پرخاشگری کودک در حدود 8 سالگی عللی دارد: 1. محیط: محیط خانه، مدرسه و محله می‌تواند کودک شما را پرخاشگر کند. با توجه به نقش الگویی پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده، نزدیکان، معلمان و همسالان برای کودک، اگر یکی از نامبردگان پرخاشگر باشد، این رفتار به او نیز منتقل خواهد شد. دلیل تأثیر جدی الگوها بر پرخاشگری کودک 8 ساله، این است که وقتی با برادر یا خواهر کوچک‌تر از خود پرخاشگری می‌کند، رفتار و گفتارش تا حد فراوانی شبیه الگو است. اصلاح محیط به طور قطع در اصلاح رفتار کودک اثر خواهد گذاشت. 2. گرسنگی: با توجه به افزایش اسید معده هنگام گرسنگی و تأثیر آن بر اعصاب، پرخاشگری دور از انتظار نیست؛ پس توصیه می‌شود در این حالت، با تذکر و نصیحت و تقاضاهای بی‌مورد، زمینه‌های فروپاشی کودک را فراهم نسازید. 3. خستگی: فرزند شما امروز، از صبح زود در اردویی شرکت کرده و فعالیت بدنی و فیزیکی بسیاری داشته و فراوان بازی کرده است. پس از بازگشت از اردو مجبور بوده تکالیف مدرسه را انجام دهد و به برخی کارهای شخصی خود نیز برسد. طبیعی است که این خستگی، زمینه‌های پرخاشگری او را فراهم می‌آورد و با کوچک‌ترین جرقه، به مرحله‌ی فروپاشی خواهد رسید. درک موقعیت فرزند در این حالت، کمک فراوانی به آرامش خانه خواهد کرد. 4. ناکامی: یکی دیگر از علل پرخاشگری کودکان در حدود این سن، ناکامی است. کودک شما مشکلی دارد و نمی‌تواند آن را حل کند. گاهی این مشکل مربوط به خانه و گاهی مربوط به مدرسه است. توصیه می‌کنم در این وضعیت، با آگاهی از مشکلات او، در حل مشکل یاری‌اش کنید. اگر فرزند شما مشکل درسی )حل مسائل ریاضی( دارد، حل مسائل، مطلوب نیست؛ بلکه کمک شما به حل مسائل، او را از رسیدن به مرحله‌ی فروپاشی و پرخاشگری می‌رهاند. حل مسائل درسی کودکان به جای آن‌ها، سبب اتکای آنان به غیر می‌شود و استقلال ایشان را به خطر می‌اندازد. 5. تمسخر کودک: هیچ‌گاه کودک خود را به سبب سخنان کودکانه یا انتظارات بچگانه تمسخر نکنید. در موارد بسیاری، سخن یا خواسته‌ی او از دید شما بی‌ارزش و غیر قابل توجه است؛ اما از دید او بسیار اهمیت دارد و تمسخر کودک، او را پرخاشگر می‌کند. 6. جلب توجه: در مواردی، پرخاشگری کودکان برای جلب توجه است؛ چون احساس کرده که هرگاه پرخاشگری می‌کند، تمام نظرها به او جلب می‌شود و پدر و مادر، خواهر و برادر بزرگ‌تر و دیگر نزدیکان او را نصیحت می‌کنند. در این حالت، هنگام پرخاشگری کودک، به او بی‌توجهی کنید و حساسیت نشان ندهید؛ اما در مواقع عادی، توجه بیشتری به او داشته باشید و وقت افزون‌تری را برایش صرف کنید تا از نظر عاطفی ارضا شود و مجبور نشود برای جلب توجه دیگران، از رفتارهای پرخاشگرانه استفاده کند. منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
پرخاشگری کودک در حدود 8 سالگی عللی دارد: 1. محیط: محیط خانه، مدرسه و محله می‌تواند کودک شما را پرخاشگر کند. با توجه به نقش الگویی پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده، نزدیکان، معلمان و همسالان برای کودک، اگر یکی از نامبردگان پرخاشگر باشد، این رفتار به او نیز منتقل خواهد شد. دلیل تأثیر جدی الگوها بر پرخاشگری کودک 8 ساله، این است که وقتی با برادر یا خواهر کوچک‌تر از خود پرخاشگری می‌کند، رفتار و گفتارش تا حد فراوانی شبیه الگو است. اصلاح محیط به طور قطع در اصلاح رفتار کودک اثر خواهد گذاشت. 2. گرسنگی: با توجه به افزایش اسید معده هنگام گرسنگی و تأثیر آن بر اعصاب، پرخاشگری دور از انتظار نیست؛ پس توصیه می‌شود در این حالت، با تذکر و نصیحت و تقاضاهای بی‌مورد، زمینه‌های فروپاشی کودک را فراهم نسازید. 3. خستگی: فرزند شما امروز، از صبح زود در اردویی شرکت کرده و فعالیت بدنی و فیزیکی بسیاری داشته و فراوان بازی کرده است. پس از بازگشت از اردو مجبور بوده تکالیف مدرسه را انجام دهد و به برخی کارهای شخصی خود نیز برسد. طبیعی است که این خستگی، زمینه‌های پرخاشگری او را فراهم می‌آورد و با کوچک‌ترین جرقه، به مرحله‌ی فروپاشی خواهد رسید. درک موقعیت فرزند در این حالت، کمک فراوانی به آرامش خانه خواهد کرد. 4. ناکامی: یکی دیگر از علل پرخاشگری کودکان در حدود این سن، ناکامی است. کودک شما مشکلی دارد و نمی‌تواند آن را حل کند. گاهی این مشکل مربوط به خانه و گاهی مربوط به مدرسه است. توصیه می‌کنم در این وضعیت، با آگاهی از مشکلات او، در حل مشکل یاری‌اش کنید. اگر فرزند شما مشکل درسی )حل مسائل ریاضی( دارد، حل مسائل، مطلوب نیست؛ بلکه کمک شما به حل مسائل، او را از رسیدن به مرحله‌ی فروپاشی و پرخاشگری می‌رهاند. حل مسائل درسی کودکان به جای آن‌ها، سبب اتکای آنان به غیر می‌شود و استقلال ایشان را به خطر می‌اندازد. 5. تمسخر کودک: هیچ‌گاه کودک خود را به سبب سخنان کودکانه یا انتظارات بچگانه تمسخر نکنید. در موارد بسیاری، سخن یا خواسته‌ی او از دید شما بی‌ارزش و غیر قابل توجه است؛ اما از دید او بسیار اهمیت دارد و تمسخر کودک، او را پرخاشگر می‌کند. 6. جلب توجه: در مواردی، پرخاشگری کودکان برای جلب توجه است؛ چون احساس کرده که هرگاه پرخاشگری می‌کند، تمام نظرها به او جلب می‌شود و پدر و مادر، خواهر و برادر بزرگ‌تر و دیگر نزدیکان او را نصیحت می‌کنند. در این حالت، هنگام پرخاشگری کودک، به او بی‌توجهی کنید و حساسیت نشان ندهید؛ اما در مواقع عادی، توجه بیشتری به او داشته باشید و وقت افزون‌تری را برایش صرف کنید تا از نظر عاطفی ارضا شود و مجبور نشود برای جلب توجه دیگران، از رفتارهای پرخاشگرانه استفاده کند. منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
پاسخ:
پرخاشگری کودک در حدود 8 سالگی عللی دارد:
1. محیط: محیط خانه، مدرسه و محله می‌تواند کودک شما را پرخاشگر کند. با توجه به نقش الگویی پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده، نزدیکان، معلمان و همسالان برای کودک، اگر یکی از نامبردگان پرخاشگر باشد، این رفتار به او نیز منتقل خواهد شد.
دلیل تأثیر جدی الگوها بر پرخاشگری کودک 8 ساله، این است که وقتی با برادر یا خواهر کوچک‌تر از خود پرخاشگری می‌کند، رفتار و گفتارش تا حد فراوانی شبیه الگو است. اصلاح محیط به طور قطع در اصلاح رفتار کودک اثر خواهد گذاشت.
2. گرسنگی: با توجه به افزایش اسید معده هنگام گرسنگی و تأثیر آن بر اعصاب، پرخاشگری دور از انتظار نیست؛ پس توصیه می‌شود در این حالت، با تذکر و نصیحت و تقاضاهای بی‌مورد، زمینه‌های فروپاشی کودک را فراهم نسازید.
3. خستگی: فرزند شما امروز، از صبح زود در اردویی شرکت کرده و فعالیت بدنی و فیزیکی بسیاری داشته و فراوان بازی کرده است. پس از بازگشت از اردو مجبور بوده تکالیف مدرسه را انجام دهد و به برخی کارهای شخصی خود نیز برسد. طبیعی است که این خستگی، زمینه‌های پرخاشگری او را فراهم می‌آورد و با کوچکترین جرقه، به مرحله‌ی فروپاشی خواهد رسید. درک موقعیت فرزند در این حالت، کمک فراوانی به آرامش خانه خواهد کرد.
4. ناکامی: یکی دیگر از علل پرخاشگری کودکان در حدود این سن، ناکامی است. کودک شما مشکلی دارد و نمی‌تواند آن را حل کند. گاهی این مشکل مربوط به خانه و گاهی مربوط به مدرسه است.
توصیه می‌کنم در این وضعیت، با آگاهی از مشکلات او، در حل مشکل یاری‌اش کنید.
اگر فرزند شما مشکل درسی )حل مسائل ریاضی( دارد، حل مسائل، مطلوب نیست؛ بلکه کمک شما به حل مسائل، او را از رسیدن به مرحله‌ی فروپاشی و پرخاشگری می‌رهاند.
حل مسائل درسی کودکان به جای آنها، سبب اتکای آنان به غیر می‌شود و استقلال ایشان را به خطر می‌اندازد.
5. تمسخر کودک: هیچ‌گاه کودک خود را به سبب سخنان کودکانه یا انتظارات بچگانه تمسخر نکنید. در موارد بسیاری، سخن یا خواسته‌ی او از دید شما بی‌ارزش و غیر قابل توجه است؛ اما از دید او بسیار اهمیت دارد و
تمسخر کودک، او را پرخاشگر می‌کند.
6. جلب توجه: در مواردی، پرخاشگری کودکان برای جلب توجه است؛ چون احساس کرده که هرگاه پرخاشگری می‌کند، تمام نظرها به او جلب می‌شود و پدر و مادر، خواهر و برادر بزرگ‌تر و دیگر نزدیکان او را نصیحت می‌کنند.
در این حالت، هنگام پرخاشگری کودک، به او بی‌توجهی کنید و حساسیت نشان ندهید؛ اما در مواقع عادی، توجه بیشتری به او داشته باشید و وقت افزون‌تری را برایش صرف کنید تا از نظر عاطفی ارضا شود و مجبور نشود برای جلب توجه دیگران، از رفتارهای پرخاشگرانه استفاده کند.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
- [سایر] پسر 8 ساله‌ای دارم که میپرسد که خدا چگونه است؟ لطفاً مرا راهنمایی کنید.
- [سایر] دختر 5 ساله‌ای دارم که دائم میگوید: من پسر هستم، نمیدانم با او چگونه برخورد کنم.
- [سایر] اگر پسر 5 ساله‌ای با آلت تناسلی خود بازی و آن را دستکاری کند، چگونه باید با او برخورد کرد؟
- [سایر] پسر 8 ساله‌ای دارم که بسیار ترسو و خجالتی است. معلمان مدرسه همیشه برای این موضوع مرا به مدرسه میخوانند. لطفا مرا راهنمایی کنید.
- [سایر] با کودک 3 ساله‌ای که دائم دوست دارد از منزل بیرون برود، چگونه برخورد کنم؟
- [سایر] با کودک 3 ساله‌ای که دائم دوست دارد از منزل بیرون برود، چگونه برخورد کنم؟
- [سایر] دختر 3 ساله‌ای دارم که وسایل همسالان را میگیرد. با این مشکل چگونه برخورد کنم؟
- [سایر] پسر 8 ساله ام دائم می گوید: من بد هستم. علت این سخن او چیست و چگونه باید با او برخورد کنم؟
- [سایر] پسر 15 ساله‌ای دارم که مدام صحبت می‌کند چگونه او را تعدیل کنم؟
- [سایر] پسر 7 ساله ام وسایل منزل و اسباب بازی هایش را خراب می کند. با این رفتار او چگونه برخورد کنم؟
- [آیت الله جوادی آملی] .آب جاری, هر چند کمتر از کُر باشد با برخورد شیء نجس، نجس نمیشود, مگر آنکه بو یا رنگ یا مزّه آن, به سبب برخورد با نجس، دگرگون شود.
- [آیت الله اردبیلی] اگر میّت فرزند نداشته باشد، نوه پسری او اگرچه دختر باشد سهم پسر میّت را میبرد و نوه دختری او اگرچه پسر باشد سهم دختر میّت را میبرد؛ مثلاً اگر میّت (یک پسر) از دختر خود و( یک دختر) از پسر خود داشته باشد، مال را سه قسمت می‌کنند، یک قسمت را به پسر دختر و دو قسمت را به دختر پسر میدهند.
- [آیت الله سیستانی] سگ و خوک نجساند ، حتی مو و استخوان و پنجه و ناخن و رطوبتهای آنها . 8 کافر :
- [آیت الله علوی گرگانی] کسی که وصیّت می‌کند باید بالغ و عاقل باشد و از روی اختیار وصیّت کند و نیز باید سفیه نباشد یعنی مال خود را در کارهای بیهوده مصرف نکند و همچنین است مفلس ولی اگر طفل ده ساله‌ای که خوب و بد را تمیز می‌دهد در کارهای خوب مثل ساختن مسجد و پل و آبانبار و سایر خیرات وصیّت کند وصیّت او صحیح است.
- [آیت الله بهجت] کسی که وصیت می‌کند باید بالغ و عاقل باشد، ولی بچه ده ساله‌ای که خوب و بد را تمیز می‌دهد، اگر وصیت او مثل افراد بالغ عاقل باشد، بنابر اظهر، وصیت او صحیح است، و نیز وصیتکننده باید از روی اختیار وصیت کند و کسی او را مجبور نکرده باشد و در غیر این صورت صحیح نیست.
- [آیت الله جوادی آملی] .آبی که روی زمین جریان دارد, ولی نه از زمین جوشید, نه به برف انبوه اتصال دارد، چنانچه کمتر از کُر باشد, با برخورد شیء نجس، نجاست میپذیرد, مگر آنکه با فشار از بالا به پایین بریزد که در این صورت، اگر شیء نجس به پایین آن برخورد کند, بالای آن نجس نمیشود و اگر از پایین به بالا, همانند فواره, با فشار حرکت می‌کند، بخش بالای آن, با برخورد نجس نجاست میپذیرد و پایین آن پاک است.
- [آیت الله سیستانی] پدر می‌تواند از زکات برای پسر فقیرش زن بگیرد ، و همچنین است پسر نسبت به پدر .
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر میّت اولاد نداشته باشد، نوه پسری او اگرچه دختر باشد، سهم پسر میّت را میبرد ونوه دختری او اگرچه پسر باشد، سهم دختر میّت را میبرد مثلاً اگر میّت یک پسر از دختر خود ویک دختر از پسرش داشته باشد، مال را سه قسمت می‌کنند، یک قسمت را به پسر دختر ودو قسمت را به دختر پسر میدهند.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر میت، اولاد نداشته باشد، نوه پسری او اگر چه دختر باشد سهم پسر میت را میبرد، و نوه دختری او اگر چه پسر باشد، سهم دختر میت را میبرد، مثلاً اگر میت یک پسر از دختر خود، و یک دختر از پسرش داشته باشد، مال را سه قسمت می‌کنند؛ یک قسمت را به پسر دختر و دو قسمت را به دختر پسر میدهند.
- [امام خمینی] اگر میت اولاد نداشته باشد، نوه پسری او اگر چه دختر باشد، سهم پسر میت را میبرد و نوه دختری او اگر چه پسر باشد، سهم دختر میت را میبرد مثلًا اگر میت یک پسر از دختر خود و یک دختر از پسرش داشته باشد، مال را سه قسمت می‌کنند، یک قسمت را به پسر دختر و دو قسمت را به دختر پسر میدهند.