دختر 5 ساله‌ای دارم که دائم می‌گوید: من پسر هستم، نمی‌دانم با او چگونه برخورد کنم.
این گونه رفتارها در موارد فراوانی برای جلب توجه است. احتمالا نخستین باری که گفته است: من پسر هستم، حساسیت بیش از حد نشان داده‌اید و او احساس کرده است که می‌تواند از این راه، توجه شما را به خود جلب کند. توصیه می‌شود در مواقع عادی )نه زمان این رفتار( به او بیشتر توجه کنید. علل احتمالی دیگر 1. علاقه‌ی پدر به پسر: ممکن است پدر وی، علاقه‌ی شدیدی به پسر داشته و چون به این خواسته نرسیده، با مادر وی درگیر است؛ به او محبت نمی‌کند و محیط خانه سرد است. کودک با دیدن این وضع و درک مسائل، می‌کوشد با گفتن این جمله )من پسر هستم(، دل پدر را نرم کند. اگر چنین چیزی وجود دارد، حتما پدر باید در افکار خود تجدید نظر کند. این گونه افکار، مربوط به دوران جاهلیت عرب است. 2. القائات مادر: ممکن است مادر، دائم از بدبختی، بیچارگی، ذلیل بودن و توسری خور بودن زن سخن می‌گوید و از روزگار شکوه می‌کند. انسان می‌تواند با یافتن جایگاه الاهی خود، بهترین موجود باشد و تفاوتی بین مرد یا زن نیست. 3. ترس از دختر بودن: برخی مادران از درد زایمان، بسیار می‌نالند؛ از انجام کارهای منزل شکوه می‌کنند و تلقی‌شان این است که زن، ناقص العقل آفریده شده و این گونه برخوردها، ترس از دختر بودن را ایجاد می‌کند و بدین سبب دائم می‌گوید: من پسر هستم. 4. تبعیض بین دختر و پسر: هیچ‌گاه به پسرتان بیش از دخترتان توجه نکنید. 5. خلا شخصیتی: چه بسا می‌خواهد با این سخن، بزرگ‌نمایی و خلاهای شخصیتی خود را پر کند. محبت و مهربانی خود را افزون‌تر، و وقت بیشتری را برای او صرف کنید. منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
عنوان سوال:

دختر 5 ساله‌ای دارم که دائم می‌گوید: من پسر هستم، نمی‌دانم با او چگونه برخورد کنم.


پاسخ:

این گونه رفتارها در موارد فراوانی برای جلب توجه است. احتمالا نخستین باری که گفته است: من پسر هستم، حساسیت بیش از حد نشان داده‌اید و او احساس کرده است که می‌تواند از این راه، توجه شما را به خود جلب کند. توصیه می‌شود در مواقع عادی )نه زمان این رفتار( به او بیشتر توجه کنید.
علل احتمالی دیگر
1. علاقه‌ی پدر به پسر: ممکن است پدر وی، علاقه‌ی شدیدی به پسر داشته و چون به این خواسته نرسیده، با مادر وی درگیر است؛ به او محبت نمی‌کند و محیط خانه سرد است. کودک با دیدن این وضع و درک مسائل، می‌کوشد با گفتن این جمله )من پسر هستم(، دل پدر را نرم کند.
اگر چنین چیزی وجود دارد، حتما پدر باید در افکار خود تجدید نظر کند. این گونه افکار، مربوط به دوران جاهلیت عرب است.
2. القائات مادر: ممکن است مادر، دائم از بدبختی، بیچارگی، ذلیل بودن و توسری خور بودن زن سخن می‌گوید و از روزگار شکوه می‌کند.
انسان می‌تواند با یافتن جایگاه الاهی خود، بهترین موجود باشد و تفاوتی بین مرد یا زن نیست.
3. ترس از دختر بودن: برخی مادران از درد زایمان، بسیار می‌نالند؛ از انجام کارهای منزل شکوه می‌کنند و تلقی‌شان این است که زن، ناقص العقل آفریده شده و این گونه برخوردها، ترس از دختر بودن را ایجاد می‌کند و بدین سبب دائم می‌گوید: من پسر هستم.
4. تبعیض بین دختر و پسر: هیچ‌گاه به پسرتان بیش از دخترتان توجه نکنید.
5. خلا شخصیتی: چه بسا می‌خواهد با این سخن، بزرگ‌نمایی و خلاهای شخصیتی خود را پر کند. محبت و مهربانی خود را افزون‌تر، و وقت بیشتری را برای او صرف کنید.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین