تربیت
تربیت یعنی پرورش در جهت رشد و کمال.
برای تربیت کودک بد زبان چه کنیم؟
وقتی کودکان شروع به بدزبانی، تمسخر، پرخاش، استفاده از کلمات نامطلوب و گاه فحش دادن می‌کنند، ما به شکلی غمناک متوجه قدرت کودک در تقلید کلمات خوب و بد خودمان و اطرافیان می‌شویم. بدزبانی تنها از راه آموختن و مواجه شدن با آن به وجود می‌آید بنابراین باید موقعیت‌هایی را که طی آن ممکن است کودک این کلمات نامطلوب را بشنود، محدود کنید یعنی مواظب برنامه‌های تلویزیونی که کودک می‌بیند، دوستانی که با آنها رفت و آمد دارید و طرز صحبت خود باشید تا بتوانید این کلمات را از مجموعه لغاتی که کودک به کار می‌برد حذف کنید. 13 توصیه زیر به شما کمک می‌کند در تربیت کودک خود تاثیرگذارتر و موفق‌تر باشید. 1) بدزبانی کودک را نادیده بگیرید: سعی کنید به بدزبانی‌های اهانت‌بار کودک کمترین توجهی نشان ندهید. وانمود کنید که آن را هرگز نشنیده‌اید، بنابراین هرگونه تاثیر آن را بر خودتان از بین برده و بازی او را به یک بازی یک نفره تبدیل کنید که اصلا برای کودکان جالب نیست. 2) از خوش‌زبانی کودک تعریف و تمجید کنید: بگذارید کودک بداند چه نوع گفتاری را می‌پسندید. هر بار که بدزبانی نمی‌کند به این امر اشاره کنید. برای مثال بگویید: (خوشم می‌آید وقتی سوالی از تو می‌پرسم آرام جواب می‌دهی.) به او نشان دهید که کدام گفتار وی بدزبانی به حساب می‌آید. 3) خودتان هم بدزبانی نکنید: از آنجا که می‌دانید بدزبانی شیوه‌ای است که کودک برای اعمال کنترل بر شما به کار می‌گیرد، پس خودتان بدزبانی نکنید. او ممکن است به دنبال راه‌هایی باشد تا عمدا شما را عصبانی کند و با بد زبانی توجه شما را به خود جلب کند پس، از شرکت در این بازی خودداری کنید. 4) بدزبانی را به کودک آموزش ندهید: با عصبانیت پاسخ دادن به کودک، تنها به او می‌آموزد چگونه بدزبانی کند. هر چند دشوار است ولی وقتی با عصبانیت سر شما فریاد می‌کشد، شما متقابلا این کار را انجام ندهید بلکه سعی کنید با احترام گذاشتن به کودک، احترام گذاشتن به دیگران را به او آموزش دهید. نسبت به کودک خود مودب باشید، گویی که او میهمان است. 5) با کودک همان‌گونه حرف بزنید که مایلید با شما حرف بزند: به کودک بیاموزید چگونه از بیانی که شما دوست دارید، استفاده کند. در بین صحبت‌ها از این کلمات استفاده کنید: (ممنونم، لطفا، متاسفم و...) همچنین به او بیاموزید تنها آنچه گفته می‌شود بدزبانی محسوب نمی‌شود بلکه گاهی لحن سخن گفتن هم ناخوشایند به نظر می‌رسد. 6) برای کودک توضیح دهید که بدزبانی یعنی چه: لازم است فکر کنید آیا کودک بدزبانی می‌کند یا فقط شیوه بیانش این‌گونه است؟ در این میان می‌توان مواردی از این قبیل را ذکر کرد: طعنه زدن، به کار بردن اسم کوچک برخی افراد، با فریاد پاسخ گفتن و سرپیچی گستاخانه، بدزبانی تلقی می‌شود ولی حالات امتناع ساده مانند (نمی‌خواهم که) غرغر کردن و پرسش‌هایی مانند (آیا باید) تنها اظهار عقیده محسوب می‌شوند نه بدزبانی. 7) بر گفتار دوستان، رسانه‌ها و خودتان نظارت کنید: توجه کنید که خودتان و اطرافیانتان چگونه صحبت می‌کنید. دقت کنید کودکان تا حد امکان کمتر سخنان ناخوشایند، نیش‌دار و یا دوپهلو بشنوند و یاد بگیرند. 8) به دلیل بد زبانی، کودک را تنبیه نکنید: تنبیه را برای موارد مهم و رفتارهای زیان‌باری بگذارید که برای خود کودک و دیگران آزاردهنده و خطرناک است. بدزبانی هم، در بدترین حالت، آزاردهنده است ولی هیچ تجربه‌ای در دست نیست که نشان دهد با تنبیه کردن به دلیل بی‌احترامی، کودک مودب و محترم می‌شود. مجازات تنها ترس را می‌آموزد نه احترام را. 9) لقب دادن را آموزش ندهید: گاه والدین به راحتی همان القاب تمسخرآمیزی را که کودک به زبان می‌آورد به سرش فریاد می‌کشند، برای مثال: (کودن! نمی‌دانی که نباید به کسی لقب بد داد). این کار به کودک اجازه می‌دهد تا همان کلماتی را که شما استفاده می‌کنید، به کار برد. خشم خود را کنترل کرده و به او توضیح دهید که چه‌طور و چرا این قدر عصبانی شده‌اید. 10) به دلیل لقب دادن، کودک را تنبیه نکنید: اگر کودک را به دلیل لقب دادن مجازات کنید، هر گاه از او دور باشید از این واژه‌ها استفاده می‌کند. اعمال مجازات شدید برای درمان بدزبانی، به کودک می‌آموزد که چگونه کاری را پنهانی انجام دهد. 11) از به کار بردن القاب طنزآمیز و خودمانی پرهیز کنید: از صدا کردن کودک خود با القابی که گاه به دلیل احساس صمیمی بودن از آنها استفاده می‌کنید ولی نمی‌خواهید او برای صدا کردن دیگران از آنها استفاده کند، اجتناب کنید. به عنوان مثال گفتن کلمه وروجک یا شیطون می‌تواند به دلیل تقلید کودک از شما استفاده شود. 12) اجازه ندهید به کودک، القاب بد بدهند: راه‌های مطلوبی را به کودک پیشنهاد کنید تا زمانی که دیگران به او لقب می‌دهند، از طریق آنها واکنش نشان دهد. برای مثال بگویید: (وقتی دوستت با اسم بدی شما را صدا زد، به او بگو تا موقعی که اسم خودم را صدا نکنی با تو بازی نمی‌کنم و جواب تو را نمی‌دهم.) 13) اسامی بد و خوب را برای کودک مشخص کنید: به طور دقیق برای کودک توضیح دهید که از چه نام‌هایی نباید استفاده کند. تنها در این صورت می‌توانید از او انتظار داشته باشید که لقب‌های (مجاز) و (غیرمجاز) را بشناسد. منبع: http://www.salamat.com
وقتی کودکان شروع به بدزبانی، تمسخر، پرخاش، استفاده از کلمات نامطلوب و گاه فحش دادن می‌کنند، ما به شکلی غمناک متوجه قدرت کودک در تقلید کلمات خوب و بد خودمان و اطرافیان می‌شویم. بدزبانی تنها از راه آموختن و مواجه شدن با آن به وجود می‌آید بنابراین باید موقعیت‌هایی را که طی آن ممکن است کودک این کلمات نامطلوب را بشنود، محدود کنید یعنی مواظب برنامه‌های تلویزیونی که کودک می‌بیند، دوستانی که با آنها رفت و آمد دارید و طرز صحبت خود باشید تا بتوانید این کلمات را از مجموعه لغاتی که کودک به کار می‌برد حذف کنید. 13 توصیه زیر به شما کمک می‌کند در تربیت کودک خود تاثیرگذارتر و موفق‌تر باشید. 1) بدزبانی کودک را نادیده بگیرید: سعی کنید به بدزبانی‌های اهانت‌بار کودک کمترین توجهی نشان ندهید. وانمود کنید که آن را هرگز نشنیده‌اید، بنابراین هرگونه تاثیر آن را بر خودتان از بین برده و بازی او را به یک بازی یک نفره تبدیل کنید که اصلا برای کودکان جالب نیست. 2) از خوش‌زبانی کودک تعریف و تمجید کنید: بگذارید کودک بداند چه نوع گفتاری را می‌پسندید. هر بار که بدزبانی نمی‌کند به این امر اشاره کنید. برای مثال بگویید: (خوشم می‌آید وقتی سوالی از تو می‌پرسم آرام جواب می‌دهی.) به او نشان دهید که کدام گفتار وی بدزبانی به حساب می‌آید. 3) خودتان هم بدزبانی نکنید: از آنجا که می‌دانید بدزبانی شیوه‌ای است که کودک برای اعمال کنترل بر شما به کار می‌گیرد، پس خودتان بدزبانی نکنید. او ممکن است به دنبال راه‌هایی باشد تا عمدا شما را عصبانی کند و با بد زبانی توجه شما را به خود جلب کند پس، از شرکت در این بازی خودداری کنید. 4) بدزبانی را به کودک آموزش ندهید: با عصبانیت پاسخ دادن به کودک، تنها به او می‌آموزد چگونه بدزبانی کند. هر چند دشوار است ولی وقتی با عصبانیت سر شما فریاد می‌کشد، شما متقابلا این کار را انجام ندهید بلکه سعی کنید با احترام گذاشتن به کودک، احترام گذاشتن به دیگران را به او آموزش دهید. نسبت به کودک خود مودب باشید، گویی که او میهمان است. 5) با کودک همان‌گونه حرف بزنید که مایلید با شما حرف بزند: به کودک بیاموزید چگونه از بیانی که شما دوست دارید، استفاده کند. در بین صحبت‌ها از این کلمات استفاده کنید: (ممنونم، لطفا، متاسفم و...) همچنین به او بیاموزید تنها آنچه گفته می‌شود بدزبانی محسوب نمی‌شود بلکه گاهی لحن سخن گفتن هم ناخوشایند به نظر می‌رسد. 6) برای کودک توضیح دهید که بدزبانی یعنی چه: لازم است فکر کنید آیا کودک بدزبانی می‌کند یا فقط شیوه بیانش این‌گونه است؟ در این میان می‌توان مواردی از این قبیل را ذکر کرد: طعنه زدن، به کار بردن اسم کوچک برخی افراد، با فریاد پاسخ گفتن و سرپیچی گستاخانه، بدزبانی تلقی می‌شود ولی حالات امتناع ساده مانند (نمی‌خواهم که) غرغر کردن و پرسش‌هایی مانند (آیا باید) تنها اظهار عقیده محسوب می‌شوند نه بدزبانی. 7) بر گفتار دوستان، رسانه‌ها و خودتان نظارت کنید: توجه کنید که خودتان و اطرافیانتان چگونه صحبت می‌کنید. دقت کنید کودکان تا حد امکان کمتر سخنان ناخوشایند، نیش‌دار و یا دوپهلو بشنوند و یاد بگیرند. 8) به دلیل بد زبانی، کودک را تنبیه نکنید: تنبیه را برای موارد مهم و رفتارهای زیان‌باری بگذارید که برای خود کودک و دیگران آزاردهنده و خطرناک است. بدزبانی هم، در بدترین حالت، آزاردهنده است ولی هیچ تجربه‌ای در دست نیست که نشان دهد با تنبیه کردن به دلیل بی‌احترامی، کودک مودب و محترم می‌شود. مجازات تنها ترس را می‌آموزد نه احترام را. 9) لقب دادن را آموزش ندهید: گاه والدین به راحتی همان القاب تمسخرآمیزی را که کودک به زبان می‌آورد به سرش فریاد می‌کشند، برای مثال: (کودن! نمی‌دانی که نباید به کسی لقب بد داد). این کار به کودک اجازه می‌دهد تا همان کلماتی را که شما استفاده می‌کنید، به کار برد. خشم خود را کنترل کرده و به او توضیح دهید که چه‌طور و چرا این قدر عصبانی شده‌اید. 10) به دلیل لقب دادن، کودک را تنبیه نکنید: اگر کودک را به دلیل لقب دادن مجازات کنید، هر گاه از او دور باشید از این واژه‌ها استفاده می‌کند. اعمال مجازات شدید برای درمان بدزبانی، به کودک می‌آموزد که چگونه کاری را پنهانی انجام دهد. 11) از به کار بردن القاب طنزآمیز و خودمانی پرهیز کنید: از صدا کردن کودک خود با القابی که گاه به دلیل احساس صمیمی بودن از آنها استفاده می‌کنید ولی نمی‌خواهید او برای صدا کردن دیگران از آنها استفاده کند، اجتناب کنید. به عنوان مثال گفتن کلمه وروجک یا شیطون می‌تواند به دلیل تقلید کودک از شما استفاده شود. 12) اجازه ندهید به کودک، القاب بد بدهند: راه‌های مطلوبی را به کودک پیشنهاد کنید تا زمانی که دیگران به او لقب می‌دهند، از طریق آنها واکنش نشان دهد. برای مثال بگویید: (وقتی دوستت با اسم بدی شما را صدا زد، به او بگو تا موقعی که اسم خودم را صدا نکنی با تو بازی نمی‌کنم و جواب تو را نمی‌دهم.) 13) اسامی بد و خوب را برای کودک مشخص کنید: به طور دقیق برای کودک توضیح دهید که از چه نام‌هایی نباید استفاده کند. تنها در این صورت می‌توانید از او انتظار داشته باشید که لقب‌های (مجاز) و (غیرمجاز) را بشناسد. منبع: http://www.salamat.com
پاسخ:
وقتی کودکان شروع به بدزبانی، تمسخر، پرخاش، استفاده از کلمات نامطلوب و گاه فحش دادن می‌کنند، ما به شکلی غمناک متوجه قدرت کودک در تقلید کلمات خوب و بد خودمان و اطرافیان می‌شویم.
بدزبانی تنها از راه آموختن و مواجه شدن با آن به وجود می‌آید بنابراین باید موقعیت‌هایی را که طی آن ممکن است کودک این کلمات نامطلوب را بشنود، محدود کنید یعنی مواظب برنامه‌های تلویزیونی که کودک می‌بیند، دوستانی که با آنها رفت و آمد دارید و طرز صحبت خود باشید تا بتوانید این کلمات را از مجموعه لغاتی که کودک به کار می‌برد حذف کنید. 13 توصیه زیر به شما کمک می‌کند در تربیت کودک خود تاثیرگذارتر و موفق‌تر باشید.
1) بدزبانی کودک را نادیده بگیرید: سعی کنید به بدزبانی‌های اهانت‌بار کودک کمترین توجهی نشان ندهید. وانمود کنید که آن را هرگز نشنیده‌اید، بنابراین هرگونه تاثیر آن را بر خودتان از بین برده و بازی او را به یک بازی یک نفره تبدیل کنید که اصلا برای کودکان جالب نیست.
2) از خوش‌زبانی کودک تعریف و تمجید کنید: بگذارید کودک بداند چه نوع گفتاری را می‌پسندید. هر بار که بدزبانی نمی‌کند به این امر اشاره کنید. برای مثال بگویید: (خوشم می‌آید وقتی سوالی از تو می‌پرسم آرام جواب می‌دهی.) به او نشان دهید که کدام گفتار وی بدزبانی به حساب می‌آید.
3) خودتان هم بدزبانی نکنید: از آنجا که می‌دانید بدزبانی شیوه‌ای است که کودک برای اعمال کنترل بر شما به کار می‌گیرد، پس خودتان بدزبانی نکنید. او ممکن است به دنبال راه‌هایی باشد تا عمدا شما را عصبانی کند و با بد زبانی توجه شما را به خود جلب کند پس، از شرکت در این بازی خودداری کنید.
4) بدزبانی را به کودک آموزش ندهید: با عصبانیت پاسخ دادن به کودک، تنها به او می‌آموزد چگونه بدزبانی کند. هر چند دشوار است ولی وقتی با عصبانیت سر شما فریاد می‌کشد، شما متقابلا این کار را انجام ندهید بلکه سعی کنید با احترام گذاشتن به کودک، احترام گذاشتن به دیگران را به او آموزش دهید. نسبت به کودک خود مودب باشید، گویی که او میهمان است.
5) با کودک همان‌گونه حرف بزنید که مایلید با شما حرف بزند: به کودک بیاموزید چگونه از بیانی که شما دوست دارید، استفاده کند. در بین صحبت‌ها از این کلمات استفاده کنید: (ممنونم، لطفا، متاسفم و...) همچنین به او بیاموزید تنها آنچه گفته می‌شود بدزبانی محسوب نمی‌شود بلکه گاهی لحن سخن گفتن هم ناخوشایند به نظر می‌رسد.
6) برای کودک توضیح دهید که بدزبانی یعنی چه: لازم است فکر کنید آیا کودک بدزبانی می‌کند یا فقط شیوه بیانش این‌گونه است؟ در این میان می‌توان مواردی از این قبیل را ذکر کرد: طعنه زدن، به کار بردن اسم کوچک برخی افراد، با فریاد پاسخ گفتن و سرپیچی گستاخانه، بدزبانی تلقی می‌شود ولی حالات امتناع ساده مانند (نمی‌خواهم که) غرغر کردن و پرسش‌هایی مانند (آیا باید) تنها اظهار عقیده محسوب می‌شوند نه بدزبانی.
7) بر گفتار دوستان، رسانه‌ها و خودتان نظارت کنید: توجه کنید که خودتان و اطرافیانتان چگونه صحبت می‌کنید. دقت کنید کودکان تا حد امکان کمتر سخنان ناخوشایند، نیش‌دار و یا دوپهلو بشنوند و یاد بگیرند.
8) به دلیل بد زبانی، کودک را تنبیه نکنید: تنبیه را برای موارد مهم و رفتارهای زیان‌باری بگذارید که برای خود کودک و دیگران آزاردهنده و خطرناک است. بدزبانی هم، در بدترین حالت، آزاردهنده است ولی هیچ تجربه‌ای در دست نیست که نشان دهد با تنبیه کردن به دلیل بی‌احترامی، کودک مودب و محترم می‌شود. مجازات تنها ترس را می‌آموزد نه احترام را.
9) لقب دادن را آموزش ندهید: گاه والدین به راحتی همان القاب تمسخرآمیزی را که کودک به زبان می‌آورد به سرش فریاد می‌کشند، برای مثال: (کودن! نمی‌دانی که نباید به کسی لقب بد داد). این کار به کودک اجازه می‌دهد تا همان کلماتی را که شما استفاده می‌کنید، به کار برد. خشم خود را کنترل کرده و به او توضیح دهید که چه‌طور و چرا این قدر عصبانی شده‌اید.
10) به دلیل لقب دادن، کودک را تنبیه نکنید: اگر کودک را به دلیل لقب دادن مجازات کنید، هر گاه از او دور باشید از این واژه‌ها استفاده می‌کند. اعمال مجازات شدید برای درمان بدزبانی، به کودک می‌آموزد که چگونه کاری را پنهانی انجام دهد.
11) از به کار بردن القاب طنزآمیز و خودمانی پرهیز کنید: از صدا کردن کودک خود با القابی که گاه به دلیل احساس صمیمی بودن از آنها استفاده می‌کنید ولی نمی‌خواهید او برای صدا کردن دیگران از آنها استفاده کند، اجتناب کنید. به عنوان مثال گفتن کلمه وروجک یا شیطون می‌تواند به دلیل تقلید کودک از شما استفاده شود.
12) اجازه ندهید به کودک، القاب بد بدهند: راه‌های مطلوبی را به کودک پیشنهاد کنید تا زمانی که دیگران به او لقب می‌دهند، از طریق آنها واکنش نشان دهد. برای مثال بگویید: (وقتی دوستت با اسم بدی شما را صدا زد، به او بگو تا موقعی که اسم خودم را صدا نکنی با تو بازی نمی‌کنم و جواب تو را نمی‌دهم.)
13) اسامی بد و خوب را برای کودک مشخص کنید: به طور دقیق برای کودک توضیح دهید که از چه نام‌هایی نباید استفاده کند. تنها در این صورت می‌توانید از او انتظار داشته باشید که لقب‌های (مجاز) و (غیرمجاز) را بشناسد.
منبع: http://www.salamat.com
- [سایر] والدین چگونه مراقب تربیت کودک باشند؟
- [سایر] راهکارهایی برای تربیت کودک خجالتی بیان کنید.
- [سایر] روشهای ایجاد هماهنگی در تربیت کودک را بیان نمائید؟
- [سایر] رابطه بین اشتغال مادر و پدر و تربیت کودک چیست؟
- [سایر] تأثیر تقوا و صفای نفس مربی در تربیت کودک تا چه حد است؟
- [سایر] تأثیر تقوا و صفای نفس مربی در تربیت کودک تا چه حد است؟
- [سایر] آگاهی از علم روانشناسی تا چه حد در تربیت کودک و نوجوان تأثیر دارد؟
- [سایر] به جای تنبیه بدنی از چه راه‌هایی برای تربیت کودک می‌توان استفاده کرد؟
- [سایر] دغدغه ی والدین درباره تربیت کودک تا چه میزان باید باشد؟
- [سایر] چگونه کودک خردسال را با رعایت مسایل شرعی، به خوبی تربیت کنیم؟
- [آیت الله اردبیلی] اگر پدر یا مادر صلاحیّت نگهداری و تربیت کودک را نداشته و موجب فساد اخلاق و سوء تربیت دینی یا عدم سلامت جسمی فرزند شوند، حقّ حضانت از آنها ساقط می‌شود و در این صورت حقّ حضانت به ترتیب به افرادی که در مسأله 2997 گفته شد منتقل می‌شود.
- [آیت الله جوادی آملی] .درمان کودک باید با اذن ولیّ او باشد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هر کودک نابالغی مالی را پیدا کند احتیاط واجب آن است که ولی او اعلان نماید و چنانچه تا یک سال صاحب آن پیدا نشد مطابق یکی از دستورهای چهارگانه گذشته، آنچه مطابق مصلحت کودک است عمل می نماید.
- [آیت الله اردبیلی] بر مادر واجب نیست که به نحو رایگان یا با دریافت مزد کودک را شیر دهد، ولی در صورتی که راه تغذیه منحصر به شیر مادر باشد و امکان استفاده از شیر غیر مادر وجود نداشته باشد و یا موجب ضرر و زیان برای کودک شود، بر خود مادر واجب است کودک را شیر بدهد.
- [آیت الله مظاهری] درختها در دست کسی که آنها را آبیاری و تربیت می‌کند امانت است و اگر تلف شود ضامن نیست، ولی اگر در تربیت و آبیاری آنها کوتاهی کند و یا به شرایطی که گفته شد عمل نکرده باشد ضامن است.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر زنی بچهای را با شرایطی که در مسأله (2483) و بعد از آن، گفته خواهد شد شیر دهد، رابطههای رضاعی زیر پدید می‌آید، این روابط که نسبی آنها موجب محرمیت می‌شود رضاعی آنها نیز سبب محرمیت میگردد: 1 - آن زن مادر رضاعی کودک می‌شود. 2 - شوهر آن زن که شیر از اوست، پدر رضاعی کودک می‌شود. 3 - پدر و مادر آن مرد و اجداد او - اگر چه رضاعی باشند - جدّ و جدّه پدری رضاعی آن کودک می‌شوند. 4 - پدر و مادر آن زن و اجداد او - اگر چه رضاعی باشند - جدّ و جدّه مادری رضاعی آن کودک می‌شوند. 5 - پسران - نسبی و رضاعی - آن مرد یا زن، برادران رضاعی کودک و دختران - نسبی و رضاعی - آنها خواهران رضاعی او می‌شوند. 6 - نوادگان - نسبی و رضاعی - آن مرد یا زن، برادرزادگان و خواهر زادگان رضاعی کودک می‌شوند. 7 - برادر - نسبی و رضاعی - آن مرد عموی رضاعی و خواهر - نسبی و رضاعی - او عمه رضاعی کودک می‌شوند. 8 - برادر - نسبی و رضاعی - آن زن دایی رضاعی و خواهر - نسبی و رضاعی - او خاله رضاعی کودک می‌شوند. 9 - عمو و عمه و دایی و خاله آن مرد - هر چند با واسطه باشند - به ترتیب عمو و عمه و دایی و خاله پدر رضاعی کودک می‌شوند. 10 - عمو و عمه و دایی و خاله آن زن - هر چند با واسطه باشند - به ترتیب عمو و عمه و دایی و خاله مادر رضاعی کودک می‌شوند.
- [آیت الله اردبیلی] (حِضانت) یعنی نگهداری و پرورش کودک حق و تکلیف پدر و مادر است.
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر کسی که تربیت درختها به او واگذار شده بمیرد، چنانچه در عقد شرط نکرده باشند که خودش آنها را تربیت کند ورثهاش به جای او هستند و چنانچه خودشان عمل را انجام ندهند واجیر هم نگیرند، حاکم شرع از مال میّت اجیر می‌گیرد، وحاصل را بین ورثه میّت ومالک قسمت می‌کند، و اگر شرط کرده باشند که خود او درختها را تربیت نماید، پس اگر قرار گذاشتهاند که به دیگری واگذار نکند، با مردن او معامله به هم میخورد، و اگر قرار نگذاشتهاند مالک می‌تواند عقد را به هم بزند یا راضی شود که ورثه او یا کسی که آنها اجیرش می‌کنند درختها را تربیت نمایند.
- [آیت الله مظاهری] دو نفری که مساقات کردهاند اگر بفهمند که معامله مساقات باطل است، پس اگر درختها مال صاحب زمین بوده، بعد از تربیت هم مال اوست و باید مزد کسی که آنها را تربیت کرده بدهد، و اگر مال کسی بوده که آنها را تربیت کرده بعد از تربیت هم مال اوست و می‌تواند آنها را بکند، ولی باید گودالهایی را که به واسطه کندن درختها پیدا شده پر کند و اجاره زمین را از روزی که درختها را کاشته به صاحب زمین بدهد، ولی صاحب زمین نمیتواند او را مجبور نماید که درختها را بکند و فقط می‌تواند اجاره زمین را بگیرد.
- [امام خمینی] اگر کسی که تربیت درختها به او واگذار شده بمیرد چنانچه در عقد شرط نکرده باشند که خودش آنها را تربیت کند، ورثهاش به جای او هستند، و چنانچه خودشان عمل را انجام ندهند و اجیر هم نگیرند، حاکم شرع از مال میت اجیر می‌گیرد و حاصل را بین ورثه میت و مالک قسمت می‌کند و اگر شرط کرده باشند که خود او درختها را تربیت نماید، پس اگر قرار گذاشتهاند که به دیگری واگذار نکند، با مردن او معامله به هم میخورد، و اگر قرار نگذاشتهاند مالک می‌تواند عقد را به هم بزند، یا راضی شود که ورثه او یا کسی که آنها اجیرش می‌کنند، درختها را تربیت نماید.