چرا در بعضی متون دینی از دنیا ستایش شده است؟‌
همه انبیا و اولیا و حکما و عرفا و صالحین و صدیقین و شهدا، در همین دنیا به کمال رسیده‌اند، ‌اینها اگر به دنیا نمی‌آمدند خاکی بودند، یا نطفه‌ای بودند که همراه پدر دفن می‌شدند و به کمال ‌نمی‌رسیدند. ولی هنگامی که به این بازار دنیا آمدند و داد و ستد کردند، سود بردند، زیرا که: (دنیا ‌متجر اولیاست)، همه خوبان در دنیا خوب شدند پس، اگر کسی به طمع زرق و برق دنیا خود را ‌گرفتار نمود مثل آن کودکی‌ ‌است که نشناخته، پشت مار ابلق را لمس می‌نماید و یا با نیش عقربی ‌بازی می‌کند‌.‌ ‌ ‌در نهج‌البلاغه آمده است: روزی حضرت امیر - سلام‌اللَّه علیه - شخصی را دید که از دنیا بدگویی ‌می‌کند، حضرت فرمود‌:‌ ‌ )‌أتغترّ بالدّنیا ثمّ تذمّها؟ أنت المتجرِّم علیها أم هی المتجرِّمة علیک)(1).‌ ‌ ‌آیا فریفته دنیا می‌شوی آنگاه مذمّتش می‌کنی؟ این تو هستی که باید علیه او مدّعی باشی یا ‌او باید علیه تو اعلام جرم کند؟ ‌ ‌آیا دنیا، یعنی این آب و هوا بد است؟ این نشئه زیست بد است؟ اصولاً جایی بهتر از دنیا، ‌راستگوتر از دنیا دیده‌اید؟ او منافقانه با کسی برخورد نکرده، سلامتی را نشان داده، و بیماری و ‌مرض را هم نشان داده، زنده‌ها را نشان داده و مرگ و مرده‌ها و قبرستان را هم نشان داده است، ‌او دو چهره است و هر دو را نشان می‌دهد و این چنین نیست که فقط یک چهره را نشان بدهد، و ‌چهره دیگر را ارائه ندهد.‌ ‌ ‌مشابه همین‌تعبیرها،درمورد مال نیزآمده‌است. رسول گرامی اسلام - صلوات اللَّه وسلامه علیه ‌‌- می‌فرماید‌:‌ ‌ )‌نعم المال الصالح للرجل الصالح)(2).‌ ‌ ‌چقدرمال حلال، برای شخص صالح خوب است. چون هم کمکی برای عبادت و هم نیرویی برای ‌تقویت مجاهدان و مبارزان در جبهه‌هاست. از آن طرف هم می‌فرماید: همان سکه‌ها را که ذخیره ‌کرده است، همانها را داغ می‌کنند:‌ ‌ ) ‌یوم یُحمی علیها فی نار جهنم فتکوی بها جباههم وجنوبهم وظهورهم هذا ما کنزتم لأنفسکم ‌فذوقوا ما کنتم تکنزون)(3).‌ ‌ ‌همان مالهایی که او اندوخته و ذخیره کرده و انفاق نکرده، به صورت سکه و اسکناسِ نسوز، داغ ‌می‌کنند‌.‌ ‌ ‌قیامت، صحنه عجیبی است. همین سکه را که یک شخص در راه رضای خدا، در ماه مبارک ‌رمضان یا غیر آن به کمیته امداد یا مصرف دیگری از مصارف اسلامی رسانده است، برای او روح و ‌ریحان می‌شود و دیگری که ذخیره و احتکار کرده، بدرفتاری کرده، همان سکه در همان آن و همان ‌لحظه گداخته می‌شود. این چه نشئه‌ای است که همه اعمال مجسم می‌شود؟ یک شی‌ء در یک ‌حال هم سیب و گلابی می‌شود، هم به صورت فلز گداخته درمی‌آید.‌ ‌ ‌(1) نهج البلاغه صبحی صالح، حکمت 131.‌ ‌(2) جامع السعادات، ج2، ص38.‌ ‌(3) سوره توبه، آیه 35.‌ ‌( آیةالله جوادی آملی ،زن در آئینه جلال و جمال، صفحات 375 377.)‌
عنوان سوال:

چرا در بعضی متون دینی از دنیا ستایش شده است؟‌


پاسخ:

همه انبیا و اولیا و حکما و عرفا و صالحین و صدیقین و شهدا، در همین دنیا به کمال رسیده‌اند، ‌اینها اگر به دنیا نمی‌آمدند خاکی بودند، یا نطفه‌ای بودند که همراه پدر دفن می‌شدند و به کمال ‌نمی‌رسیدند. ولی هنگامی که به این بازار دنیا آمدند و داد و ستد کردند، سود بردند، زیرا که: (دنیا ‌متجر اولیاست)، همه خوبان در دنیا خوب شدند پس، اگر کسی به طمع زرق و برق دنیا خود را ‌گرفتار نمود مثل آن کودکی‌ ‌است که نشناخته، پشت مار ابلق را لمس می‌نماید و یا با نیش عقربی ‌بازی می‌کند‌.‌
‌ ‌در نهج‌البلاغه آمده است: روزی حضرت امیر - سلام‌اللَّه علیه - شخصی را دید که از دنیا بدگویی ‌می‌کند، حضرت فرمود‌:‌
‌ )‌أتغترّ بالدّنیا ثمّ تذمّها؟ أنت المتجرِّم علیها أم هی المتجرِّمة علیک)(1).‌
‌ ‌آیا فریفته دنیا می‌شوی آنگاه مذمّتش می‌کنی؟ این تو هستی که باید علیه او مدّعی باشی یا ‌او باید علیه تو اعلام جرم کند؟
‌ ‌آیا دنیا، یعنی این آب و هوا بد است؟ این نشئه زیست بد است؟ اصولاً جایی بهتر از دنیا، ‌راستگوتر از دنیا دیده‌اید؟ او منافقانه با کسی برخورد نکرده، سلامتی را نشان داده، و بیماری و ‌مرض را هم نشان داده، زنده‌ها را نشان داده و مرگ و مرده‌ها و قبرستان را هم نشان داده است، ‌او دو چهره است و هر دو را نشان می‌دهد و این چنین نیست که فقط یک چهره را نشان بدهد، و ‌چهره دیگر را ارائه ندهد.‌
‌ ‌مشابه همین‌تعبیرها،درمورد مال نیزآمده‌است. رسول گرامی اسلام - صلوات اللَّه وسلامه علیه ‌‌- می‌فرماید‌:‌
‌ )‌نعم المال الصالح للرجل الصالح)(2).‌
‌ ‌چقدرمال حلال، برای شخص صالح خوب است. چون هم کمکی برای عبادت و هم نیرویی برای ‌تقویت مجاهدان و مبارزان در جبهه‌هاست. از آن طرف هم می‌فرماید: همان سکه‌ها را که ذخیره ‌کرده است، همانها را داغ می‌کنند:‌
‌ ) ‌یوم یُحمی علیها فی نار جهنم فتکوی بها جباههم وجنوبهم وظهورهم هذا ما کنزتم لأنفسکم ‌فذوقوا ما کنتم تکنزون)(3).‌
‌ ‌همان مالهایی که او اندوخته و ذخیره کرده و انفاق نکرده، به صورت سکه و اسکناسِ نسوز، داغ ‌می‌کنند‌.‌
‌ ‌قیامت، صحنه عجیبی است. همین سکه را که یک شخص در راه رضای خدا، در ماه مبارک ‌رمضان یا غیر آن به کمیته امداد یا مصرف دیگری از مصارف اسلامی رسانده است، برای او روح و ‌ریحان می‌شود و دیگری که ذخیره و احتکار کرده، بدرفتاری کرده، همان سکه در همان آن و همان ‌لحظه گداخته می‌شود. این چه نشئه‌ای است که همه اعمال مجسم می‌شود؟ یک شی‌ء در یک ‌حال هم سیب و گلابی می‌شود، هم به صورت فلز گداخته درمی‌آید.‌

‌(1) نهج البلاغه صبحی صالح، حکمت 131.‌
‌(2) جامع السعادات، ج2، ص38.‌
‌(3) سوره توبه، آیه 35.‌

‌( آیةالله جوادی آملی ،زن در آئینه جلال و جمال، صفحات 375 377.)‌





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین