تفاوت کار کردن برای هوای نفس و کارکردن برای سعادت و راحتی در برزخ و آخرت چیست؟

در اسلام اهمیت زیادی نسبت به نیت و هدف اعمال داده شده و از نظر اسلام، نیت است که به عمل شکل می¬دهد و تا آن اندازه نیت مهم است که رسول اکرم (ص) فرمودند: (إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّیَّاتِ وَ لِکُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَی..؛ ارزش هر عملی به نیت است و ارزش هر انسانی به نیت اوست. ) 1
و باید دانست در اسلام، هدف وسیله را توجیه نمی¬کند، یعنی اگر نیت و هدف من در کاری که می¬خواهم انجام دهم، خدائی باشد، باید راه رسیدن به آن و وسیله رسیدن به آن هدف نیز موافق شرع و عقل باشد. تنها اگر نیت خوب باشد کافی نیست و کار خوب هم بدون نیت خوب کافی نیست.
وقتی کار خدائی می¬شود که هم نیت خالص برای رضای خداوند باشد و هم کار از نظر شرع و عقل، پسندیده باشد. پس خوب و بد بودن و خدائی و نفسانی بودن عمل را نیت و عمل تعیین می¬کنند. اگر نیت خدائی و عمل خوب باشد، باعث سعادت دنیا و آخرت است، اگر نیت برای خدا نباشد و یا عمل غیر صالح باشد، این عمل برای هوای نفس و دنیاست.
و باید توجه داشته باشیم معنی آخرت شامل برزخ هم می شود. کاری که برای هوای نفس باشد و انگیزه خدائی نداشته باشد، اگر روزی مشکل شد و تمایل نفسانی از بین رفت، انسان خسته می¬شود و آنرا رها می¬کند. ولی اگر برای خدا باشد در هر شرائطی انسان خسته نمی¬شود و کار را دنبال می¬کند و خدا هم راهنمائی و کمک می¬نماید.
پی نوشت:
1- وسائل الشیعه ج1 ص48و49 حدیث 92 و تهذیب‌الأحکام ج : 4 ص : 186 باب44حدیث2.

منبع: پایگاه حوزه