لطفا این حدیث را شرح دهید. امام رضا علیه السلام فرمودند: مَوَدَّةُ عِشرینَ سَنَهً قَرابَةُ؛ دوستی بیست ساله، در حکم خویشاوندی است. (1)

شرح حدیث:
آنچه مردم را به یکدیگر پیوند می دهد، (الفت روحی) است، نه (نزدیکی جسمی).
و آنچه ارتباطها را استمرار می بخشد و دوستیها را مستحکم می کند، یکدلی و صداقت و صمیمیّت است.
(دوستیِ بیست ساله) نعمت بزرگی است؛ یعنی عبور از گردنه های جانفرسایی که می توانسته است در دوستی خلل ایجاد کند و غلبه بر عواملی که می توانسته رابطه ها را سست کند.
بسیارند کسانی که با هم خویشاوندند و رابطه ی نسبی دارند، امّا با یکدیگر پیوند روحی و قلبی ندارند.
و بسیارند کسانی که فامیل هم نیستند، ولی از فامیل به هم نزدیک ترند.
پس اگر دوستیِ دراز مدت را مثل خویشاوندی به شمار آورده اند، بجاست.
در ادامه ی همین سخن است که: (علم و دانش، اهل علم را بهتر گرد می آورد تا پدران)(2)؛ یعنی پدر، محور تجمّع فرزندان است و دانش، محور تجمّع دانشمندان، ولی علم و دانش، بیش از نسبتِ پدر و فرزندی، مایه ی انسجام و آشنایی و همبستگی افراد می شود و همان طور که پدر، حق پدری بر فرزند دارد، دانشمندان هم حق پدری بر دانشجویان دارند. از این رو گزاف نیست که بزرگان، معلم و استاد را (پدر معنوی) شمرده اند.
قدر دوستیهای خالص و دوستان یکدل را بدانیم و با خوبان دوستی کنیم تا خوبیهای ما افزون گردد.
جامه ی کعبه را که می بوسند
او نه از کِرم پیله، نامی شد
با عزیزی نشست روزی چند
لاجرم همچنو گرامی شد(3)
پی نوشت:
1. بحارالأنوار، ج 71، ص 175
2. والعلم اجمع لأهله من الآباء.
3. از ابن یمین.
منبع: حکمت های رضوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام رضا علیه السّلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ سوم (1391).