راهکارهای مقابله با تهاجم فرهنگی:
تهاجم فرهنگی، مقوله‌ای حقیقی و برنامه‌ریزی شده است و تنها راه مبارزه با آن نیز مصونیت بخشیدن به جوانان و دیگر افراد جامعه است. از راه تمسّک به فرهنگ غنی اسلامی و ملّی این مرز و بوم و استفاده کارآمد از همه امکانات به ویژه دستگاه‌های فرهنگی و بسیج همه اقشار مردم براساس برنامه‌ای دقیق و حساب شده، می‌توان به این مهم دست یافت. بر این اساس، مهمترین راه‌های مصون ماندن از این تهاجم، عبارت است از:
1. حفظ و تعمیق ارزش‌های اسلامی و ملّی از طریق فرآیند صحیح جامعه‌پذیری و عوامل آن (مانند خانواده، مدرسه، رسانه‌ها و) و نیز آگاه نمودن جوانان با پیشینه‌های درخشان تمدنّ اسلامی و دستاوردهای مادی و معنوی عظیم انقلاب اسلامی.
2. تحققّ حیات طیبه اسلامی و حفظ ارزش‌های انقلابی، استقرار عدالت اجتماعی و قسط اسلامی، تأمین رفاه و امنیت برای مردم در سایه ایمان به خداوند و حاکمیت ارزش‌های الهی.
3. هوشیاری و بیداری در مقابل انحراف معنوی جامعه اسلامی.
4. احیای فریضه مهم امر به معروف و نهی از منکر که یکی از ارکان اساسی اسلام و ضامن حفظ و بقای فرایض و ارزش‌های الهی است.
5. ایجاد باور عمیق، ریشه‌دار، عقلانی و مبتنی بر نظام ارزشی اسلام در مدیران جامعه یعنی، کسانی که در دستگاه‌های رسمی قانونی، به ویژه فرهنگی، نقش ایفا می‌کنند.
6. تلاش و تدبیر جدی و گسترده برای تثبیت نظام ارزشی مطلوب در بخش‌های مختلف جامعه (اعم از سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و).
7. تبلور و تجلّی این نظام ارزشی در رفتار حقیقی و حقوقی مدیران ساختار کلان کشور و برنامه‌های اجرایی.
برای مصون ماندن از تهاجم فرهنگی بیگانگان و گریز از الگوها و گرایش های غربی در دو جهاد عمده باید کوشید: جهاد علمی و عملی. در جهاد علمی، شخص باید معرفت خویش را نسبت به ارزش‌ها و هنجارهای دینی پیوسته روزافزون سازد تا نیک را از بد، و سره را از ناسره، به خوبی بازشناسد و با شعور و آگاهی در مسیر نیکی‌ها گام بردارد.
جهاد عملی به دو بخش تقسیم می‌شود: فردی و اجتماعی. جهاد عملی فردی حرکتی دائمی و خستگی‌ناپذیر در برابر هواها و خواسته‌های نفسانی است. این جهاد، عزمی استوار و مراقبتی دائمی می‌طلبد و بدون ارتباط پیوسته با خدا و جدیتّ در مخالفت با شیطان نفس، نمی‌توان از آن سرافراز بیرون آمد. در این مسیر، شخص باید نخست به انجام واجبات و ترک محرمات همت گمارد. در مرتبه دوم، انجام مستحبّات و ترک مکروهات را وجهه همت خویش قرار دهد و در مرتبه سوم هر آنچه غیر خدایی است حتی برخی از مباحات را از خود دور سازد و به غیر خدا و آنچه مطلوب او است، نپردازد.
اما جهاد عملی اجتماعی، کوششی جمعی است در جهت تغییر و اصلاح جامعه و مبارزه با آلودگی‌ها و انحرافات، و بسط علم، اخلاق، معنویت، فضیلت و تقوا در جامعه. این مهم نیز مستلزم برنامه‌ریزی دقیق و مشورت و همگامی با صاحب‌نظران و دیگر دوستان همراه و هم‌رأی است.
در پایان، گفتنی است برخورد فیزیکی، بستن مرزها و کارهایی از این دست، هرگز بهترین یا آخرین راه حل نیست. به علاوه، تحقق آن نیز در عصر ارتباطات و پیشرفت فن‌آوری به صورت کامل امکان‌پذیر نیست اما در مواردی لازم است و از تأثیر و نفوذ بیش تر تهاجم فرهنگی جلوگیری می‌کند.(1)
پی‌نوشت
(1) برای آگاهی بیشتر ر. ک: علی ذوعلم، فرهنگ و تهاجم فرهنگی، بر گرفته از سخنان مقام معظم رهبری انقلاب و ارزش‌ها ابوالفضل اشرفی، بحران هویت اجتماعی و آسیب‌شناسی انقلاب) مجموعه مقالات آسیب‌شناسی انقلات اسلامی (
