انگیزه ی غصب فدک چه بود؟

آنچه که در این موضوع از مطالعه به تاریخ و دقت در آن استفاده می‌شود این است که:
سرزمین فدک دهکده‌ای آباد و سرسبز و بسیار حاصلخیز و درآمدزا بود. که صاحبش از امکانات مالی و قدرت اقتصادی زیادی برخوردار می‌گشت که می‌توانست به توسط درآمد سرشار آن برای پیشبرد اهدافش بهره بگیرد و خدمات زیادی را در خدمت به دیانت و بشریت به انجام برساند و امت پیامبرصلی الله علیه وآله را با این پشتوانه مالی و اقتصادی هدایت و حمایت نماید، از فقر و احتیاج رهائی بخشد و زمینه گمراهی و انحراف را از بین ببرد و مسببین آن را رسوا سازد. ادلّه و شواهد بر حاصلخیزی و ارزش مادی و اقتصادی سرزمین فدک نکات فراوانی است این جا به چند مورد از آنها اشاره می‌گردد.
تصرف فدک با دو انگیزه صورت گرفت:
1-اقتصادی:
1- ملاحظه تعبیراتی که در وصف فدک گفته شده است به اینکه مقدار نخل‌های(1) موجود در آن به تعداد درختان نخل سرزمین کوفه در قرن ششم هجرت بوده است، همانطور که ابن ابی الحدید(2) در شرح نهج البلاغه نوشته است(3).
2- از کلام ابوبکر استفاده می شودکه در صحت خلافت برای اثبات ادعایش، در ضمن سخنانش پیرامون فدک به فاطمه‌علیها السلام گفته است(4):
"سرزمین فدک مال خصوصی و شخصی پیامبر نبوده بلکه از اموال همه مسلمین بوده که در اختیار داشته و از درآمد آن جهت کمک به آنها و انفاق در راه خدا و تقویت دین اسلام استفاده می‌نمود".
روشن است برای تأمین زندگی و معاشِ مسلمانان و کمک به آنها و مکتب مقدس اسلام و انفاق در راه خدا به توسط سود حاصل از این سرزمین - همانطور که در کلام ابوبکر است - باید درآمد بسیار زیادی باشد که بخشی از آن از فدک بدست آید(5).
3- از کلام عمر بن خطاب استفاده می شود که خلیفه اول ابوبکر را توصیه کرده فدک را برای فاطمه‌علیها السلام باقی نگذارد چون بنیه مالی حکومت ضعیف است و کمبود درآمد دارد، پس لازم است درآمد عمومی دولت تقویت شود تا توانائی لازم برای دفاع از جنگهای خارجی و سرکوب شورشهای داخلی وجود داشته باشد(6).
از این سخن به روشنی استفاده می‌شود سرزمینی که به واسطه درآمد و سود حاصل از آن، اموال حکومت تعدیل می‌شود و ضعف بنیه مالی آن تقویت می‌گردد و به حکومت توانائی لازم جهت مقابله با جنگها و شورشها عطا می‌کند، حتماً باید آن زمان دارای فوائد زیاد و درآمد سرشار باشد(7).
4- دلیل چهارم، تأمل در کار معاویه است که فدک را به سه قسمت برای سه نفر تقسیم کرد(8) آن هم برای اشخاصی که به گواه تاریخ دارای ثروت عظیم از باغات و حیوانات و درهم و دینار بودند و منابع درآمد بیشماری را در اختیار داشتند. معلوم است فدک باید از منابع عظیم و حاصلخیزی باشد، دارای درآمد بسیار، بعد از اینکه بین شان تقسیم می‌شود مورد توجه هر یک قرار بگیرد(9).
ملاحظه و دقت در این چهار مطلب و سایر مطالبی که به مطالعه کتب تاریخ برای هر محقق و پژوهشگر حاصل می‌شود، دلالت بر مدعا دارد که سرزمین فدک بسیار حاصلخیز و پردرآمد بود و جنبه اقتصادی بیشماری را در بر داشت، لذا بعضی از زمامداران را به طمع انداخت که آن را به تصرف خویش درآورند و صاحبانش را محروم نمایند(10).
علاوه بر بعد اقتصادی، موضوع دیگری که در غصب فدک تأثیر به سزائی داشت، بیم و هراس آنها جهت حفظ قدرت و سلطنت خودشان می‌باشد، چون حکومت و سلطنت شان از مسیر صحیح و سالم شکل نیافته بود و از راه حق و عدل ناشی نشده بود بلکه با فریب و زر و زور فراهم شده بود، پس سست و بی‌پایه شکل گرفته بود و در مقابل، صاحبان حقیقی حکومت را که واجد شرائط جانشینی پیامبرصلی الله علیه وآله بودند و تصریح و تعیین از ناحیه پیامبر0 را نسبت به امامت و خلافتشان در پی داشتند در بین مردم و جامعه می‌دیدند و از طرفی هم می‌دانستند که مردم در عین حال که به حکومت و سلطنت این زمامداران تن داده‌اند، اما به حقیقت مطلب و انحراف مسیر خلافت و حکومت آگاه هستند و از کردار خود نادم و پشیمان، لذا نگران موقعیت بودند و هر لحظه در بیم و هراس به سر می‌بردند و از هر گونه مخالفت و زمینه مخالفتی می‌ترسیدند که مبادا سلطنت ظاهری از چنگ آنها بیرون ورد و به صاحب حقیقی بازگردد. بدین جهت قدرت اقتصادی صاحبان حقیقی حکومت را زمینه ساز سقوط حکومت خودشان می‌دانستند، لذا به هر وسیله ممکن، دنبال این بودند که سرمایه و ثروت و درآمدشان را از آنها بگیرند و تهی دست نمایند و یکی از موارد ثروت و درآمد سرزمین فدک بود که از فاطمه‌علیها السلام و اولادش غصب کردند و به تصرف خویش درآوردند تا از خطر محفوظ باشند(11).
بعد از رحلت پیامبرصلی الله علیه وآله ابوبکر و همفکرانش، وجود این قدرت اقتصادی را در دست همسر علی بن ابیطالب‌علیه السلام مزاحم قدرت سیاسی خود می‌دیدند و نگران بودند که مبادا مردم آنها را رها کرده، متوجه علی بن ابیطالب‌علیه السلام شوند و با او بیعت کنند، در حالی که شرائط اجتماعی و سیاسی و معنوی و مادی را دارا باشد و واجد هر گونه امکانات است و قدرت مادی بسیار در اختیار دارد، پس تصمیم گرفتند، علی بن ابیطالب‌علیه السلام و یارانش را از هر نظر منزوی کنند و از عدم توجه و مراجعه مردم جدا نمایند و اقتدار مالی و اقتصادی او را در هم بشکنند، پس اولین گام را به این هدف، بر جداسازی سرزمین فدک برداشتند.
شاهد بر این مطلب کلام جعفر بن محمد الصادق‌علیه السلام برای جناب مفضل بن عمر است که می‌فرماید:
"لمّا بویع ابوبکر اشار علیه عمر ان یمنع علیاً و اهل بیته الخمس و الفی‌ء و فدکاً فان شیعته اذا علموا ذلک ترکوه و ابتلوا الیک رغبة فی الدنیا فصرفهم ابوبکر عن جمیع ما هو لهم" "زمانی که مردم با ابوبکر بیعت کردند و به حکومت رسید، عمر بن خطاب به او توصیه کرد که علی بن ابیطالب و خاندانش را از گرفتن اموالی چون خمس و سهم ذوی القربی ممانعت کند و سرزمین فدک را از او جدا کند تا مردم و پیروانش دور او متفرق شوند و او را رها کنند و به خلیفه روی آورند. پس ابوبکر هم به توصیه عمر عمل کرد در نتیجه حقوقشان را تضییع و اموالشان را از آنها تفکیک کرد"(12).
در اجراء این تصمیم به بهانه حدیث ساختگی(13) "نحن معاشر الانبیاء لا نورّث" از قول پیامبرصلی الله علیه وآله که "انبیاء بعد خودشان چیزی به ارث باقی نمی‌گذارند"، سرزمین فدک را تصرف کرده، حق حکومت و مورد درآمد آن قرارداد با این که فاطمه‌علیها السلام رسماً آن را به تصرف داشت و در دست او بود و به اصطلاح فقهی اعم از عامّه و خاصه "ذوالید" نامیده می‌شود در موارد وقوع نزاع، هیچ حاکمی در مقام قضاوت از شخص "ذوالید" تقاضای شاهد و بیّنه نمی‌کند، از آن مخدّره شاهد خواست با این حال او شاهدهائی آورد که پیامبرصلی الله علیه وآله فدک را در حال حیات خویش به او بخشیده است، ولی متأسفانه اعتناء نکرد و پذیرای مطلب نگشت(14).
2- عامل سیاسی :
عومل دیگر ازقبیل اجتماعی و حکومتی نیز درکار بودکه زمامداران نگران قیام و مخالفت اشخاصی مثل علی بن ابیطالب‌علیه السلام و اولادش بودند واز اقتدار اجتماعی و اقتصادی آنها بیم و هراس داشتند، بدین جهت در صدد منزوی کردن و از بین بردن نفوذشان برآمدند و منابع اقتصادی را از آنها منع و فدک را غصب کردند.
در خاتمه، سخنی را از جناب محقق استاد باقر مقدسی که بسیار جالب و زیبا بیان کرده است، خدمت شما عرض می‌کنیم:
"کان الحاکمون قد اغتصبوا الخلافة من اهلها الشرعیین و استولّوا علی مقالید الامور و الذی یغتصب الخلافة یسهل علیه ان یغتصب ما سواها، والذی یتحدی اللَّه و الرسول لا یصعب علیه ان یتحدی فاطمة و علیاً و الهاشمیین فعملوا علی تقویة حکمهم و اضعاف الجبهة المعارضه و ارغامها بکل وسیلة و ابعادها عن جمیع الامتیازات المادیه و المعنویه" "حاکمان و زمامداران در سلطنت و خلافت از اشخاصی که اهل بیت خلافت و جانشینی رسالت را داشتند، پیشی گرفتند و غصب خلافت نمودند و مسلط بر زمام امور جامعه شدند، کسانی که این جرئت و جسارت را دارند خلافت را به نا حق غصب کنند بر ایشان غصب چیزهای پایین‌تر از سلطنت (مثل فدک و خمس) بسیار آسان است. کسانی که با خدا و رسولش مقابله نمودند و دستوراتشان را عمل نکردند برایشان مقابله با فاطمه و علی و سایر بنی هاشم سهل و آسان است. پس همه این کارها را مرتکب شدند به جهت این که قدرت و سلطنت خود را حفظ و تقویت کنند و جبهه معارض و مخالف که صاحبان حقیقی حکومت باشند را تضعیف نمایند و به هر طریق ممکن از نظر مردم منزوی نمایند و تمام امتیازات مادی و معنوی را از آنها سلب نمایند، تا نتوانند جهت احقاق حقوق خود و هدایت مردم کاری بکنند"(15).

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1- شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ناشر دار احیاء الکتب العربیه، طبع دوم، چاپ مکتبة آیةاللَّه العظمی المرعشی، 1404 هجری قمری، جلد 16، ص 236 و 237.
2- کتاب فدک فی التاریخ از شهید محمدباقر صدر (ره)، ناشر دار الکتب للطباعة و النشر ایران، ص 25 و 26.
3- کتاب فدک از موسوی قزوینی و ملحقات آن اثر استاد باقر مقدسی، ناشر مطبوعات النجاح بالقاهره، طبع دوم، ص 173-176.

پی نوشتها:
1- ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ناشر دار احیاء الکتب العربیه، طبع دوم، 1378 هجری، از منشورات مکتبة آیةاللَّه‌العظمی المرعشی، 1404 هجری، ج 16، ص 236. - الصدر الشهید، محمدباقر، فدک فی التاریخ، ناشر دارالکتب للطباعة و النشر ایران، ص 26.
2- ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ناشر دار احیاء الکتب العربیه، طبع دوم، 1378 هجری، از منشورات مکتبة آیةاللَّه‌العظمی المرعشی، 1404 هجری، ج 16، ص 214.
3- الصدر الشهید، محمدباقر، فدک فی التاریخ، ناشر دارالکتب للطباعة و النشر ایران، ص 26.
4- الصدر الشهید، محمدباقر، فدک فی التاریخ، ناشر دارالکتب للطباعة و النشر ایران، ص 25.
5- الصدر الشهید، محمدباقر، فدک فی التاریخ، ناشر دارالکتب للطباعة و النشر ایران، ص 25.
6- ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ناشر دار احیاء الکتب العربیه، طبع دوم، 1378 هجری، از منشورات مکتبة آیةاللَّه‌العظمی المرعشی، 1404 هجری، ج 16، ص 216.
7- الصدر الشهید، محمدباقر، فدک فی التاریخ، ناشر دارالکتب للطباعة و النشر ایران، ص 26.
8- استاد مقدسی، باقر، ملحقات فدک للموسوی القزوینی، ناشر مطبوعات النجاح بالقاهره، طبع دوم، ص 176.
9- استاد مقدسی، باقر، ملحقات فدک للموسوی القزوینی، ناشر مطبوعات النجاح بالقاهره، طبع دوم، ص 174.
10- کشکول السید حیدر آمدی، به نقل از ملحقات فدک للاستاد المقدسی، ناشر مطبوعات النجاح بالقاهره، طبع دوم، ص 175.
11- ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ناشر دار احیاء الکتب العربیه، طبع دوم، 1378 هجری، از منشورات مکتبة آیةاللَّه‌العظمی المرعشی، 1404 هجری، ج 16، ص 214.
12- استاد مکارم، ناصر، تفسیر نمونه، ناشر دارالکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ج 23، ص 511.
13- استاد مقدسی، باقر، ملحقات فدک للموسوی القزوینی، ناشر مطبوعات النجاح بالقاهره، طبع دوم، ص 173.
منبع: اندیشه قم