با عرض سلاماز آنجا که در آیه 2سخن از مجازات زن و مرد زناکار در میان است، به همین مناسبت سؤالی پیش می‌آید که ازدواج مشروع با چنین زنان چه حکمی دارد؟آیه سوم این سؤال را چنین پاسخ می‌گوید:" مرد زناکار جز با زن آلوده دامان یا مشرک و بی ایمان ازدواج نمی‌کند، همانگونه که زن آلوده دامان جز با مرد زانی یا مشرک پیمان همسری نمی‌بندد" (الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ)." و این کار بر مؤمنان تحریم شده است" (وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ).در اینکه این آیه بیان یک حکم الهی است، یا خبر از یک قضیه خارجی و طبیعی؟ در میان مفسران گفتگو است:بعضی معتقدند آیه تنها یک واقعیت عینی را بیان می‌کند که آلودگان همیشه دنبال آلودگان می‌روند، و همجنس با همجنس پرواز می‌کند، اما افراد پاک و با ایمان هرگز تن به چنین آلودگیها و انتخاب همسران آلوده نمی‌دهند، و آن را بر خویشتن تحریم می‌کنند، شاهد این تفسیر همان ظاهر آیه است که به صورت" جمله خبریه" بیان شده.ولی گروه دیگر معتقدند که این جمله بیان یک حکم شرعی و الهی است مخصوصا می‌خواهد مسلمانان را از ازدواج با افراد زناکار باز دارد، چرا که بیماریهای اخلاقی همچون بیماریهای جسمی غالبا واگیردار است.و از این گذشته این کار یک نوع ننگ و عار برای افراد پاک محسوب می‌شود. بعلاوه فرزندانی که در چنین دامانهای لکه‌دار یا مشکوکی پرورش می‌یابند سر نوشت مبهمی دارند.روی این جهات اسلام این کار را منع کرده است.شاهد این تفسیر جمله و حُرِّمَ ذلِکَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ است که در آن تعبیر به تحریم شده.و شاهد دیگر روایات فراوانی است که از پیامبر اسلام ص و سایر پیشوایان معصوم ع در این زمینه به ما رسیده و آن را به صورت یک حکم تفسیر کرده‌اند.حتی بعضی از مفسران بزرگ در شان نزول آیه چنین نوشته‌اند:" مردی از مسلمانان از پیامبر ص اجازه خواست که با" ام مهزول"- زنی که در عصر جاهلیت به آلودگی معروف بود و حتی پرچمی برای شناسایی بر در خانه خود نصب کرده بود!- ازدواج کند، آیه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت" (1).در حدیث دیگری نیز از امام باقر ع و امام صادق ع می‌خوانیم:" این آیه در مورد مردان و زنانی است که در عصر رسول خدا ص آلوده زنا بودند، خداوند مسلمانان را از ازدواج با آنها نهی کرد، و هم اکنون نیز مردم مشمول این حکمند هر کس مشهور به این عمل شود، و حد الهی به او جاری گردد، با او ازدواج نکنید تا توبه‌اش ثابت شود" (2).این نکته نیز لازم به یاد آوری است که بسیاری از احکام به صورت" جمله خبریه" بیان شده است، و لازم نیست همیشه احکام الهی به صورت جمله" امر" و" نهی" باشد.ضمنا باید توجه داشت که عطف" مشرکان" بر" زانیان" در واقع برای‌بیان اهمیت مطلب است، یعنی گناه" زنا" همطراز گناه" شرک" است، چرا که در بعضی از روایات نیز وارد شده که" شخص زناکار" در آن لحظه‌ای که مرتکب این عمل می‌شود از ایمان باز داشته می‌شود" (قال رسول اللَّه (ص) ... لا یزن الزانی حین یزنی و هو مؤمن و لا یسرق السارق حین یسرق و هو مؤمن فانه اذا فعل ذلک خلع عنه الایمان کخلع القمیص):" شخص زناکار به هنگامی که مرتکب این عمل می‌شود، مؤمن نیست، و همچنین سارق به هنگامی که مشغول دزدی است ایمان ندارد، چرا که به هنگام ارتکاب این عمل، ایمان را از او بیرون می‌آورند همانگونه که پیراهن را از تن"!موفق باشید
