با عرض سلامصراط:راه. (اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ. صِراطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ) فاتحه: 6 و 7. صحاح و قاموس و اقرب آنرا طریق گفته. طبرسی فرمود:راه آشکار وسیع. راغب گوید: راه راست. المیزان فرماید: صراط، سبیل، طریق قریب المعنی‌اند.باید دانست: آن در اکثر نزدیک بتمام آیات قرآن در معنای راه خدا یعنی دین حق و شریعت حق بکار رفته است و در بعضی از آیات میشود گفت مراد از آن راه معمولی است مثل (وَ لا تَقْعُدُوا بِکُلِّ صِراطٍ تُوعِدُونَ وَ تَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ) اعراف 86. و مثل (أَ فَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلی وَجْهِهِ أَهْدی أَمَّنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ) ملک: 22. و نحو (فَاهْدُوهُمْ إِلی صِراطِ الْجَحِیمِ) صافات: 23.صراط را با صاد و سین خوانده‌اند و هر دو بیک معنی است. سرط در اصل بمعنی بلعیدن است (سرطه سرطا: ابتلعه) مجمع در علت تسمیه راه بصراط فرموده که: راه رهگذر را بلع میکند. در اقرب گوید: راه رونده در آن غایب میشود مثل لقمه در شکم.در خاتمه، قول مجمع که آنرا راه آشکار وسیع گفته بواقع نزدیک‌تر است از قول راغب که راه راست گفته زیرا در بیشتر آیات وصف مستقیم با صراط ذکر شده و تأسیس از تأکید بهتر است و اگر مثل صحاح و غیره مطلق طریق بگوئیم با سبیل و طریق تقریبا مترادف میشود و اصل عدم آنست.با این همه آنچه که تقزیبا به آن تکیه دارند این است که صراط به راه وسیع مثل اتوبان اطلاق میشود بر خلاف سبیل منبع:قاموس قرآن، ج4، ص: 123موفق باشید
