باسلام. دعای ندبه در کتاب‌های (مزار کبیر) و (مزار قدیم) و (بحارالانوار)، (ج 22، ص 262) از (محمد بن علی بن یعقوب بن اسحق بن ابی قرة) و او از (محمد بن حسین بن سفیان البزوفری) - که در زمان غیبت صغری می‌زیسته است - نقل شده و گفته شده است که قاعدتاً او به وسیله مکاتبه از طریق نواب با امام زمان(عج) تماس گرفته و او از آن حضرت نقل می‌کند که دستور دادند این دعا را بخوانند. یکی از دانشمندان اسلامی به نام حاج شیخ عباسعلی ادیب اصفهانی، کتابی به نام وظائف الشیعه در شرح دعای ندبه نوشته است. در مقدمه آن کتاب می فرماید: مرحوم محدث نوری که در فن رجال و حدیث استاد و اهل خبره است در کتاب تحیه الزائر می فرماید این دعا در سه کتاب نقل شده است: 1- مصباح الزائر، علی بن طاووس2- مزار کبیر، شیخ محمد بن المشهدی3- مزار قدیم. و هر سه کتاب از شیخ ابوالفرج محمد بن علی بن یعقوب بن اسحاق بن ابی قره القنانی الکاتب نقل می کنند و او از کتاب ابی جعفر محمد بن حسین بن سفیان البزوفری نقل می کند که این دعا از حضرت مهدی(عج) به ما رسیده است. ناقلین حدیث همه افراد معتبر و شایسته و اهل تقوا می باشند و بعد از این که شرح حال تک تک افراد را بررسی می نماید، در خاتمه می فرماید: یا این که سند این دعای شریف نسبت به دعاها و زیارات مأثوره (یعنی وارده از معصومین) برابر بلکه بالاتر است مضامین و عبارات لطیفه آن نیز بهترین شاهد است که از مطلع انوار ائمه اطهار صادر شده است. علاوه بر این ، زیارت اعلام محبت و ارادت و همسویی با آن بزرگواران است و این ابراز ارادت که از دل بر میخیزد با هر لفظی می تواند باشد و لازم نیست الفاظ خاصی را به کار برد. دعا نیز که درخواست از خداوند است همینطور لازم نیست با الفاظ خاصی باشد و حتما از معصومین رسیده باشد بلکه سخن دل است که انسان با هر لفظی می تواند بیان کند بنابر این گیریم به فرض برخی از ادعیه و زیارات از ناحیه ی امام معصوم صادر شده ، نداشته باشد، ایرادی ندارد چون با این الفاظ می خواهیم ابراز ارادت به حضرت و دوستان و یاران ایشان کنیم و ابراز انزجار و برائت از دشمنان ایشان.
