هرگاه واقف بدون اطلاع از دیون خود وقف کند و این وقف به طلبکار ضرر بزند آیا وقف صحیح است؟

مالی که به صورت کلی ثابت بر ذمه شخص هست و ذمه شخص به آن مشغول می‌باشد را دَین گویند. دین، عنوان بابی مستقل در فقه است که فقها در این باب به تفصیل از احکام آن سخن گفته‌اند.برخی نیز احکام آن را تحت عنوان قرض مطرح کرده و برخی هر دو را باهم عنوان یک باب قرار داده‌اند.

وقف كننده

ضرر، مقابل نفع عبارت است از ورود نقصان در مال ، جان و آبرو ؛ واژه ضرر درباره آبرو کمتر به کار رفته است. [۱] [۲]

وقف عقدی است که ثمرۀ آن حبس کردن اصل، و رها کردن منفعت آن است.

تفلیس ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: فقه• تفلیس (فقه)، ممنوع كردن ورشکسته از تصرّف در اموالش• خیار تفلیس، تسلّط طلبکار بر فسخ معامله به سبب یافتن عین مال خود در اموال مفلّس کاربردهای دیگر• تفلیس (شهر)، پایتخت گرجستان و نیز قسمت شرقی گرجستان (کارتلیا)• تاریخ شهر تفلیس، تاریخ پیش از اسلام و پس از اسلام شهر تفلیس

باسْمه (نیز: باصْمه، بَسْمه، بَصْمه)، واژة مأخوذ از ترکی برای طرحی که به وسیله قلم یا قالب و موادی چون ورقه‌های نازک طلا یا نقره یا رنگ و نظایر آن‌ها با فشار روی کاغذ یا پارچه و مواد دیگری از این قبیل، منتقل می‌شد. این طرز کار شبیه شیوه‌ای است که برای تهیه پارچه‌های قلمکار اصفهان یا چیتهای ساده (چاپی) به کار می‌رود.

جاری، روا، اطاعت شده؛ قابل اجرا

حاکم، اصطلاحی با معانی مختلف در فقه، حقوق و اصول فقه. این کلمه در لغت به معانی قاضی، داور، فرمانروا، اجراکننده حکم و متصدی اداره یک ایالت یا بخش از جانب حکومت است. کاربرد «حاکم» در منابع فقهی و متون حقوقی به معنای لغوی و غیراصطلاحی رایج است. با وجود این، به سبب قیود و شروطی که برای برخی مصادیق آن، به ویژه در فقه امامی، ذکر شده، به یک اصطلاح تبدیل شده است، همچنان که در اصول فقه نیز معانی اصطلاحی خاصی دارد.

وقف عقدی است که ثمرۀ آن حبس کردن اصل، و رها کردن منفعت آن است.