ابراء
اصطلاحی فقهی و حقوقی، به معنای اسقاط حق ثابت بر ذمّه ديگری [۱] و ساقط کردن حقّی که انسان بر ذمّه ديگری دارد و قلمرو آن محدودتر از اسقاط است و از آن در بابهای تجارت، رهن، حواله، ضمان، صلح، اجاره، کفالت، وصیّت، و نکاح سخن رفته است.