آیا در وقف قصد قربت معتبر است یا خیر؟

قَصدِ قُربَت به معنای اراده نزدیک شدن، در اسلام یکی از شرایط صحیح بودن عبادت است. و منظور از آن انجام عبادات با نِیَّت و انگیزه نزدیک شدن به خدا است. این انگیزه بیشتر با عبارت «قُربَةً اِلَی الله» بیان می‌شود. قصد قربت فقط در اعمالی که جنبه عبادی دارند، لازم است.

وقف عقدی است که ثمرۀ آن حبس کردن اصل، و رها کردن منفعت آن است.

احتیاط غیر الزام‌آور را احتیاط مستحب گویند.

قصد قربت به قصد تقرّب به خداوند ، هنگام امتثال تکلیف اطلاق می‌شود.

تقرّب نزدیکی جستن به خداست .