آنچه روشن است اینکه زندگی بشر در دنیا از سختی و رنج ها خالی نیست و خدای متعال نیز سوگند یاد کرده که زندگی انسان همراه سختی ها و رنج هاست: (لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی کَبَدٍ[بلد/4] که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او پر از رنجهاست)) و البته هر کدام از سختی ها و رنج ها، حکمت هایی زیبا دارند. که اگر انسان نگاهی صحیح و عالی داشته باشد، از این سختی ها، نمی رنجد. همانگونه که ورزشکاری که چشم به مسابقات دوخته، سختی تمرین برایش زجر دهنده نیست و همان گونه که انسان مشتاق قله، از کوهپیمایی منزجر نمی شود. به عنوان نمونه بیماری و مرگ و فقدان ها حداقل سختی هایی هستند که هر انسانی با آن دست به گریبان خواهد شد. و این ها خود عاملی می شوند که انسان از تکبر فاصله گرفته و به عبودیت (که سعادت او را تضمین می کند) نزدیک گردد. پیامبر خدا (ص) فرمود: (اگر سه چیز در فرزند آدم نبود، هرگز چیزی سر او را خم نمی کرد: بیماری و فقر و مرگ)[1] به تعبیر زیبای استاد صفائی : (ما را با درد و ضربه پیش میبرند. و دنیا نمایشگاه نیست. در این مرحله زیر پای ما را داغ کردهاند که نمانیم و نپوسیم.)[2] علاوه بر سختی هایی از این دست، سختی های دیگری نیز وجود دارند که عقوبت اعمال ماست. (وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثیرٍ[شوری/30] هر مصیبتی به شما رسد بخاطر اعمالی است که انجام داده اید، و بسیاری را نیز عفو می کند!) و البته عقوبت گناهان در دنیا برای همه اشخاص و همه گناهان به یک شکل نیست. بعضی از گناهان به گونه ای هستند که خدای متعال در عقوبت آن ها شتاب می کند و در دنیا شخص را مبتلا می کند. مثلا قطع رحم و ظلم از گناهانی هستند که شخص مرتکب آن حتما مقداری از مجازات آن را در دنیا می چشد: رسول اکرم صلی اللَّه علیه و آله فرمود: (هیچ گناهی مانند قطع رحم و ظلم نیست که علاوه بر عقوبت اخروی، در دنیا نیز عقوبت صاحبش تعجیل می شود.)[3] همچنین بعضی از اشخاص به دلیل لطف الهی، عقوبت اعمال خود را در دنیا می چشند تا در دنیای دیگر عقوبت سخت تر شامل حال آن ها نشود: خدای با عزت و جلال فرماید: (بعزت و جلال خودم سوگند، هیچ بندهای را از دنیا بیرون نمیبرم (و نمیمیرانم) در حالی که اراده دارم که او را مورد رحمت و عنایت خود قرار دهم (یعنی در آن عالم) جز آنکه تمامی گناهان او را پاک گردانم، یا بواسطه مرضی که در جسد او قرار گیرد مبتلا شود، یا به تنگی که در روزی او واقع شود، یا بترسی که در قلب قرار گیرد از امور دنیویه (از دشمنی یا سلطانی) پس اگر (باین بلایا مکافات معصیتها و نافرمانیهایش در دنیا کامل نشد و) بقیهای باقی ماند (یعنی بدون مکافات) سخت گیرم بر او در زمان مرگش.)[4] همچنین امام صادق (ع) می فرمایند: (عقوبت مؤمن در دنیا است و عقوبت کافر هم در دنیا و هم در آخرتست.)[5] بنابراین روشن شد که سختی در دنیا بسیار است و عقوبت اعمال در آن نیز حق است. اما این مطلب ارتباطی به انکار عالم اخروی ندارد. وجود عالم دیگر با دلایل متعدد ثابت می شود و اگر تنها به دلیل لزوم جزا بنگریم، باید توجه کنیم که دنیا ظرفیت کامل برای عقوبت همه مجرمان را ندارد. و وجود عقوبت در دنیا، منافاتی با عقوبت های دیگر در عالم اخروی ندارد. به عنوان مثال، عمل منافی عفت سبب عقوبت انسان در این دنیا می شود. اما عقوبت آن در دنیا کامل نمی شود و باقی آن در عالم دیگر به شخص باز می گردد. پیامبر - صلّی اللَّه علیه و آله- فرمود: (به درستی که برای اهل آتش ناله و فریادی هست از بوی گند فرجهای زناکاران، پس حذر کنید و دوری نمایید از زنا. پس به درستی که در آن شش خصلت است که عقوبت این گناه است سه چیز در دنیا و سه چیز در آخرت. امّا آنچه در دنیا است اول اینکه: نور صورت را میبرد. دوم اینکه: سبب فقر می شود. سوم آنکه: عمر زانی کوتاه می شود. و امّا آنچه در آخرت است اوّل اینکه: سبب غضب حق تعالی می گردد. دوّم اینکه: سبب سختی محاسبه قیامت می گردد. سوّم اینکه: عذاب سخت برای آن هست. به درستی که روز قیامت زانیان می آیند در حالی که آتش از فرجهای آنها شعله می کشد. و به بوی بد و گند فرجهایشان شناخته می شوند.)[6] [1]. الخصال، ج1، ص: 113. [2]. روش نقد جلد1، ص: 82. [3]. مشکاة الانوار ، ص 155. [4]. طرائف الحکم، ج1، ص 243. [5]. علل الشرائع، ج1، ص: 108. [6]. إرشاد القلوب إلی الصواب، ج1، ص: 71.
آنچه روشن است اینکه زندگی بشر در دنیا از سختی و رنج ها خالی نیست و خدای متعال نیز سوگند یاد کرده که زندگی انسان همراه سختی ها و رنج هاست:
(لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی کَبَدٍ[بلد/4] که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او پر از رنجهاست))
و البته هر کدام از سختی ها و رنج ها، حکمت هایی زیبا دارند. که اگر انسان نگاهی صحیح و عالی داشته باشد، از این سختی ها، نمی رنجد. همانگونه که ورزشکاری که چشم به مسابقات دوخته، سختی تمرین برایش زجر دهنده نیست و همان گونه که انسان مشتاق قله، از کوهپیمایی منزجر نمی شود.
به عنوان نمونه بیماری و مرگ و فقدان ها حداقل سختی هایی هستند که هر انسانی با آن دست به گریبان خواهد شد. و این ها خود عاملی می شوند که انسان از تکبر فاصله گرفته و به عبودیت (که سعادت او را تضمین می کند) نزدیک گردد.
پیامبر خدا (ص) فرمود: (اگر سه چیز در فرزند آدم نبود، هرگز چیزی سر او را خم نمی کرد: بیماری و فقر و مرگ)[1]
به تعبیر زیبای استاد صفائی : (ما را با درد و ضربه پیش میبرند. و دنیا نمایشگاه نیست. در این مرحله زیر پای ما را داغ کردهاند که نمانیم و نپوسیم.)[2]
علاوه بر سختی هایی از این دست، سختی های دیگری نیز وجود دارند که عقوبت اعمال ماست.
(وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثیرٍ[شوری/30] هر مصیبتی به شما رسد بخاطر اعمالی است که انجام داده اید، و بسیاری را نیز عفو می کند!)
و البته عقوبت گناهان در دنیا برای همه اشخاص و همه گناهان به یک شکل نیست. بعضی از گناهان به گونه ای هستند که خدای متعال در عقوبت آن ها شتاب می کند و در دنیا شخص را مبتلا می کند. مثلا قطع رحم و ظلم از گناهانی هستند که شخص مرتکب آن حتما مقداری از مجازات آن را در دنیا می چشد:
رسول اکرم صلی اللَّه علیه و آله فرمود: (هیچ گناهی مانند قطع رحم و ظلم نیست که علاوه بر عقوبت اخروی، در دنیا نیز عقوبت صاحبش تعجیل می شود.)[3]
همچنین بعضی از اشخاص به دلیل لطف الهی، عقوبت اعمال خود را در دنیا می چشند تا در دنیای دیگر عقوبت سخت تر شامل حال آن ها نشود:
خدای با عزت و جلال فرماید: (بعزت و جلال خودم سوگند، هیچ بندهای را از دنیا بیرون نمیبرم (و نمیمیرانم) در حالی که اراده دارم که او را مورد رحمت و عنایت خود قرار دهم (یعنی در آن عالم) جز آنکه تمامی گناهان او را پاک گردانم، یا بواسطه مرضی که در جسد او قرار گیرد مبتلا شود، یا به تنگی که در روزی او واقع شود، یا بترسی که در قلب قرار گیرد از امور دنیویه (از دشمنی یا سلطانی) پس اگر (باین بلایا مکافات معصیتها و نافرمانیهایش در دنیا کامل نشد و) بقیهای باقی ماند (یعنی بدون مکافات) سخت گیرم بر او در زمان مرگش.)[4]
همچنین امام صادق (ع) می فرمایند: (عقوبت مؤمن در دنیا است و عقوبت کافر هم در دنیا و هم در آخرتست.)[5]
بنابراین روشن شد که سختی در دنیا بسیار است و عقوبت اعمال در آن نیز حق است.
اما این مطلب ارتباطی به انکار عالم اخروی ندارد. وجود عالم دیگر با دلایل متعدد ثابت می شود و اگر تنها به دلیل لزوم جزا بنگریم، باید توجه کنیم که دنیا ظرفیت کامل برای عقوبت همه مجرمان را ندارد.
و وجود عقوبت در دنیا، منافاتی با عقوبت های دیگر در عالم اخروی ندارد. به عنوان مثال، عمل منافی عفت سبب عقوبت انسان در این دنیا می شود. اما عقوبت آن در دنیا کامل نمی شود و باقی آن در عالم دیگر به شخص باز می گردد.
پیامبر - صلّی اللَّه علیه و آله- فرمود: (به درستی که برای اهل آتش ناله و فریادی هست از بوی گند فرجهای زناکاران، پس حذر کنید و دوری نمایید از زنا. پس به درستی که در آن شش خصلت است که عقوبت این گناه است سه چیز در دنیا و سه چیز در آخرت. امّا آنچه در دنیا است اول اینکه: نور صورت را میبرد. دوم اینکه: سبب فقر می شود. سوم آنکه: عمر زانی کوتاه می شود.
و امّا آنچه در آخرت است اوّل اینکه: سبب غضب حق تعالی می گردد. دوّم اینکه: سبب سختی محاسبه قیامت می گردد. سوّم اینکه: عذاب سخت برای آن هست. به درستی که روز قیامت زانیان می آیند در حالی که آتش از فرجهای آنها شعله می کشد. و به بوی بد و گند فرجهایشان شناخته می شوند.)[6]
[1]. الخصال، ج1، ص: 113.
[2]. روش نقد جلد1، ص: 82.
[3]. مشکاة الانوار ، ص 155.
[4]. طرائف الحکم، ج1، ص 243.
[5]. علل الشرائع، ج1، ص: 108.
[6]. إرشاد القلوب إلی الصواب، ج1، ص: 71.
- [سایر] آیا آتش جهنم مانند آتش این دنیا است؟
- [سایر] چگونه در دنیا ،جهنم، گناهکاران را احاطه می کند؟
- [سایر] بهشت و جهنم را وصف کنید وآیا آتش که در جهنم وجود دارد مانند همین آتش است که در دنیا وجود دارد؟ شرح دهید.
- [سایر] اگر دنیا دار مکافات است، پس بهشت و جهنم چرا وجود دارد؟
- [سایر] آیا در دنیا می توانیم فهم کاملی از بهشت و جهنم داشته باشیم؟
- [سایر] آیا عذاب جهنم و نعمت بهشتی، مانند چیزهایی است که در این دنیا احساس میکنیم؟
- [سایر] ابدی بودن بهشت و جهنم را مشکل می توان باور کرد چون تناسبی با اعمال محدود این دنیا ندارد ؟
- [سایر] شبهه: ابدی بودن بهشت و جهنم را مشکل می توان باور کرد چون تناسبی با اعمال محدود این دنیا ندارد.
- [سایر] آیا منظور از آتش جهنم یا گوارایی طعام بهشت، چیزی است که در این دنیا احساس می کنیم یا یک نوع احساس روحی و روانی است؟
- [سایر] نظریه ی تناسخ می گوید که بهشت و جهنم هر کس دراین دنیا است . ما چطور می توانیم با نگاه برون دینی این نظریه را رد کنیم ؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] ربنا آتنا فی الدنْیا حسنةً و فی الاْخرة حسنةً و قنا عذاب النار: خداوندا در دنیا و درسرای دیگر به ما نیکی مرحمت فرما و ما را از عذاب دوزخ نگاه دار!
- [امام خمینی] اگر مالی را برای کسانی که به دنیا نیامدهاند وقف کند درست نیست ولی وقف برای اشخاصی که بعضی از آنها به دنیا آمدهاند صحیح و آنها که به دنیا نیامدهاند بعد از آمدن به دنیا با دیگران شریک میشوند.
- [آیت الله سبحانی] وقف بر معدوم صحیح نیست بنابراین اگر مالی را برای کسانی که به دنیا نیامده اند وقف کند درست نیست ولی وقف برای اولاد که بعضی از آنها به دنیا آمده اند صحیح و آنها که به دنیا نیامده اند بعد از آمدن به دنیا با دیگران شریک می شوند.
- [آیت الله سبحانی] وقف بر معدوم صحیح نیست بنابراین اگر مالی را برای کسانی که به دنیا نیامده اند وقف کند درست نیست ولی وقف برای اولاد که بعضی از آنها به دنیا آمده اند صحیح و آنها که به دنیا نیامده اند بعد از آمدن به دنیا با دیگران شریک می شوند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] وقف برای کسانی که هنوز به دنیا نیامده اند صحیح نمی باشد، ولی وقف برای اشخاصی که بعضی از آنها به دنیا آمده اند و بعضی هنوز به دنیا نیامده اند صحیح است (مانند وقف بر فرزندان موجود و نسلهای آینده) و آنها که بعداً به دنیا می آیند در آن وقف شریک خواهند شد.
- [آیت الله نوری همدانی] اگر مالی را برای کسانی که به دنیا نیامده اند وقف کند درست نیست ولی وقفبرای اشخاص که بعضی از آنهابه دنیا آمده اند صحیح و آنها که به دنیا نیامده اند بعد از آمدن به دنیا با دیگران شریک می شوند
- [آیت الله مظاهری] اگر مالی را برای اشخاصی که بعضی از آنها به دنیا آمدهاند وقف کند وقف صحیح است و آنها که به دنیا نیامدهاند بعد از آمدن به دنیا با دیگران شریک میشوند و همچنین اگر مالی را فقط برای کسانی که به دنیا نیامدهاند وقف کند نیز صحیح است.
- [آیت الله اردبیلی] وقف بر معدوم یعنی افرادی که وجود ندارند صحیح نیست، امّا چنانچه وقفِ مال جهت افرادی که به دنیا نیامدهاند و در شکم مادر هستند باشد، اشکالی ندارد؛ همچنین وقف بر معدوم به تبع موجود یعنی برای اشخاصی که بعضی از آنها به دنیا آمدهاند صحیح است، مانند وقف بر اولاد و در این صورت طبقات بعد که به دنیا نیامدهاند، بعد از به دنیا آمدن با دیگران شریک میشوند.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] وقف برای کسانی که وجود داشته باشند صحیح است اما برای کسانی که هنوز به دنیا نیامده اند اشکال دارد. و وقف برای کسانی که برخی از آنها وجود دارند هر چند برخی از آنها هنوز به دنیا نیامده اند صحیح است و افرادی که بعداً به دنیا می آیند با افرادی که فعلاً وجود دارند شریک می شوند.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر زن آبستن را طلاق دهند، باید تا دنیا آمدن یا سقط شدن بچّه عده نگهدارد، بنابراین اگر مثلا یک ساعت بعد ازطلاق بچّه اوبه دنیا آید، عدّه اش تمام می شود.