آیا همه مردم از جهنم عبور می‌کنند؟

(وَ إِن مِّنکمُ‌ْ إِلَّا وَارِدُهَا کاَنَ عَلیَ‌ رَبِّکَ حَتْمًا مَّقْضِیًّا،ثمُ‌َّ نُنَجِّی الَّذِینَ اتَّقَواْ وَّ نَذَرُ الظَّالِمِینَ فِیهَا جِثِیًّا؛ و همه شما (بدون استثناء) وارد جهنم می شوید، این امری است حتمی و قطعی بر پروردگارت، پس آنان را که تقوا پیشه کردند از آن رهایی می بخشیم و ظالمان را - در حالی که (از ضعف و ذلت) به زانو درآمده اند - در آن رها می سازیم) (مریم، آیه 71 و 72).
مفسران در این دو آیه مطالب متعددی با توجه به معنای (ورود) گفته اند: برخی معتقدند که ورود در اینجا به معنای نزدیک شدن و اشراف پیدا کردن است؛ یعنی همه مردم، خوبان و بدان، بدون استثناء برای حسابرسی یا برای مشاهده سرنوشت نهایی بدکاران، به کنار جهنم می آیند، سپس خداوند پرهیزکاران را رهایی می بخشد و ستمگران را در ان رها می کند (تفسیر المیزان، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، ج 14، ص 123، دفتر انتشارات اسلامی) تفسیر دیگری که برخی مفسران برگزیدند این است که ورود در اینجا به معنای دخول است و به این ترتیب همه انسان ها - نیک و بد - وارد جهنم می شوند. منتها دوزخ نیکان، سرد و سالم خواهد بود همان گونه که آتش نمرود بر ابراهیم سرد و گلستان شد.
ولی دوزخیان که (ظالمان) که تناسب با آتش دوزخ دارند همچون ماده قابل اشتغالی که بر آتش برسد شعله ور می شوند(تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 13، ص 118، دارالکتب السلامیه). قطع نظر از برخی تفاوت ها در این دو تفسیر نتیجه هر دو یکی است؛ زیرا در هر دو صورت (اشراف و دخول) مؤمنان صدمه ای از آتش نمی بیند و به فرض ورود، آتش برای مؤمنان سرد و سالم می شود. فلسفه ورود یا اشراف مؤمنان به آتش جهنم این است که:
اولا مؤمنان با مشاهده عذاب جهنمیان حداکثر لذت را از نعمت های خدادادی در بهشت ببرند؛ چرا که قدر عافیت را کسی می داند که به مصیبتی گرفتار آید.
ثانیا در نگرشی عمیق تر جهان آخرت تجسم عینی همین دنیا است . از طرف دیگر راه سعادت و کمال انسان در این دنیا از سختیها و دشواریها و روی آوردن آتش گناهان و مبارزه و خاموش کردن آنها به وسیله تقوی و پرهیز گاری می گذرد. از این رو همین مسیر را مو منان در قیامت طی می کنند در حالی که آتش آن را خاموش کرده اند. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 1/100109841)