خود برتر بینی
خود بزرگ بینی را تکبّر گویند. کبر یکی از صفات رذیله می‌باشد که شخص دارای آن خود را برتر و بزرگ‌تر از دیگران می‌پندارد و دیگر افراد را خوار و حقیر می‌شمارد.
چرا رهبر در مجالس مختلف بالاتر می نشیند مگر پیامبر این گونه بود؟
چرا رهبر در مجالس مختلف بالاتر می نشیند مگر پیامبر این گونه بود؟ در پاسخ به پرسش شما دانشجوی گرامی می توان گفت: اولا:باید توجه داشت که مسائل و احکام دین،چون ابدی است و به زمان خاصی محدود نبوده و در جهت پاسخ به نیازهای هر زمان و مکان می باشد لذا در برخی موارد با توجه به موضوع آن،برخی مسایل معنای خاصی می یابند.بعنوان مثال نماز را در صورت نبود مانع در ابراز و انجام صحیح آن می بایست طبق ضوابط خود انجام دهیم اما اگر موضوع آن تغییرکرد مثل این که اگر بخواهیم چنین کنیم جان ما در خطر خواهد افتاد در اینجا خود دین به ما می گوید برای حفظ جان،یا آن را ترک و یا به گونه‌ای که جانت محفوظ باشد انجام بدهید که این خود اصلی اسلامی است که اگر خلاف آن،چیزی انجام پذیرد آن عمل مورد نظر شارع نخواهد بود. مساله تواضع نیز از این قسم می باشد به این که ممکن است یک امر نسبت به کسی خوب ولی همان امر برای کسی ذلت محسوب آید یا در زمان و مکانی خوب و در دیگر جا بد تلقی گردد . لذا به فرا خور هرعصر و مکانی ، موضوع احترامات نیز متفاوت می‌گردد و در هرکدام معنایی خاص می یابد به این که مثلا در یک زمان و مکان،تساوی در نشستن بیاحترامی به شخصی نخواهد بود ولی در مکان و زمانی دیگر همان موضوع باعث وهن و موجب بی احترامی از نظر عرف می باشد. ما در سیره معصومین(ع) موارد زیادی سراغ داریم که هر کدام از این بزرگواران با توجه به اقتضائات زمان و مکانی که در آن واقع شده‌اند به پیاده سازی دستورات دین اقدام می نمودهاندکه ما در این جا به ذکر دو نمونه بسنده می کنیم. الف:در تواضع حضرت علی(ع) ذکر می کنندکه ایشان،خود شخصا خرما و نمک را خریداری و به خانه می بردند.( موسوعهالامام علی بن ابی طالب(ع) فی الکتاب و السنه و التاریخ ج 5 ص 271) در حالی که نسبت به رسول اسلام(ص) چنین چیزی سراغ نداریم. ب: نبی مکرم اسلام(ص) بر الاغ(بدون زین) سوار می شدند(تاریخ الاسلام ج 49 ص 196)و حتی در برخی موارد چند نفر را نیز سوار میکردند ولی این را نسبت به دیگر معصومین(ع) نمی توان یافت. این سخندرباره رهبری معظم انقلاب نیز صادق است به این که ایشان می بایست به اقتضای هر زمان و مکان،برخوردی به تناسب آن داشته باشند.مثلا ایشان در برخی استان ها با توجه به فرهنگ آن منطقه،حتی با عشایر صحرا نشین بر سر یک سفره و همانند آنان بر زمین نشتسهاند و به روش آنان با مردم برخورد نموده اند. تواضع ایشان در برخی موراد بصورت باورنکردنی ظهور و بروز یافته بگونهای که گویا ایشان یکی از آحاد مردم عادی و نه این که رهبر بزرگ یک کشور می باشند.یا برخورد ایشان با اقشار محروم جامعه که حقا پدرانه و متواضعانه بوده و هیچ گاه خود را جدای از آنان نداسته بلکه همواره بر تکریم و رفع حوائج آنان تاکید فرمودهاند نمونه‌های خوبی بر ادعای فوق می باشد. بنابراین نسبت به تواضع و وجهه مردمی معظم له،جای هیچ گونه تردیدی( حتی از سوی دشمنان انقلاب) نبوده و نمیباشد. ثانیا:باید دانست که پیامبر اسلام(ص) دو نوع نشستن داشتهاند یکی رسمی و دیگری غیر رسمی که در اولی در جای برترکه نماد آن در آن زمان منبر بود قرار میگرفتند و در قسم دوم بطور مساوی عمل می نمودهاند.امروز نیز رهبری معظم انقلاب این گونه عمل می نمایند به این که اگر مراسمات و جلسات،غیر رسمی باشد بدون ایجاد برتری در نشستن،با افراد می نشینند ولی به اقتضای جلسات رسمی که نوع خاصی از حضور و نشستن ایشان را ایجاب میکند به گونه ای دیگر می نشینندکه امری معقول و مورد پسند می باشد. ثالثا:نشستن در جای برتر و بالاتر،همیشه حکایت از خود برتر بینی ندارد بلکه در بسیاری موارد این مهم ضرورت می یابد و ممکن است در غیر این صورت،خروج از منطق و تعادل اخلاقی محسوب گردد. بنابراین آنچه مهم است نوع نگاه افراد به جایگاهی که در آن قرار دارند به این که اگر برای تحقیر دیگران و بزرگ نمودن خود باشد قطعا این امری ناپسند و خلاف مسایل اخلاقی خواهد بود ولی در صورتی که چنین نباشد نمی توان آن را بر خلاف آن حمل نمود تا نتیجه این امر منفی گردد. منابع: 1:( شمس الدین محمد بن احمد الذهبی. تاریخ الإسلام. به تحقیق: عمر عبد السلام تدمری .دار الکتاب العربی.بیروت-لبنان.چاپ دوم.سال 1413 ق) 2:(محمدی الریشهری.محمد.موسوعهالامام علی بن ابی طالب(ع) فی الکتاب و السنه و التاریخ.ج 5 .دارالحدیث.قم.چاپ دوم.1385ش) (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبری، کد: 28/100109172)
چرا رهبر در مجالس مختلف بالاتر می نشیند مگر پیامبر این گونه بود؟ در پاسخ به پرسش شما دانشجوی گرامی می توان گفت: اولا:باید توجه داشت که مسائل و احکام دین،چون ابدی است و به زمان خاصی محدود نبوده و در جهت پاسخ به نیازهای هر زمان و مکان می باشد لذا در برخی موارد با توجه به موضوع آن،برخی مسایل معنای خاصی می یابند.بعنوان مثال نماز را در صورت نبود مانع در ابراز و انجام صحیح آن می بایست طبق ضوابط خود انجام دهیم اما اگر موضوع آن تغییرکرد مثل این که اگر بخواهیم چنین کنیم جان ما در خطر خواهد افتاد در اینجا خود دین به ما می گوید برای حفظ جان،یا آن را ترک و یا به گونه‌ای که جانت محفوظ باشد انجام بدهید که این خود اصلی اسلامی است که اگر خلاف آن،چیزی انجام پذیرد آن عمل مورد نظر شارع نخواهد بود. مساله تواضع نیز از این قسم می باشد به این که ممکن است یک امر نسبت به کسی خوب ولی همان امر برای کسی ذلت محسوب آید یا در زمان و مکانی خوب و در دیگر جا بد تلقی گردد . لذا به فرا خور هرعصر و مکانی ، موضوع احترامات نیز متفاوت می‌گردد و در هرکدام معنایی خاص می یابد به این که مثلا در یک زمان و مکان،تساوی در نشستن بیاحترامی به شخصی نخواهد بود ولی در مکان و زمانی دیگر همان موضوع باعث وهن و موجب بی احترامی از نظر عرف می باشد. ما در سیره معصومین(ع) موارد زیادی سراغ داریم که هر کدام از این بزرگواران با توجه به اقتضائات زمان و مکانی که در آن واقع شده‌اند به پیاده سازی دستورات دین اقدام می نمودهاندکه ما در این جا به ذکر دو نمونه بسنده می کنیم. الف:در تواضع حضرت علی(ع) ذکر می کنندکه ایشان،خود شخصا خرما و نمک را خریداری و به خانه می بردند.( موسوعهالامام علی بن ابی طالب(ع) فی الکتاب و السنه و التاریخ ج 5 ص 271) در حالی که نسبت به رسول اسلام(ص) چنین چیزی سراغ نداریم. ب: نبی مکرم اسلام(ص) بر الاغ(بدون زین) سوار می شدند(تاریخ الاسلام ج 49 ص 196)و حتی در برخی موارد چند نفر را نیز سوار میکردند ولی این را نسبت به دیگر معصومین(ع) نمی توان یافت. این سخندرباره رهبری معظم انقلاب نیز صادق است به این که ایشان می بایست به اقتضای هر زمان و مکان،برخوردی به تناسب آن داشته باشند.مثلا ایشان در برخی استان ها با توجه به فرهنگ آن منطقه،حتی با عشایر صحرا نشین بر سر یک سفره و همانند آنان بر زمین نشتسهاند و به روش آنان با مردم برخورد نموده اند. تواضع ایشان در برخی موراد بصورت باورنکردنی ظهور و بروز یافته بگونهای که گویا ایشان یکی از آحاد مردم عادی و نه این که رهبر بزرگ یک کشور می باشند.یا برخورد ایشان با اقشار محروم جامعه که حقا پدرانه و متواضعانه بوده و هیچ گاه خود را جدای از آنان نداسته بلکه همواره بر تکریم و رفع حوائج آنان تاکید فرمودهاند نمونه‌های خوبی بر ادعای فوق می باشد. بنابراین نسبت به تواضع و وجهه مردمی معظم له،جای هیچ گونه تردیدی( حتی از سوی دشمنان انقلاب) نبوده و نمیباشد. ثانیا:باید دانست که پیامبر اسلام(ص) دو نوع نشستن داشتهاند یکی رسمی و دیگری غیر رسمی که در اولی در جای برترکه نماد آن در آن زمان منبر بود قرار میگرفتند و در قسم دوم بطور مساوی عمل می نمودهاند.امروز نیز رهبری معظم انقلاب این گونه عمل می نمایند به این که اگر مراسمات و جلسات،غیر رسمی باشد بدون ایجاد برتری در نشستن،با افراد می نشینند ولی به اقتضای جلسات رسمی که نوع خاصی از حضور و نشستن ایشان را ایجاب میکند به گونه ای دیگر می نشینندکه امری معقول و مورد پسند می باشد. ثالثا:نشستن در جای برتر و بالاتر،همیشه حکایت از خود برتر بینی ندارد بلکه در بسیاری موارد این مهم ضرورت می یابد و ممکن است در غیر این صورت،خروج از منطق و تعادل اخلاقی محسوب گردد. بنابراین آنچه مهم است نوع نگاه افراد به جایگاهی که در آن قرار دارند به این که اگر برای تحقیر دیگران و بزرگ نمودن خود باشد قطعا این امری ناپسند و خلاف مسایل اخلاقی خواهد بود ولی در صورتی که چنین نباشد نمی توان آن را بر خلاف آن حمل نمود تا نتیجه این امر منفی گردد. منابع: 1:( شمس الدین محمد بن احمد الذهبی. تاریخ الإسلام. به تحقیق: عمر عبد السلام تدمری .دار الکتاب العربی.بیروت-لبنان.چاپ دوم.سال 1413 ق) 2:(محمدی الریشهری.محمد.موسوعهالامام علی بن ابی طالب(ع) فی الکتاب و السنه و التاریخ.ج 5 .دارالحدیث.قم.چاپ دوم.1385ش) (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبری، کد: 28/100109172)
عنوان سوال:
چرا رهبر در مجالس مختلف بالاتر می نشیند مگر پیامبر این گونه بود؟
پاسخ:
چرا رهبر در مجالس مختلف بالاتر می نشیند مگر پیامبر این گونه بود؟
در پاسخ به پرسش شما دانشجوی گرامی می توان گفت:
اولا:باید توجه داشت که مسائل و احکام دین،چون ابدی است و به زمان خاصی محدود نبوده و در جهت پاسخ به نیازهای هر زمان و مکان می باشد لذا در برخی موارد با توجه به موضوع آن،برخی مسایل معنای خاصی می یابند.بعنوان مثال نماز را در صورت نبود مانع در ابراز و انجام صحیح آن می بایست طبق ضوابط خود انجام دهیم اما اگر موضوع آن تغییرکرد مثل این که اگر بخواهیم چنین کنیم جان ما در خطر خواهد افتاد در اینجا خود دین به ما می گوید برای حفظ جان،یا آن را ترک و یا به گونه‌ای که جانت محفوظ باشد انجام بدهید که این خود اصلی اسلامی است که اگر خلاف آن،چیزی انجام پذیرد آن عمل مورد نظر شارع نخواهد بود.
مساله تواضع نیز از این قسم می باشد به این که ممکن است یک امر نسبت به کسی خوب ولی همان امر برای کسی ذلت محسوب آید یا در زمان و مکانی خوب و در دیگر جا بد تلقی گردد . لذا به فرا خور هرعصر و مکانی ، موضوع احترامات نیز متفاوت می‌گردد و در هرکدام معنایی خاص می یابد به این که مثلا در یک زمان و مکان،تساوی در نشستن بیاحترامی به شخصی نخواهد بود ولی در مکان و زمانی دیگر همان موضوع باعث وهن و موجب بی احترامی از نظر عرف می باشد.
ما در سیره معصومین(ع) موارد زیادی سراغ داریم که هر کدام از این بزرگواران با توجه به اقتضائات زمان و مکانی که در آن واقع شده‌اند به پیاده سازی دستورات دین اقدام می نمودهاندکه ما در این جا به ذکر دو نمونه بسنده می کنیم.
الف:در تواضع حضرت علی(ع) ذکر می کنندکه ایشان،خود شخصا خرما و نمک را خریداری و به خانه می بردند.( موسوعهالامام علی بن ابی طالب(ع) فی الکتاب و السنه و التاریخ ج 5 ص 271) در حالی که نسبت به رسول اسلام(ص) چنین چیزی سراغ نداریم.
ب: نبی مکرم اسلام(ص) بر الاغ(بدون زین) سوار می شدند(تاریخ الاسلام ج 49 ص 196)و حتی در برخی موارد چند نفر را نیز سوار میکردند ولی این را نسبت به دیگر معصومین(ع) نمی توان یافت.
این سخندرباره رهبری معظم انقلاب نیز صادق است به این که ایشان می بایست به اقتضای هر زمان و مکان،برخوردی به تناسب آن داشته باشند.مثلا ایشان در برخی استان ها با توجه به فرهنگ آن منطقه،حتی با عشایر صحرا نشین بر سر یک سفره و همانند آنان بر زمین نشتسهاند و به روش آنان با مردم برخورد نموده اند. تواضع ایشان در برخی موراد بصورت باورنکردنی ظهور و بروز یافته بگونهای که گویا ایشان یکی از آحاد مردم عادی و نه این که رهبر بزرگ یک کشور می باشند.یا برخورد ایشان با اقشار محروم جامعه که حقا پدرانه و متواضعانه بوده و هیچ گاه خود را جدای از آنان نداسته بلکه همواره بر تکریم و رفع حوائج آنان تاکید فرمودهاند نمونه‌های خوبی بر ادعای فوق می باشد.
بنابراین نسبت به تواضع و وجهه مردمی معظم له،جای هیچ گونه تردیدی( حتی از سوی دشمنان انقلاب) نبوده و نمیباشد.
ثانیا:باید دانست که پیامبر اسلام(ص) دو نوع نشستن داشتهاند یکی رسمی و دیگری غیر رسمی که در اولی در جای برترکه نماد آن در آن زمان منبر بود قرار میگرفتند و در قسم دوم بطور مساوی عمل می نمودهاند.امروز نیز رهبری معظم انقلاب این گونه عمل می نمایند به این که اگر مراسمات و جلسات،غیر رسمی باشد بدون ایجاد برتری در نشستن،با افراد می نشینند ولی به اقتضای جلسات رسمی که نوع خاصی از حضور و نشستن ایشان را ایجاب میکند به گونه ای دیگر می نشینندکه امری معقول و مورد پسند می باشد.
ثالثا:نشستن در جای برتر و بالاتر،همیشه حکایت از خود برتر بینی ندارد بلکه در بسیاری موارد این مهم ضرورت می یابد و ممکن است در غیر این صورت،خروج از منطق و تعادل اخلاقی محسوب گردد.
بنابراین آنچه مهم است نوع نگاه افراد به جایگاهی که در آن قرار دارند به این که اگر برای تحقیر دیگران و بزرگ نمودن خود باشد قطعا این امری ناپسند و خلاف مسایل اخلاقی خواهد بود ولی در صورتی که چنین نباشد نمی توان آن را بر خلاف آن حمل نمود تا نتیجه این امر منفی گردد.
منابع:
1:( شمس الدین محمد بن احمد الذهبی. تاریخ الإسلام. به تحقیق: عمر عبد السلام تدمری .دار الکتاب العربی.بیروت-لبنان.چاپ دوم.سال 1413 ق)
2:(محمدی الریشهری.محمد.موسوعهالامام علی بن ابی طالب(ع) فی الکتاب و السنه و التاریخ.ج 5 .دارالحدیث.قم.چاپ دوم.1385ش) (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبری، کد: 28/100109172)
- [سایر] مگر مقام امامت بالاتر از رسالت است که خداوند بر ابراهیم (ع ) منت می گذارد ومی گوید تو را امام و رهبر مردم قرار دادم ؟
- [سایر] بین امامت و نبوت چه تفاوتی وجود دارد؟ آیا امامت بالاتر از نبوت است؟
- [سایر] بین امامت و نبوت چه تفاوتی وجود دارد؟ آیا امامت بالاتر از نبوت است؟
- [سایر] آیا بالاتر بودن امام از پیامبر، به معنای پیامبر بودن امام نیست؟
- [سایر] به چه دلیل مقام امامت از مقام پیامبری بالاتر است؟
- [سایر] آیا مقام امامت از مقام رسالت بالاتر است؟
- [سایر] مقام کدام یک بالاتر است؟ امام یا پیامبر؟
- [سایر] چرا شیعه اعتقاد دارد که علی(ع) میبایست نبی مرسل باشد؟ آیا او از پیامبر(ص) بالاتر است؟
- [سایر] چرا مقام پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) از ابراهیم(علیه السلام) بالاتر است ؟
- [سایر] مقام پیامبر(ص) در چه سطحی بالاتر از سایر انسانها است؟
- [آیت الله سیستانی] غنا حرام است ، و منظور از آن سخن باطلی است که با آوازی خوانده می‌شود که مناسب مجالس لهو و لعب باشد . و همچنین جایز نیست با این گونه صدا قرآن و دعا و مانند آن را بخوانند ، و بنابر احتیاط واجب سخنانی غیر از آنچه گفته شد نیز به این گونه صدا نخوانند . و همچنین گوش دادن به غنا حرام است و اجرت گرفتن بر آن نیز حرام است و ملک گیرنده نمیشود . و همچنین یاد گرفتن و یاد دادن آن نیز جایز نیست . و موسیقی یعنی نواختن آلات مخصوص موزیک نیز اگر به نحوی باشد که مناسب مجالس لهو و لعب است حرام است ، و غیر آن حرام نیست . و اجرت گرفتن بر نواختن موسیقیِ حرام ، نیز حرام است ، و ملک گیرنده نمیشود ، و تعلیم و تعلّم آن نیز حرام است . شرائط فروشنده و خریدار
- [آیت الله مظاهری] برای آنکه یقین کند آرنج را کاملاً شسته باید مقداری بالاتر از آرنج را هم بشوید.
- [آیت الله سبحانی] برای آنکه یقین کند آرنج را کاملا شسته باید مقداری بالاتر از آرنج را هم بشوید.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] برای آنکه یقین کند آرنج را کاملا شسته؛ باید مقداری بالاتر از آرنج را هم بشوید.
- [آیت الله مکارم شیرازی] برای آن که یقین کند آرنج را کاملاً شسته، کمی بالاتر از آرنج را هم بشوید.
- [آیت الله علوی گرگانی] مستحبّ است در رکوع، زنها دست را از زانو بالاتر بگذارند وزانوها را به عقب ندهند.
- [امام خمینی] برای آنکه یقین کند آرنج را کاملا شسته، باید مقداری بالاتر از آرنج را هم بشوید.
- [آیت الله نوری همدانی] برای آنکه یقین کند آرنج را کاملاً شسته ، باید مقداری بالاتر از آرنج را هم بشوید .
- [آیت الله مکارم شیرازی] اذان گفتن به صورت غنا یعنی آهنگی که مناسب مجالس لهو و لعب است حرام و باطل است.
- [آیت الله بهجت] دست زدن (کف زدن) در مجالس جشن و سخنرانی جهت تشویق افراد اگر به حد لهو نرسد مانعی ندارد.