جامعه روحانیت مبارز
جامعه روحانیت مبارز، از مهم ترین تشکل‌های روحانیان فعال در امور سیاسی ایران از ۱۳۵۶ ش تاکنون می باشد.
رقابت سیاسی در گفتمان حضرت امام(ره)؟
رقابت سیاسی در گفتمان حضرت امام(ره)؟ حضرت امام(ره) تکثر و رقابت سیاسی را معطوف حفظ اتحاد و وحدت، نه اختلاف و انشقاق می پسندد، لذا هرگاه که با شکل گیری احزاب موافقت می فرمودند هدف (وحدت کلمه سیاسی) را دنبال می نمودند و با شعله ور شدن آتش اختلاف از آن روی برمی گردانند ادغام هفت گروه منصورون، فلق، فلاح، توحیدی و .... اصل تکثر و رقابت سیاسی در اندیشه های حضرت امام(ره) با لحاظ نکاتی مقبول است که از سیره سیاسی آن حضرت(ره) استنباط می شود. 1- حضرت امام(ره) تکثر و رقابت سیاسی را معطوف حفظ اتحاد و وحدت، نه اختلاف و انشقاق می پسندد، لذا هرگاه که با شکل گیری احزاب موافقت می فرمودند هدف (وحدت کلمه سیاسی) را دنبال می نمودند و با شعله ور شدن آتش اختلاف از آن روی برمی گردانند ادغام هفت گروه منصورون، فلق، فلاح، توحیدی و .... تحت عنوان سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و سپس انحلال آن و همچنین آغاز می کنند که به علت بی ثمر بودن این تلاش ها به انحلال این سازمان در سال 65 امر می کنند.موافقت با پیشنهاد تشکیل حزب بزرگ و فراگیری تحت عنوان (حزب جمهوری اسلامی) و بعد هم انحلالی آن موید همین امر است. 2- تکثر در وحدت یا وحدت متکثر از دیگر ویژگی های دیدگاه حضرت امام(ره) در رقابت های سیاسی است. یکی از مصادیق بارز این رویکرد را می توان در موافقت ایشان با انشعاب مجمع روحانیون مبارز در سال 65 مشاهده کرد که آن پیر فرزانه به منظور حفظ رقابت در جبهه خودی با تشکیل این مجمع موافقت می نمایند که به جناح چپ مذهبی در کشور مشهور می شود. اگر چه بعدها با فراموش تردن توصیه امام در فتنه 88 از مسیر انقلاب خارج شد. دو پیام مهم انشعاب مجمع روحانیون از جامعه روحانیت مبارز به سایر نیروهای خودی این است که روند واگرایی به دلیل ماهیت قدرت مسیری ممتد را طی کرده و توقف ناپذیر است، لذا هر تشکلی به حداقل وحدت و همگرایی نیاز دارد که بی توجهی به آن سرنوشت انشعابات متعدد را در پی دارد.دوم اینکه، جدایی طلبی و رقابت سیاسی در صورتی که با هدفی مغایر وحدت و همگرایی دنبال شود، می تواند بستری را برای سوءاستفاده بدخواهان نظام اسلامی ایجاد کرده و آن را در مسیری قرار دهد که با اهداف اولیه کاملاً متفاوت و معکوس است. این خطر هنگامی دوچندان می شود که رسیدن به قدرت، اولویت اول قرار گرفته و مشترکات لازم مبنای تأسیس و ایجاد تشکل های جدید قرار نگیرد، چنانچه در بیان ادله شکل گیری مجمع روحانیون مبارز بر مواردی چون غیرتهرانی بودن و سن و سال منشعبان توجه می شد. آنچه مخاطرات انحراف در مسیر یک جریان یا گروه سیاسی را تشدید می کند عدم پایبندی به اخلاق سیاسی است. 3- از مجموع نقطه نظرات حضرت امام(ره) پیرامون فضای متکثر سیاسی و رقابت بین جناح ها، چنین برمی آید که ایشان به مدیریت در رقابت های سیاسی اعتقاد داشته و بعضاً در این راستا به اقدامات پیشدستانه نیز مبادرت می کردند، اما آنچه متأسفانه در عمل روی داده فقدان مدیریت و شتابزدگی در رویش تشکل های جدید است که موجبات سوءاستفاده رقبا و اغیار را فراهم ساخته و با نفوذ چهره های استحاله شده تغییری در مواضع گروه ها ایجاد می شود که مرزهای فکری و جغرافیای اندیشه های بومی و خودی به هم می ریزد. از نگاه حضرت امام(ره) چنین احزابی فاقد صلاحیت جهت ادامه رقابت می گردند. 4- امام راحل (ره) رقابت سیاسی را به جهت حفظ ثبات سیاسی می خواستند. سیره سیاسی حضرت امام(ره) در دو دوره پیش و پس از شکل گیری نظام اسلامی بیانگر باور آن بزرگوار به نوعی رقابت سیاسی است که منتهی به ثبات سیاسی در کشور و انسجام نیروهای خودی شود، لذا در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی و در شرایطی که هنوز قانون مدونی برای چگونگی رقابت سیاسی وجود نداشت، به منظور پاسخ به دغدغه های بی ثباتی سیاسی اقدام به تشکیل دولت جمهوری اسلامی کردند و در انتخاب بازرگان به عنوان نخست وزیر بر ویژگی غیر حزبی وی تأکید فرمودند: (جناب عالی را بدون در نظر گرفتن روابط حزبی و بستگی به گروهی خاص مأمور تشکیل دولت موقت می نمایم تا ترتیب اداره امور مملکت و خصوصاً انجام رفراندوم و رجوع به آرای عمومی ملت درباره تغییر نظام سیاسی کشور به جمهوری اسلامی و ... ) (صحیفه امام، ج6، ص 54،) (رقابت سیاسی در گفتمان حضرت امام(ره)/حسین عبداللهی فر/بصیرت/91/03/07)
رقابت سیاسی در گفتمان حضرت امام(ره)؟ حضرت امام(ره) تکثر و رقابت سیاسی را معطوف حفظ اتحاد و وحدت، نه اختلاف و انشقاق می پسندد، لذا هرگاه که با شکل گیری احزاب موافقت می فرمودند هدف (وحدت کلمه سیاسی) را دنبال می نمودند و با شعله ور شدن آتش اختلاف از آن روی برمی گردانند ادغام هفت گروه منصورون، فلق، فلاح، توحیدی و .... اصل تکثر و رقابت سیاسی در اندیشه های حضرت امام(ره) با لحاظ نکاتی مقبول است که از سیره سیاسی آن حضرت(ره) استنباط می شود. 1- حضرت امام(ره) تکثر و رقابت سیاسی را معطوف حفظ اتحاد و وحدت، نه اختلاف و انشقاق می پسندد، لذا هرگاه که با شکل گیری احزاب موافقت می فرمودند هدف (وحدت کلمه سیاسی) را دنبال می نمودند و با شعله ور شدن آتش اختلاف از آن روی برمی گردانند ادغام هفت گروه منصورون، فلق، فلاح، توحیدی و .... تحت عنوان سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و سپس انحلال آن و همچنین آغاز می کنند که به علت بی ثمر بودن این تلاش ها به انحلال این سازمان در سال 65 امر می کنند.موافقت با پیشنهاد تشکیل حزب بزرگ و فراگیری تحت عنوان (حزب جمهوری اسلامی) و بعد هم انحلالی آن موید همین امر است. 2- تکثر در وحدت یا وحدت متکثر از دیگر ویژگی های دیدگاه حضرت امام(ره) در رقابت های سیاسی است. یکی از مصادیق بارز این رویکرد را می توان در موافقت ایشان با انشعاب مجمع روحانیون مبارز در سال 65 مشاهده کرد که آن پیر فرزانه به منظور حفظ رقابت در جبهه خودی با تشکیل این مجمع موافقت می نمایند که به جناح چپ مذهبی در کشور مشهور می شود. اگر چه بعدها با فراموش تردن توصیه امام در فتنه 88 از مسیر انقلاب خارج شد. دو پیام مهم انشعاب مجمع روحانیون از جامعه روحانیت مبارز به سایر نیروهای خودی این است که روند واگرایی به دلیل ماهیت قدرت مسیری ممتد را طی کرده و توقف ناپذیر است، لذا هر تشکلی به حداقل وحدت و همگرایی نیاز دارد که بی توجهی به آن سرنوشت انشعابات متعدد را در پی دارد.دوم اینکه، جدایی طلبی و رقابت سیاسی در صورتی که با هدفی مغایر وحدت و همگرایی دنبال شود، می تواند بستری را برای سوءاستفاده بدخواهان نظام اسلامی ایجاد کرده و آن را در مسیری قرار دهد که با اهداف اولیه کاملاً متفاوت و معکوس است. این خطر هنگامی دوچندان می شود که رسیدن به قدرت، اولویت اول قرار گرفته و مشترکات لازم مبنای تأسیس و ایجاد تشکل های جدید قرار نگیرد، چنانچه در بیان ادله شکل گیری مجمع روحانیون مبارز بر مواردی چون غیرتهرانی بودن و سن و سال منشعبان توجه می شد. آنچه مخاطرات انحراف در مسیر یک جریان یا گروه سیاسی را تشدید می کند عدم پایبندی به اخلاق سیاسی است. 3- از مجموع نقطه نظرات حضرت امام(ره) پیرامون فضای متکثر سیاسی و رقابت بین جناح ها، چنین برمی آید که ایشان به مدیریت در رقابت های سیاسی اعتقاد داشته و بعضاً در این راستا به اقدامات پیشدستانه نیز مبادرت می کردند، اما آنچه متأسفانه در عمل روی داده فقدان مدیریت و شتابزدگی در رویش تشکل های جدید است که موجبات سوءاستفاده رقبا و اغیار را فراهم ساخته و با نفوذ چهره های استحاله شده تغییری در مواضع گروه ها ایجاد می شود که مرزهای فکری و جغرافیای اندیشه های بومی و خودی به هم می ریزد. از نگاه حضرت امام(ره) چنین احزابی فاقد صلاحیت جهت ادامه رقابت می گردند. 4- امام راحل (ره) رقابت سیاسی را به جهت حفظ ثبات سیاسی می خواستند. سیره سیاسی حضرت امام(ره) در دو دوره پیش و پس از شکل گیری نظام اسلامی بیانگر باور آن بزرگوار به نوعی رقابت سیاسی است که منتهی به ثبات سیاسی در کشور و انسجام نیروهای خودی شود، لذا در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی و در شرایطی که هنوز قانون مدونی برای چگونگی رقابت سیاسی وجود نداشت، به منظور پاسخ به دغدغه های بی ثباتی سیاسی اقدام به تشکیل دولت جمهوری اسلامی کردند و در انتخاب بازرگان به عنوان نخست وزیر بر ویژگی غیر حزبی وی تأکید فرمودند: (جناب عالی را بدون در نظر گرفتن روابط حزبی و بستگی به گروهی خاص مأمور تشکیل دولت موقت می نمایم تا ترتیب اداره امور مملکت و خصوصاً انجام رفراندوم و رجوع به آرای عمومی ملت درباره تغییر نظام سیاسی کشور به جمهوری اسلامی و ... ) (صحیفه امام، ج6، ص 54،) (رقابت سیاسی در گفتمان حضرت امام(ره)/حسین عبداللهی فر/بصیرت/91/03/07)
عنوان سوال:
رقابت سیاسی در گفتمان حضرت امام(ره)؟
پاسخ:
رقابت سیاسی در گفتمان حضرت امام(ره)؟
حضرت امام(ره) تکثر و رقابت سیاسی را معطوف حفظ اتحاد و وحدت، نه اختلاف و انشقاق می پسندد، لذا هرگاه که با شکل گیری احزاب موافقت می فرمودند هدف (وحدت کلمه سیاسی) را دنبال می نمودند و با شعله ور شدن آتش اختلاف از آن روی برمی گردانند ادغام هفت گروه منصورون، فلق، فلاح، توحیدی و ....
اصل تکثر و رقابت سیاسی در اندیشه های حضرت امام(ره) با لحاظ نکاتی مقبول است که از سیره سیاسی آن حضرت(ره) استنباط می شود.
1- حضرت امام(ره) تکثر و رقابت سیاسی را معطوف حفظ اتحاد و وحدت، نه اختلاف و انشقاق می پسندد، لذا هرگاه که با شکل گیری احزاب موافقت می فرمودند هدف (وحدت کلمه سیاسی) را دنبال می نمودند و با شعله ور شدن آتش اختلاف از آن روی برمی گردانند ادغام هفت گروه منصورون، فلق، فلاح، توحیدی و .... تحت عنوان سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و سپس انحلال آن و همچنین آغاز می کنند که به علت بی ثمر بودن این تلاش ها به انحلال این سازمان در سال 65 امر می کنند.موافقت با پیشنهاد تشکیل حزب بزرگ و فراگیری تحت عنوان (حزب جمهوری اسلامی) و بعد هم انحلالی آن موید همین امر است.
2- تکثر در وحدت یا وحدت متکثر از دیگر ویژگی های دیدگاه حضرت امام(ره) در رقابت های سیاسی است. یکی از مصادیق بارز این رویکرد را می توان در موافقت ایشان با انشعاب مجمع روحانیون مبارز در سال 65 مشاهده کرد که آن پیر فرزانه به منظور حفظ رقابت در جبهه خودی با تشکیل این مجمع موافقت می نمایند که به جناح چپ مذهبی در کشور مشهور می شود. اگر چه بعدها با فراموش تردن توصیه امام در فتنه 88 از مسیر انقلاب خارج شد.
دو پیام مهم انشعاب مجمع روحانیون از جامعه روحانیت مبارز به سایر نیروهای خودی این است که روند واگرایی به دلیل ماهیت قدرت مسیری ممتد را طی کرده و توقف ناپذیر است، لذا هر تشکلی به حداقل وحدت و همگرایی نیاز دارد که بی توجهی به آن سرنوشت انشعابات متعدد را در پی دارد.دوم اینکه، جدایی طلبی و رقابت سیاسی در صورتی که با هدفی مغایر وحدت و همگرایی دنبال شود، می تواند بستری را برای سوءاستفاده بدخواهان نظام اسلامی ایجاد کرده و آن را در مسیری قرار دهد که با اهداف اولیه کاملاً متفاوت و معکوس است. این خطر هنگامی دوچندان می شود که رسیدن به قدرت، اولویت اول قرار گرفته و مشترکات لازم مبنای تأسیس و ایجاد تشکل های جدید قرار نگیرد، چنانچه در بیان ادله شکل گیری مجمع روحانیون مبارز بر مواردی چون غیرتهرانی بودن و سن و سال منشعبان توجه می شد. آنچه مخاطرات انحراف در مسیر یک جریان یا گروه سیاسی را تشدید می کند عدم پایبندی به اخلاق سیاسی است.
3- از مجموع نقطه نظرات حضرت امام(ره) پیرامون فضای متکثر سیاسی و رقابت بین جناح ها، چنین برمی آید که ایشان به مدیریت در رقابت های سیاسی اعتقاد داشته و بعضاً در این راستا به اقدامات پیشدستانه نیز مبادرت می کردند، اما آنچه متأسفانه در عمل روی داده فقدان مدیریت و شتابزدگی در رویش تشکل های جدید است که موجبات سوءاستفاده رقبا و اغیار را فراهم ساخته و با نفوذ چهره های استحاله شده تغییری در مواضع گروه ها ایجاد می شود که مرزهای فکری و جغرافیای اندیشه های بومی و خودی به هم می ریزد. از نگاه حضرت امام(ره) چنین احزابی فاقد صلاحیت جهت ادامه رقابت می گردند.
4- امام راحل (ره) رقابت سیاسی را به جهت حفظ ثبات سیاسی می خواستند. سیره سیاسی حضرت امام(ره) در دو دوره پیش و پس از شکل گیری نظام اسلامی بیانگر باور آن بزرگوار به نوعی رقابت سیاسی است که منتهی به ثبات سیاسی در کشور و انسجام نیروهای خودی شود، لذا در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی و در شرایطی که هنوز قانون مدونی برای چگونگی رقابت سیاسی وجود نداشت، به منظور پاسخ به دغدغه های بی ثباتی سیاسی اقدام به تشکیل دولت جمهوری اسلامی کردند و در انتخاب بازرگان به عنوان نخست وزیر بر ویژگی غیر حزبی وی تأکید فرمودند: (جناب عالی را بدون در نظر گرفتن روابط حزبی و بستگی به گروهی خاص مأمور تشکیل دولت موقت می نمایم تا ترتیب اداره امور مملکت و خصوصاً انجام رفراندوم و رجوع به آرای عمومی ملت درباره تغییر نظام سیاسی کشور به جمهوری اسلامی و ... ) (صحیفه امام، ج6، ص 54،)
(رقابت سیاسی در گفتمان حضرت امام(ره)/حسین عبداللهی فر/بصیرت/91/03/07)
- [سایر] ما 5 گفتمان در اندیشه سیاسی شیعه داریم: 1. گفتمان تحریم 2. گفتمان تجویز 3. گفتمان تشکیک 4. گفتمان تحدید 5. گفتمان تأسیس، به نظر شما گفتمان بعدی در اندیشه سیاسی شیعه چه ویژگیهایی را خواهد داشت؟ یا ای
- [سایر] اندیشه سیاسی حضرت امام خمینی (ره) شامل چه حوزه هایی می شود؟ به عبارت دیگر، اندیشه سیاسی که می گوییم یعنی چه و شامل چه چیزهای سیاسی می شود و مصادیق اندیشه سیاسی حضرت امام چیست؟
- [سایر] نظرات فیلسوفان غرب در مورد اندیشه سیاسی امام(ره) چیست؟
- [سایر] چرا امام(ره) در زمان آقای بروجردی(ره) در مسائل سیاسی به طور قوی پیگیری نمی کرد؟
- [سایر] رقابت های سیاسی گروهها و جریانهای سیاسی باید چگونه باشد تا تجربه فتنه هشتاد و هشت تکرار نگردد؟
- [سایر] آیا با زنده نگهداشتن گفتمان انقلاب اسلامی راه امام خمینی (ره) تداوم می یابد؟
- [سایر] رقابت های سیاسی گروه ها و جریان های سیاسی باید چگونه باشد تا تجربه فتنه هشتاد وهشت تکرار نگردد؟
- [سایر] منظور اساسی حمایت حضرت امام(ره) از مستضعفان چیست؟
- [سایر] از خاندان حضرت امام(ره) چه می دانید؟
- [سایر] آیا حضرت امام(ره) ولایت مطلقه را قبول نداشتند؟
- [آیت الله مظاهری] اگر به واسطه توسعه نفوذ سیاسی، اقتصادی و تجاری اجانب یا روابط سیاسی با آنها، خوف آن باشد که تسلّط بر بلاد مسلمین پیدا کنند بر مسلمانان واجب است نقشه آنان را به هم بزنند.
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر نذر کند که به زیارت یکی از امامان مثلاً به زیارت حضرت اباعبدا&7 مشرّف شود، چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست و اگر به واسطه عذری نتواند آن امام را زیارت کند چیزی بر او واجب نیست.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر نذر کند به زیارت یکی از امامان مثلا به زیارت حضرت ابی عبدالله علیه السلام مشرف شود چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست و اگر به واسطه عذری نتواند ان امام را زیارت کند چیزی بر او واجب نیست
- [آیت الله نوری همدانی] اگر نذر کند که به زیارت یکی ازامامان مثلاً به زیارت حضرتِ اَبا عَبْدِاللهِ (علیه السّلام ) مشرف شود ، چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست واگر به واسطة عذری نتواند آن امام را زیارت کند چیزی بر او واجب نیست .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر نذر کند که به زیارت یکی از ائمه:، مثلاً به زیارت حضرت ابا عبدالله علیه السلام مشرف شود، چنان چه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست، و اگر به واسطه عذری نتواند آن امام را زیارت کند، چیزی بر او واجب نیست.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر نذر کند که به زیارت یکی از امامان مثلا به زیارت حضرت اباعبدالله(علیه السلام) مشرف شود، چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست و اگر بواسطه عذری نتواند آن امام را زیارت کند چیزی بر او واجب نیست.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر نذر کند که به زیارت یکی از امامان مثلا به زیارت حضرت ابی عبداللّه (ع) مشرف شود؛ چنانچه به زیارت امام دیگری برود کافی نیست و اگر به واسطه عذری نتواند آن امام را زیارت کند؛ چیزی بر او واجب نیست.
- [امام خمینی] اگر نذر کند که به زیارت یکی از امامان مثلاً به زیارت حضرت اباعبداللّ?ه علیه‌السلام مشرف شود، چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست و اگر بواسط? عذری نتواند آن امام را زیارت کند چیزی بر او واجب نیست.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر نذر کند که به زیارت یکی از امامان - مثلاً به زیارت حضرت ابا عبد اللَّه علیه‌السلام - مشرّف شود، چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست و اگر به واسطه عذری نتواند آن امام را زیارت کند، چیزی بر او واجب نیست.
- [آیت الله سبحانی] اگر نذر کند که به زیارت یکی از امامان مثلاً به زیارت حضرت اباعبدالله(علیه السلام)مشرف شود، چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست و اگر به واسطه عذری نتواند آن امام را زیارت کند چیزی بر او واجب نیست.