مگر دین زرتشتی نمی‌گوید : پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک، پس چرا آن را دین باطلی می‌دانید؟
در این باره توجه به چند نکته ضروری است:
یک. تعابیری مانند آنچه در سؤال آمده به گونه‌ها و عبارات مختلف تقریباً از زبان همه حکیمان، فیلسوفان، ارباب مکاتب، معلمان اخلاق و رهبران دینی شنیده شده و شعاری نیست که اختصاص به آیین زرتشت داشته باشد و یا دیگران برخلاف آن شعار داده باشند.
دو. برای قضاوت پیرامون یک مکتب صرف این گونه شعارها کافی نیست و باید دید در آن مکتب چه چیزی خوب شناخته می‌شود و چه چیزی بد.
استاد مطهری بر آن است که همه مکتب‌های اخلاقی دنیا آموزه‌های خود را به عنوان اخلاق خوب معرفی کردهاند، در حالی که بین آنها شدیدترین اختلافات و تضادها وجود دارد. یکی مبارزه با خودخواهی، بسط عدالت، ترحم به ضعیفان و یاری ستمدیدگان را اخلاقی می‌داند و دیگری مانند نیچه همه اینها را اخلاق بد و خیانت به بشریت می‌انگارد! از نظر ایشان پوک‌ترین و بی مغزترین رویکردها بسنده کردن به سخن زرتشت است که می‌گوید (گفتار نیک، پندار نیک، کردار نیک)؛ زیرا مانند آن است که از مهندسی برای ساختمان یک مسجد طرحی بخواهند و بگویند: طرح شما چیست؟ بگوید: یک ساختمان خوب! یا از خیاطی بپرسند: چه مدل لباسی می‌دوزی؟ بگوید: یک مدل خوب! در این جا باید دید طرح و مدل خوب در نگاه آنان چیست و بدون آن هیچ‌گونه ارزشداوری پیرامون طرح یا مدل ایشان میسر نیست. بنابراین شعار یاد شده به تنهایی هیچ‌گونه بنگرید : شهید مطهری، مجموعه آثار، ج 22، ص 645، تهران، صدرا، چاپ اول، 1383. قابل سنجش و ارج گذاری نیست.
به عبارت دیگر این تعابیر بسیار کلی و جامع است اما نامتعین و نامشخص، در واقع مثل هوا می‌ماند که وارد هر روزنی می‌شود ولی کلید هیچ قفلی نیست.
سه. برخلاف شعار یاد شده مراجعه به آموزه‌های زرتشتی موجود، انحطاط جدی هم در گستره عقاید و بنیادهای معرفتی و هم در نظام اخلاقی و رفتاری مشاهده می‌شود و آنچه در این مکتب خوب انگاشته شده در سنجه خرد ناخوب شناخته می‌شود.شرح پاره‌ای از این موارد در پاسخ پرسش‌های پیشین گذشت. (ادیان و مذاهب، حمید رضا شاکرین، کد: 14/500012)
