بی اعتنائی به حبّ و بغض های مردم :
پس ای عزیزم ! نام نیک را از خداوند بخواه . قلوب مردم را از صاحب قلب خواهش کن با تو باشد. تو کار را برای خدا بکن ، خداوند علاوه بر کرامت های اخروی و نعمت های آن عالم ، در همین عالم هم به تو کرامت ها می کند تو را محبوب می نماید. موقعیّت تو را در قلوب زیاد می کند. تو (را) در دو دنیا سربلند می فرماید. ولی اگر بتوانی با مجاهده و زحمت ، قلب خود را از این حب هم به کلّی خالص نما، باطن را صفا ده تا عمل از این جهت خالص شود، و قلب متوجّه حق گردد. روح بی آلایش شود. کدورت نفس برطرف گردد. حب و بغض مردم ضعیف ، و شهرت و اسم نزد بندگان ناچیز چه فایده دارد. فرضاً فایده داشته باشد، یک فایده ناچیز جزئی چنده روزه است . ممکن است این حب ، عاقبت کار انسان را به ریا برساند، و خدای نخواسته آدم را مشرک و منافق و کافر کند .اگر در این عالم رسوا نشود، در آن عالم در محضر عدل ربوبی پیش بندگان صالح خدا و انبیاء عظام او و ملائکه ی مقرّبین رسوا شود، سرافکنده گردد بیچاره شود. رسوایی آن روز را نمی دانی چه رسوایی است . سرشکسته در آن محضر را خدا می داند چه ظلمت ها دنبال دارد آن روز است که به فرموده ی حق تعالی کافر می گوید: ای کاش خاک بودم و دیگر فایده ندارد.
ای بیچاره ! تو به واسطه ی یک محبّت جزئی ، یک شهرت بی فایده پیش بندگان، از آن کرامت ها گذشتی . رضای خدا را از دست دادی، خود را مورد غضب خدای تعالی نمودی، اعمالی را که باید به آن ها دار کرامت تهیّه کنی ، زندگانی ابدی و فرح ناکی همیشگی فراهم کنی ، و به واسطه ی آن ها در اعلی علیّین بهشت قرارگیری ، مبدّل کردی به ظلمات شرک و نفاق ، و برای خود حسرت و ندامت و عذاب های شدید تهیّه نمودی ، و خود را سجّینی نمودی . چنان چه در حدیث شریف کافی، حضرت امام صادق علیه السّلام می فرماید که : پیغمبر فرمود، که همانا فرشته بالا می برد کار بنده را با فرح ناکی . پس چون کارهای نیکوی او را بالا برد، خدای عزّ و جل می فرماید : قرار بدهید این اعمال را در سجّین . همانا این در این اعمال فقط مرا نخواسته است . من و تو با این حال نمی توانیم سجّین را تصوّر کنیم ، و دیوان عمل فُجّار را بفهمیم ، و صورت این اعمال را که در سجّین است، ببینیم. یک وقت حقیقت امر را می بینیم که دیگر دست مان کوتاه است و چاره منقطع .
ای عزیز! بیدار شو و غفلت و مستی را از خود دور کن ، و در میزان عقل، اعمال خود را بسنج ، قبل از آن که در آن عالم میزان کنند، و حساب خود را بکش قبل از آن که از تو حساب کشند، و آینه ی دل را از شرک و نفاق و دورویی پاک کن ، و مگذار زنگار شرک و کفر او را طوری بگیرد که به آتش های آن عالم پاک نگردد. نگذار نور فطرت ، مبدّل به ظلمت کفر شود. نگذار ( فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا ) ( سوره ی روم، آیه ی 30 ) ضایع گردد. این قدر بر این امانت الهی خیانت مکن. آینه ی قلب را پاک کن تا نور جمال حق در او جلوه کند، و تو را از عالم و هرچه در او است، بی نیاز کند، و آتش محبّت الهی در قلب افروخته شده ، تمام محبّت ها را بسوزاند که همه ی عالم را به یک لحظه ی آن ندهی ، و چنان لذّتی از یاد خدا و ذکر آن ببری که تمام لذّات حیوانی را بازیچه بدانی .
اگر اهل این مقام هم نیستی و این معانی در نظرت عجیب می آید، نعمت های الهی را در عالم دیگر که قرآن مجید و اخبار معصومین از آن ها اطّلاع داده اند، از دست مده ، به واسطه ی جلب قلوب مخلوق برای شهرت چند روزه ی موهوم ، آن همه ثواب ها را ضایع مکن، از آن همه کرامات خود را محروم مکن ، و سعادت ابدی را به شقاوت همیشگی مفروش. ( امام خمینی رحمه الله ، چهل حدیث ، ص 32 و 34 )
برگرفته از پایگاه : پاسخگو
برخی از عبارات و کلمات این نوشتار با ادبیات ساده و روان تری نوشته شده است و با متن اصلی اندکی تفاوت دارد .
