ارباب مقاتل درباره سرگذشت اسب حضرت سید الشهداء (ذوالجناح) مطالب مفصلی ذکر نکرده اند. آنچه که در اکثر مقاتل معتبر آمده است، عبارت است از: این که بعد از شهادت امام حسین (ع) اسب ایشان یال های خود را به خون مطهر سید الشهداء آغشته کرد و به سمت خیمه ها حرکت کرد و شیهه های بلندی می کشید. اهل حرم با شنیدن صدای ذوالجناح از خیمه ها بیرون آمدند و به شهادت امام حسین (ع) پی بردند.[1] اما برخی مقاتل جدید التألیف، نظیر کتاب ناسخ التواریخ، موارد دیگری را بیان می کنند؛ نظیر این که آن اسب در جلوی خیمه ها آن قدر سر بر زمین زد تا این که جان داد و یا به سمت شط فرات حرکت کرد و خود را در آب فرات انداخت.[2]
[1] زیارت ناحیه مقدسه؛ امالی شیخ صدوق، ص163. [2] سپهری، میرزا محمد تقی، ناسخ التواریخ، ج 6، ص 2.
