وفاداری زوجین به یکدیگر از نگاه اسلام در دو جنبه محدود و گسترده قابل بررسی است:
الف. جنبه محدود آن تنها به آن بخش از وفاداری مرتبط است که در صورت نقض، از راه فقهی و حقوقی و از طریق مراجع قضایی قابل پیگیری است؛ اموری مانند نفقه و تمکین.
ب. در نگاهی گسترده‌تر هرآنچه خلاف شرع نبوده و از لحاظ عرفی، اخلاق و رفتاری نیک به شمار آید، دین اسلام در دستوری کلی توصیه کرده که زوجین به مراعات آنها پایبند باشند و البته بیشتر این موارد در صورت نقض، از طریق مراجع قضایی قابل پیگیری نیست. در قرآن کریم درباره رفتار زوجین با یکدیگر توصیه می‌کند که: «با یکدیگر رفتاری شایسته داشته باشید».[1]
و نیز در ارتباط با رفتار شوهر نسبت به همسر می‌فرماید:
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید! برای شما حلال نیست که از زنان، از روی اکراه [و ایجاد ناراحتی برای آنها،] ارث ببرید! و آنان را تحت فشار قرار ندهید که قسمتی از آنچه را به آنها داده‌اید [از مهر]، تملک کنید! مگر این‌که آنها عمل زشت آشکاری انجام دهند. و با آنان، بطور شایسته رفتار کنید! و اگر از آنها، [به جهتی] کراهت داشتید، [فوراً تصمیم به جدایی نگیرید!] چه بسا چیزی خوشایند شما نباشد، و خداوند خیر فراوانی در آن قرار می‌دهد».[2]
برای آگاهی بیشتر درباره حقوق و وظایف زن و شوهر نسبت به یکدیگر، نمایه‌های زیر را مطالعه کنید:
«وظایف زن و شوهر نسبت به یکدیگر»، سؤال 850
«راه تفاهم زن و شوهر»، سؤال 8725
«زن و اجازه شوهر در خروج از منزل»، سؤال 46215
«قرآن و محبت زن و شوهر نسبت به یکدیگر»، سؤال 48704 [1] . طلاق، 6. [2] . نساء، 19.
