مراد قرآن از «مجمع البحرین» چیست؟
مجمع البحرین، یعنی محل اتصال دو دریا. در قرآن، (مجمع البحرین) به محل شروع سفر حضرت موسی(علیه السلام) و حضرت خضر(علیه السلام) گفته شده است: (إِذْ قالَ مُوسی لِفَتاهُ لا أَبْرَحُ حَتَّی أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَیْنِ أَوْ أَمْضِیَ حُقُباً *فَلَمَّا بَلَغا مَجْمَعَ بَیْنِهِما نَسِیا حُوتَهُما فَاتَّخَذَ سَبِیلَهُ فِی الْبَحْرِ سَرَباً * فَلَمَّا جاوَزا قالَ لِفَتاهُ آتِنا غَداءَنا لَقَدْ لَقِینا مِنْ سَفَرِنا هذا نَصَباً * قالَ أَرَأَیْتَ إِذْ أَوَیْنا إِلَی الصَّخْرَةِ فَإِنِّی نَسِیتُ الْحُوتَ وَ ما انسانیهُ إِلاَّ الشَّیْطانُ أَنْ أَذْکُرَهُ...)[1] موسی به یار همراهش[2] فرمود: دست از جستجو برنمی دارم تا به مجمع البحرین برسم، گرچه مدت طولانی به راه خود ادامه دهم. هنگامی که به مجمع البحرین رسیدند، آن ماهی را که برای تغذیه ی خود آورده بودند، فراموش کردند و ماهی در دریا به حرکت درآمد و رفت. وقتی از آن جا گذشتند، حضرت موسی به همراهش، فرمود: غذای ما را بیاور که از این سفر خیلی خسته شده ایم؛ عرض کرد: به خاطر داری وقتی به کنار صخره پناه بردیم، شیطان مرا به فراموشی انداخت و فراموش کردم بگویم که ماهی به طرز شگفت آوری راه خود را در دریا پیش گرفت. حضرت موسی گفت: این همان چیزی است که در پی آن بودیم.) قرآن در ادامه می فرماید: (سپس از همان راه بازگشتند و در حالی که جستجو می کردند، یکی از بندگان ما را -که به او علم فراوان داده بودیم -خضر -یافتند. حضرت موسی به او فرمود: آیا به دنبال تو بیایم تا از آنچه آموخته ای به من هم بیاموزی؟ پاسخ داد: تو هرگز شکیبایی نداری! چگونه در برابر چیزی که نمی دانی، صبر می کنی؟) پی نوشتها: [1]. کهف، 60 67. [2]. این شخص یوشع بن نون وصی و جانشین حضرت موسی بوده است؛ تفسیر المیزان، ج 13، ص 364. منبع: سرگذشت ها و عبرت ها در آیینه ی وحی، سید مرتضی قافله باشی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1383).
عنوان سوال:

مراد قرآن از «مجمع البحرین» چیست؟


پاسخ:

مجمع البحرین، یعنی محل اتصال دو دریا. در قرآن، (مجمع البحرین) به محل شروع سفر حضرت موسی(علیه السلام) و حضرت خضر(علیه السلام) گفته شده است: (إِذْ قالَ مُوسی لِفَتاهُ لا أَبْرَحُ حَتَّی أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَیْنِ أَوْ أَمْضِیَ حُقُباً *فَلَمَّا بَلَغا مَجْمَعَ بَیْنِهِما نَسِیا حُوتَهُما فَاتَّخَذَ سَبِیلَهُ فِی الْبَحْرِ سَرَباً * فَلَمَّا جاوَزا قالَ لِفَتاهُ آتِنا غَداءَنا لَقَدْ لَقِینا مِنْ سَفَرِنا هذا نَصَباً * قالَ أَرَأَیْتَ إِذْ أَوَیْنا إِلَی الصَّخْرَةِ فَإِنِّی نَسِیتُ الْحُوتَ وَ ما انسانیهُ إِلاَّ الشَّیْطانُ أَنْ أَذْکُرَهُ...)[1]
موسی به یار همراهش[2] فرمود: دست از جستجو برنمی دارم تا به مجمع البحرین برسم، گرچه مدت طولانی به راه خود ادامه دهم.
هنگامی که به مجمع البحرین رسیدند، آن ماهی را که برای تغذیه ی خود آورده بودند، فراموش کردند و ماهی در دریا به حرکت درآمد و رفت. وقتی از آن جا گذشتند، حضرت موسی به همراهش، فرمود: غذای ما را بیاور که از این سفر خیلی خسته شده ایم؛
عرض کرد: به خاطر داری وقتی به کنار صخره پناه بردیم، شیطان مرا به فراموشی انداخت و فراموش کردم بگویم که ماهی به طرز شگفت آوری راه خود را در دریا پیش گرفت. حضرت موسی گفت: این همان چیزی است که در پی آن بودیم.)
قرآن در ادامه می فرماید: (سپس از همان راه بازگشتند و در حالی که جستجو می کردند، یکی از بندگان ما را -که به او علم فراوان داده بودیم -خضر -یافتند.
حضرت موسی به او فرمود: آیا به دنبال تو بیایم تا از آنچه آموخته ای به من هم بیاموزی؟ پاسخ داد: تو هرگز شکیبایی نداری! چگونه در برابر چیزی که نمی دانی، صبر می کنی؟)
پی نوشتها:
[1]. کهف، 60 67.
[2]. این شخص یوشع بن نون وصی و جانشین حضرت موسی بوده است؛ تفسیر المیزان، ج 13، ص 364.
منبع: سرگذشت ها و عبرت ها در آیینه ی وحی، سید مرتضی قافله باشی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1383).





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین