ما موجودی هستیم که در دو بُعد زندگی می کنیم . یک بُعد آن دنیای مادی است و یک بعد آن عالم مثال است . مثال به معنای تصویر و شکل است . در آنجا خصوصیات شکل و رنگ هست ولی ماده وجود ندارد . مثل موجودی که شما در خواب می بینید که همه ی خصوصیات را دارد ولی ماده ندارد .
چیزی که ما در آینه می بنیم انکسار نور است و واقعی نیست ولی چیزی که در عالم مثال وجود دارد واقعی تر از این دنیا است . درواقع این دنیا سایه ای از آن است . ما در هر دو دنیا زندگی می کنیم . دوتا بدن هم داریم و هر کدام ابزاری دارد . شما الان گوش برزخی هم دارید و اگر این گوش فعال بشود چیزهایی می شنوید که باورکردنی نیست . الان چشم برزخی شما فعال نیست ولی با ریاضت و تهذیب نفس آن قوا را فعال می کنند و بعضی چیزها را می بینند و می شنوند . مثلا تقدیس درختان را می شنوند که این برای عالم برزخ است. وقتی ما می میریم این قوای مثالی فعال می شود و چیزهای عجیب آن عالم را می بیند. روح با این بدن مثالی از دنیا خارج می شود. ارواح با همان ابزار مثالی نگاهی هم به این دنیا دارند . البته این همیشگی نیست و بتدریج که از زمان مرگ ما می گذرد، نگاه به دنیا کم رنگتر می شود . دراوقات خاصی روح می تواند دنیا را ببیند . برای اولیاء خدا و کسانی که مقام شان بالاست می توانند این دنیا را ببینند .
