خیر , زیرا پذیرفتن شفاعت به معنای تحت تاثیر قرار گرفتن خدا نیست . چنان که قبول توبه و استجابت دعا نیز چنین لازمه نادرستی ندارد بلکه در همه این موارد ,کارهای بندگان , موجب آمادگی برای پذیرش رحمت الهی است . باصطلاح شرط قابلیت قابل است نه شرط فاعلیت فاعل در قابل دگرگونی ایجاد می شود نه در فاعل .
پرسش:
توضیح دهید که شفاعت منافاتی با استناد سعادت افراد به سعی و کوشش خودشان ندارد ؟
پاسخ:
آیه شریفه : و ان لیس للانسان الا ما سعی تنها تلاش و کوشش خود شخص است که اورا به سعادت می رساند . توضیح : سعی و کوشش شخص برای رسیدن به مقصود , گاهی بطور مستقیم انجام می گیرد وتا پایان راه ادامه می یابد و گاهی بطور غیر مستقیم و با فراهم کردن مقدمات ووسایط . شخصی که مورد شفاعت قرار می گیرد , سعی و کوششی در تحصیل مقدمات سعادت انجام می دهد , زیرا ایمان آوردن و تحصیل شرایط استحقاق شفاعت , کوشش و تلاش در راه رسیدن به سعادت , محسوب می شود و هر چند تلاشی ناقص و نارسا باشد و به همین جهت مدتی گرفتار رنجها و سختیهای برزخ و عرصات آغازین رستاخیز می شود ولی به هر حال خودش ریشه سعادت یعنی ایمان را در زمین دلش غرس کرده و احیانا آن را با اعمال شایسته ای آبیاری کرده به گونه ای که تا پایان عمرش در دنیا نخشکد , پس سعادت نهائیش مستند به کوشش و تلاش خودش می باشد هر چند شفاعت کنندگان هم به نحوی تاثیردر بارور شدن این درخت دارند , چنانکه در دنیا هم کسان دیگری موثر در هدایت وتربیت انسانها هستند و تاثیر آنان به معنای نفی سعادت و کوشش خود فرد نیست . خداوندا , اعمال ما را به لطف و کرمت بپذیر و گناهان ما را بیامرز و ما رامشمول شفاعت رسول اللّه (ص ) و اهلبیتش (ع ) قرار بده و عاقبت ما را ختم به خیربفرما . آمین یا رب العالمین
www.eporsesh.com
