ممکن است عواملی چند در این انتخاب موثر باشد:
1- امتحان مردم ؛ زیرا با اثبات امامت طفل از راه معجزه و جهات دیگر ، انسان مورد امتحان قرار می گیرد که چگونه در برابر حق تسلیم گردد همان گونه که حضرت عبدالعظیم حسنی مورد امتحان قرار گرفت .
2- برای اثبات اینکه امامت این شخص از جانب خداوند است ؛ زیرا اگر امامان تنها در بزرگسالی به مقام امامت نایل می شدند ممکن بود کسانی گمان کنند که مقامات و کمالات آنان همگی اکتسابی است ولی در طفل صغیر هیچ گاه این گمان برده نمی شود و اگر طفلی فضایلی در حد امامت داشت شکی نیست که از جانب خداوند است .
3- برای اثبات اینکه مقام و منزلت بر اساس لیاقت است نه بزرگی سن ، چنان که در جریان فرماندهی اسامة بن زید چنین بود ، در حالی که عده ای از صحابه بر عزل او اصرار داشتند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به جهت لیاقت وی ، اصرار بر فرماندهی او داشت .
4- از آنجا که تا امام رضا علیه السلام امامان را یکی پس از دیگری به شهادت می رساندند ، سنت الهی بر این قرار گرفت که از امام جواد علیه السلام امامت در سنین پایین قرار گیرد تا اینکه حاکمان جور و ظلم امامت آنان را باور نکرده و آنها را نکشند ، تا اینکه نوبت به امام زمان علیه السلام رسید و چون امامان پیشین از امتحان سر بلند بیرون آمده بودند ، دشمنان فهمیدند که امامت در سنین کودکی نیز ممکن است لذا قصد داشتند تا حضرت مهدی علیه السلام را از همان ابتدای ولادت به قتل برسانند ، لذا خواست خداوند بر این تعلق گرفت که او را از هنگام ولادت در پشت پرده غیبت نگه دارد.
منبع : موعود شناسی وپاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی ، انتشارات مسجد مقدس جمکران
