اخبار رجعت را چگونه می‌‌شود تصدیق کرد؟

شرح پرسش:
بعد از مرگ و انتقال به عالم برزخ، بازگشت به دنیا و ماده چگونه ممکن است؟ و اخبار رجعت را چگونه می‌‌شود تصدیق کرد؟

پاسخ:
مرحوم سید نعمت ‌الله جزایری در کتاب الأنوار النعمانیه فرموده است: ششصد نص دینی اعم از آیه، روایت، دعا و زیارت در رابطه با رجعت وجود دارد.(1) البته روایات با هم تنافی دارند، ولی روی هم رفته قطعاً رجعت به معنای بازگشت به زندگانی دنیا بعد از مرگ را اثبات می‌‌کنند. چنان‌‌که قرآن کریم نیز در موارد متعدد بر بازگشتن به دنیا بعد از مرگ تصریح کرده و بر مسئله رجعت صحه می‌‌گذارد. از آن جمله زنده شدن مردگان توسط حضرت عیسی(ع) است. همچنین در قضیه بقره بنی‌‌اسراییل می‌‌فرماید: (و إذ قتلتم نفساً فاّدارأتم فیها، والله مخرج ما کنتم تکتمون. فقلنا اضربوه ببعضها، کذلک یحیی الله الموتی، و یریکم آیاته، لعلّکم تعقلون(2)؛ و چون شخصی را کشتید، و درباره او با یکدیگر به ستیزه برخاستید، و حال آن‌که خدا، آنچه را کتمان می‌‌کردید آشکار گردانید. پس گفتیم: با قسمتی از آن [گاو سر بریده را] به آن [مقتول] بزنید‌ [تا زنده شود‌]. این‌‌گونه خدا مردگان را زنده می‌‌کند، و آیات خود را به شما می‌‌نمایاند، باشد که بیندیشید.)
مقصود از (قلنا اضربوه ببعضها) دم گاو است. و نیز در جریان دیگر می‌‌فرماید: (ألم تر إلی الّذین خرجوا من دیارهم و هم ألوف حذر الموت، فقال لهم الله: موتوا، ثمّ أحیاهم(3)؛ آیا از حال کسانی که از بیم مرگ از خانه‌‌های خود خارج شدند، و هزاران تن بودند، خبر نیافتی؟ که خداوند به آنان گفت: تن به مرگ بسپارید، آن گاه آنان را زنده ساخت...)
همچنین در قضیه حضرت عزیر(ع) می‌‌فرماید: (فأماته الله مأه عام ثمّ بعثه...( 4)؛ پس خداوند او را به مدت صد سال می‌راند، آن ‌گاه او را برانگیخت....)
در بعضی از اخبار رجعت نیز آمده است: عمر عالم صد هزار سال است، هشتاد هزار سال از آن حکومت آل محمد(ص)، و بیست هزار سال حکومت دیگران است. تا این‌که در آخر می‌‌فرماید: چهل روز مانده به انقراض عالم، زمین از حجت خالی می‌‌گردد، و هرج و مرج عالم را فرا می‌‌گیرد، و بعد از چهل روز در صور دمیده شده و قیامت برپا می‌‌گردد.( 5)

پی ‌نوشت‌ها:
1. مخفی نماند که قول به رجعت از مختصات مذهب شیعه است و عامه بدان معتقد نیستند.
2. بقره(2)، آیات 72 و 73.
3. بقره(2)، آیه 243.
4. بقره(2)، آیه 259.
5. بحارالانوار، ج 53، ص 145، ح 4 و ج 51، ص 348، ح 1 و ج 6، ص 18، ح 1