هیچ یک از کشورهای همسایه‌ی ایران یعنی ترکیه، اتحاد جماهیر شوروی سابق، افغانستان، پاکستان، عمان، امارات متحده‌ی عربی، قطر، بحرین، عربستان و کویت در جنگ از ایران حمایت نکردند. ترکیه و پاکستان با اعلام سیاست بی‌طرفی، در بعضی مواقع سعی می‌کردند نقش میانجی را بین ایران و عراق ایفا نمایند. کشورهای حاشیه‌ی جنوبی خلیج فارس در عمل از عراق حمایت نظامی، سیاسی و اقتصادی می‌کردند. افغانستان نیز به علت جنگ داخلی نه تنها توان آن را نداشت که از ایران حمایت کند، بلکه نیروهای دولتی افغانستان گاهی با تحرکات مرزی و ایذایی، مشکلاتی برای نیروهای مرزی ایران ایجاد می‌کردند. اتحاد جماهیر شوروی سابق نیز در آغاز جنگ سیاست بی‌طرفی را انتخاب کرد، ولی در بیشتر دوران جنگ از عراق حمایت سیاسی و به ویژه حمایت نظامی و تسلیحاتی می‌کرد. البته گفته می‌شود این کشور در آغاز جنگ عراق علیه ایران، آمادگی خود را برای ارسال تجهیزات نظامی به ایران اعلام کرد، اما از آنجایی که یکی از شعارهای انقلاب اسلامی شعار نه شرقی، نه غربی بود، ایران به این واکنش شوروی پاسخ منفی داد. در دوران جنگ هرگاه شوروی با مشاهده‌ی برتری نیروهای ایران در جبهه‌ها، احتمال پیروزی ایران را می‌داد. و خطر اضمحلال عراق را حس می‌کرد، تجهیزات نظامی خود را به عراق ارسال می‌نمود. اصلی‌ترین تأمین کننده تسلیحات و تجهیزات نظامی عراق در طول جنگ با ایران، شوروی بود.
در مجموع می‌توان گفت هیچ یک از کشورهای همسایه نه تنها از ایران حمایت نکردند، بلکه بیشتر از عراق جانبداری می‌کردند و حداکثر کمک برخی از این کشورها به ایران، اعلام بی‌طرفی بود.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
